Να αποκτήσει ερείσματα σε λαϊκές περιοχές, όπου η κοινωνική και οικονομική διαστρωμάτωση του πληθυσμού φαίνεται πως παραμένει εκ των βασικών κριτηρίων επιλογής κόμματος, θα επιχειρήσει από εδώ και πέρα ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Παρά το προβάδισμα που δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, ο πρόεδρος της Ν.Δ. έχει ξεκινήσει μια εκστρατεία να ανατρέψει την υπεροχή που είχε ο ΣΥΡΙΖΑ στις υποβαθμισμένες περιοχές και να αντιστρέψει τους όρους υπέρ της αξιωματικής αντιπολίτευσης και στις πολυπληθείς αστικές γειτονιές της Αθήνας, αλλά και στην υπόλοιπη Ελλάδα, όπου το κόμμα είχε πρόβλημα.
Ο ίδιος, με βάση και ποιοτικά στοιχεία των μετρήσεων αποφάσισε να εντείνει τις προσπάθειες να προσεγγίσει ειλικρινά λαϊκά και χαμηλά κοινωνικά και οικονομικά στρώματα. Στόχος του είναι να πείσει την κοινωνία, ότι η Ν.Δ. δεν ενδιαφέρεται για την ταξική αμιγώς ψήφο όσων εξακολουθούν κι έχουν έναν ανεκτό τρόπο ζωής και θέλει να ενισχύσει το κοινωνικό του προφίλ.
Επίσης, θα επιδιώξει να περάσει το μήνυμα ότι η Ν.Δ. δεν είναι κόμμα της ελίτ, ασπαζόμενος ουσιαστικά την αντίστοιχη άποψη που εκφράζει ο ισχυρός «καραμανλικός» παράγοντας, η Ντόρα Μπακογιάννη, ο πρώην πρόεδρος του κόμματος Βαγγέλης Μεϊμαράκης και η «λαϊκή δεξιά» που θεωρούν άμεση και επιτακτική ανάγκη να ξαναπιάσει το κόμμα το νήμα με τις κατηγορίες των πολιτών που εξέφραζε παλαιότερα.
Στο εσωτερικό της ηγεσίας, έγιναν πολύωρες συσκέψεις για το πώς θα προσεγγίσει η Ν.Δ. τις ομάδες των πολιτών που είτε είχαν σχέση μαζί της και απομακρύνθηκαν, είτε ήταν ιδεολογικά απέναντι. Η κυρίαρχη άποψη που κέρδισε έδαφος ήταν ότι η Ν.Δ. πρέπει να ξαναμιλήσει με τον κόσμο που απώλεσε την εργασία του και να μετεξελιχθεί από κόμμα των βορείων και νοτίων προαστίων της Αθήνας ή των ακριβών περιοχών της χώρας, σε ένα πολιτικό φορέα που θα έχει λαϊκές αναφορές, όπως είχε ανέκαθεν η κεντροδεξιά στην Ελλάδα.
Πολλάκις τέθηκε το ζήτημα για το πώς απαντάει το κόμμα σε συγκεκριμένα ερωτήματα, όπως, π.χ. πως θα βρουν δουλειά οι άνεργοι, πως θα αυξηθούν τα εισοδήματα, πως θα έλθει ανάπτυξη, ενώ δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί δεξιοί ψηφοφόροι, κυρίως δημόσιοι υπάλληλοι, διατηρούν αμφιβολίες για το εάν η Ν.Δ. θα πει όχι στις απολύσεις στο δημόσιο τομέα, παρά το γεγονός ότι ο κ. Μητσοτάκης έχει τονίσει επανειλημμένα και με έμφαση ότι αυτό δεν χρειάζεται να γίνουν.
Βέβαια αυτή είναι μια λεπτή ισορροπία, καθώς σε πολλά σημεία το πρόγραμμα που παρουσιάζει έχει έντονο νεοφιλελεύθερο άρωμα που έρχεται σε αντίθεση με τα θέλω της κοινωνικής και λαϊκής δεξιάς. Παρά την αρχική προσέγγιση στην ηγεσία της Ν.Δ. μετά την εκλογή του Κυρ. Μητσοτάκη, ότι η βασική επιδίωξη είναι να αποτελέσει η αξιωματική αντιπολίτευση το κόμμα της αστικής τάξης (αυτοδημιούργητων, ανθρώπων της ελεύθερης οικονομίας και αγοράς, κ.α.) στο πλαίσιο της δημιουργίας ενός μεταρρυθμιστικού μετώπου που θα ενοποιήσει το φιλελεύθερο Κέντρο και θα ομογενοποιήσει την ψήφο με τη σοσιαλδημοκρατία, η στρατηγική έχει αλλάξει.
Και αυτό, διότι οι αριθμοί είναι συγκεκριμένοι και η αποκωδικοποίηση των εκλογικών αποτελεσμάτων σε συνδυασμό με την κοινωνική διαστρωμάτωση σε συγκεκριμένες εκλογικές περιφέρειες, έπεισαν τους πάντες, ότι ένα αμιγώς αστικό ευρωπαϊκό μεταρρυθμιστικό κόμμα δεν μπορεί να καταστεί εύκολα πλειοψηφικό.
Η ηγεσία της Ν.Δ., πέρα από την προσπάθειά της να προσεγγίσει και πάλι τις λαϊκές τάξεις και να απομονώσει πολιτικά, όσο εφικτό είναι αυτό τον Πρωθυπουργό, θέλει παράλληλα να προωθήσει το δόγμα της ότι είμαστε σε φάση «μετάβασης στη μετά-λαϊκισμό εποχή», αλλά αυτό προϋποθέτει την ήττα της συμμαχίας των δημαγωγών και των λαϊκιστών, στην οποία εντάσσει το ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι προ ημερών ο Κυρ. Μητσοτάκης στην επιστολή του με την οποία ζήτησε την αποπομπή του Πρωθυπουργού της Ουγγαρίας Βίκτωρ Όρμπαν από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα τον εξίσωσε με τον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα. Το ενδιαφέρον όμως είναι ότι αυτή η επιστολή έχει προκαλέσει ενόχληση στα δεξιά στελέχη του κόμματος που διαφωνούν με την κίνηση Μητσοτάκη, καθώς θεωρούν ότι έχουν πολλά κοινά και με τον Όρμπαν αλλά και με τον Σαλβίνι.
