«Μα είναι μόνο δέκα μέρες ο Οικονόμου στο υπουργείο. Δεν υπάρχει πολιτική ευθύνη».
Μάκης Βορίδης.
Καλά τα λέει ο υπουργός Επικράτειας.
Πολύ σωστά τα λέει.
Ο Γιάννης Οικονόμου είναι δέκα μέρες στο υπουργείο. Κι όποιος είναι δέκα μέρες σε υπουργείο δικαιολογείται ό,τι κι αν συμβεί. Συμπλοκές, ξυλοδαρμοί, φονικά, χουλιγκανισμοί, θηριωδίες, βία.
Αφού είναι δέκα μέρες; Μόνο;
Λογικό.
Μην είμαστε και πλεονέκτες.
Αλήθεια, από πόσες μέρες και πάνω αρχίζει να «μετράει» η χρονομίσθωση της πολιτικής ευθύνης; Από δεκαπέντε μέρες; Από είκοσι; Από μήνα; Από δίμηνο;
Πείτε μας να ξέρουμε. Βάλτε ένα χρονοδιακόπτη να κάνουμε κι εμείς τα κουμάντα μας. Αλλά θα μού πεις, λογαριασμό θα μάς δώσουν, αφού όποια μπαρούφα κι αν μας πουν, θα την καταπιούμε αμάσητη. Εδώ κατάπιαμε άλλα κι άλλα, σαραντατακατό είναι αυτό.
Διότι είναι πολιτική γραμμή αυτή η αηδία. Αυτό το σίχαμα το «μόνο δέκα μέρες», κάποιος το συνέλαβε εκεί στο Μαξίμου. Κάποιος ιθύνων νους από τα λιντλ ξύπνησε ένα πρωί και είπε, ρε συ έχω ΤΟ επιχείρημα για να δώσω ντιρεκτίβα. Να λέτε «δέκα μέρες υπουργός δεν έχει ευθύνη». Κι αν σάς ρωτάνε στις πόσες μέρες αρχίζει να έχει, να απαντάτε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι τοξικός και γενικώς φταίει η Δούρου.
Αυτό είπε ο Βορίδης, αυτό κι ο Καλλιάνος, αυτό κι άλλοι βουλευτές της κυβέρνησης. Καρμπόν.
Κύριοι, αν παραλάβατε χάος από την προηγούμενη κυβέρνηση, να μάς το πείτε ευθέως. Να πείτε συγγνώμη πατάμε πάνω σε καμμένη γη, γιατί η κυβέρνηση 2019-2023 κατέστρεψε τη χώρα, άφησε ασύδοτη την εγκληματικότητα και την ανομία. Να μας πείτε τέλος πάντων, πώς ισοπέδωσαν το κράτος τα γίδια οι Συριζαίοι προκάτοχοι του Οικονόμου: ο Μηταράκης, ο Θεοδωρικάκος, ο Χρυσοχοΐδης κλπ.
Πάμε τώρα και στον (αν)αρμόδιο υπουργό κ. Οικονόμου. Που δήλωσε πως δεν θα ακολουθήσει τον εύκολο δρόμο της παραίτησης. Τον δύσκολο θα ακολουθήσει: το γάντζωμα στην υπουργική καρέκλα μέχρι να βγει ο ήλιος απ’ τη Δύση. Εύγε – κι ύστερα σου λένε οι μάγκες δεν υπάρχουν πια.
Διερωτώμαι, κύριε Οικονόμου καταλάβατε τί έχει συμβεί εδώ με τη δολοφονία του Μιχάλη Κατσουρή; Τί ακριβώς έχει συμβεί; Μήπως πιστεύετε κι εσείς πως ήταν απλώς χούλιγκαν οι φονιάδες; Χούλιγκαν, όχι φασίστες; Φίλαθλοι κι όχι οργανωμένο τάγμα θανάτου που ξεκίνησε την εγκληματική του δράση το 1986, πριν από 37 ολόκληρα χρόνια;
«Δεν θα φύγετε από ‘δω φασίστες, γαμώ τον Χιτλερ σας» ούρλιαζε το εξαγριωμένο πλήθος έξω από τα δικαστήρια, όταν μετέφεραν στον Εισαγγελέα τους ενενήντα τέσσερις Κροάτες.
Δεν το ακούσατε το σύνθημα, κύριε υπουργέ;
Γιατί εμείς το ακούσαμε.
Αντήχησε δυνατό και καθαρό σε ολόκληρη την Επικράτεια.
