Χρειάστηκαν μόλις δυο μήνες μετά τις εκλογές για να καταρρεύσει η πλαστή εικόνα της δήθεν αποτελεσματικής κυβέρνησης και του περιβόητου επιτελικού κράτους.
Το νέο αφήγημα περί πολυδιάστατου εκσυγχρονισμού παραμένει σε φαντασιακό επίπεδο, θυμίζοντας την τύχη της επανίδρυσης του κράτους του κ Καραμανλή.
Οι Υπουργοί στριφογυρίζουν αμήχανα στην καρέκλα τους και ή εξαγγέλλουν αοριστίες, ή κάνουν βαρύγδουπες δηλώσεις για κατόπιν εορτής ελέγχους σε κάθε λογής καταστρατηγήσεις των νόμων, όταν πια η ασυδοσία κυριαρχεί.
Οι πολίτες αισθάνονται ανασφάλεια και εγκατάλειψη:
- Ανασφάλεια, όταν η αστυνομία δεν μπορεί να συγκρατήσει εγκαίρως τους ξένους χούλιγκαν, με τραγικά αποτελέσματα. Πληρώνοντας το τίμημα της αναξιοκρατίας και της διαφθοράς, σε κάποια υψηλά κλιμάκια, στο εσωτερικό της.
- Ανασφάλεια, όταν η πρόληψη για τις πυρκαγιές συνεχίζει να αποτελεί άγνωστη λέξη στους αρμοδίους φορείς της πολιτείας.
- Ανασφάλεια, όταν δεν υπάρχει η στοιχειώδης μέριμνα για την φύλαξη των πυρομαχικών, όπως αποδείχτηκε στην Αγχίαλο.
- Εγκατάλειψη, όταν οι τιμές καλπάζουν, ο πληθωρισμός της απληστίας κυριαρχεί στην αγορά, όταν οι αρμόδιοι μηχανισμοί του κράτους μετατρέπονται σε θλιβερό παρατηρητή.
- Εγκατάλειψη, όταν οι παραιτήσεις γιατρών πολλαπλασιάζονται στα δημόσια νοσοκομεία, λόγω των τραγικών συνθηκών εργασίας που δημιουργεί η υποστελέχωση τους.
- Εγκατάλειψη, όταν η ασυδοσία κυριαρχεί στις παραλίες και έπρεπε να αναπτυχθεί το αυτόνομο κίνημα της πετσέτας για να φοβηθούν και να ξυπνήσουν οι αρμόδιοι.
- Ανασφάλεια και εγκατάλειψη, όταν οι Τράπεζες αφήνονται ασύδοτες να αισχροκερδούν, αυξάνοντας ουσιαστικά την διαφορά μεταξύ επιτοκίων καταθέσεων και χορηγήσεων. Χωρίς βέβαια, ούτε και φραστική πια, αντίδραση της κυβέρνησης, που δεν τολμά ούτε καν να ζητήσει μια έκτακτη φορολόγηση των υπερκερδών τους, όπως κάνουν όχι μόνο οι Ισπανοί, αλλά ακόμη και υπερσυντηρητικές κυβερνήσεις σε γειτονικές χώρες.
Ενώ όλα αυτά συμβαίνουν ο κ Πρωθυπουργός δεν αισθάνεται την ανάγκη να κάνει ούτε μια δήλωση. Και ενώ καρατομεί υπουργούς και περιφερειάρχες για απουσίες και ζεϊμπέκικα, κουβέντα δεν λέει για την ανικανότητα της πολιτικής και φυσικής ηγεσίας της αστυνομίας σε ένα θέμα που εξέθεσε την χώρα μας διεθνώς και συντάραξε την κοινωνία μας.
Αμήχανη και αδύναμη η