Bad Blue boys (ΒΒΒ για τους φίλους) τα λένε τα χιτλερικά κατακάθια της Ντιναμό που ταξιδεύουν με ρόπαλα και λοστούς σε όλη την Ευρώπη για να σκορπίσουν τον τρόμο, τη βία, το θάνατο. Αυτούς χρησιμοποίησαν οι ακροδεξιοί της Κροατίας για να πάρει ο ηγέτης τους την εξουσία.
Ούτε αυτό το ξέρατε;
Όχι ε;
Σωστά.
Δέκα μέρες υπουργός αφού.
Και μας ειδοποιούν οι άλλοι, που να πάρει ο διάολος. Μάς ειδοποιούν. Μέρες πριν πατήσουν το πόδι τους στην Ελλάδα, μάς έρχεται γράμμα και γραφή που μάς κρούει τον κώδωνα του κινδύνου. Μπαίνουν στη χώρα σας φονιάδες, φασίστες, μαχαιροβγάλτες.
Κι εμείς τί κάνουμε;
Τους «παρακολουθούμε διακριτικά». Κομψά. Αντί να κλείσουμε τα σύνορα για να προστατεύσουμε την πατρίδα μας, τους παρακολουθούμε με το σεις και με το σας. Αντί να τούς στείλουμε στη μάνα τους, τους συλλαμβάνουμε κατόπιν εορτής.
Κύριε Οικονόμου, ξέρετε τί μεσολαβεί ανάμεσα στην πρόληψη του εγκλήματος και στην τέλεση του;
Το έγκλημα. Αυτό καθεαυτό.
Αν οι ΒΒΒ δεν είχαν μπει στη χώρα μας, ο Μιχάλης σήμερα θα ήταν ζωντανός. Θα έπινε τον καφέ του με φίλους, θα σερφάριζε, θα πήγαινε για μπάνιο στη θάλασσα.
Αν δεν είχαν μπει στη χώρα μας η μάνα του Μιχάλη δεν θα βρισκόταν στο νοσοκομείο με την καρδιά της.
Αν δεν είχαν μπει στη χώρα μας, η ΑΕΚ δεν θα θρηνούσε το νεκρό της.
Οι ΒΒΒ δεν ήρθαν ως φίλαθλοι. Ως εισβολείς ήρθαν. Αλήθεια κύριε υπουργέ των «δέκα μόνον ημερών» αν σας ενημέρωναν πως πλησιάζουν οι Γκρίζοι Λύκοι στην Ελλάδα στα σύνορά μας, τί θα κάνατε; Θα δίνατε εντολή να τους «παρακολουθούν διακριτικά»;
«Εισβολή» είναι, κύριε υπουργέ. «Εισβολή» το λέμε εμείς αυτό. Επέλαση βαρβάρων το λέμε εμείς αυτό. Των εχθρών τα φουσάτα το λέμε εμείς αυτό.
Και τολμάτε και βάζετε χρονόμετρο στην πολιτική ευθύνη; Και δεν ντρέπεστε; Και δεν σκέφτεστε όπα λεβέντες, παραείναι χοντρό αυτό μην το πούμε παραέξω θα μας πάρουν με τις ντομάτες.
Κύριε Οικονόμου, δεν το μάθατε από μένα, αλλά πολιτική ευθύνη αρχίζει από την πρώτη στιγμή που ένας πολιτικός κάθεται στην υπουργική καρέκλα. Και τελειώνει όταν πάει σπίτι του. Κι αυτά τα «η παραίτηση είναι η εύκολη λύση», πάρτε τα λίγο απο μπροστά μας, γιατί δεν βλέπουμε το έργο. Εδώ οι δεξιοί και ζητούν παραίτηση. Οι δεξιοί οι παραδοσιακοί, οι κανονικοί να το πω; Οι νορμάλ να το πω; Πάντως όχι το ακροκεντρώο φαν κλαμπ του Μητσοτάκη. Μέχρι κι αυτοί βγήκαν από τα ρούχα τους και ζητούν την παραίτηση του υπουργού,
Όσο για τον πρωθυπουργό, αυτός έδιωξε τον Πατούλη επειδή χόρευε ζεϊμπέκικο μες τις πυρκαγιές.
Έδιωξε τον Μηταράκη επειδή πήγε διακοπές ενώ καιγόταν το σύμπαν.
Έγινε φόνος, δεν διώχνει κανέναν.
Γιατί η παραίτηση είναι ο …εύκολος δρόμος.
Γιατί πολιτική ευθύνη δεν υπάρχει.
Θάφτηκε κι αυτή στην άμμο κάποιας παραλίας των Χανίων.
(Η Έλενα Ακρίτα είναι δημοσιογράφος- συγγραφέας, βουλευτής Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ)
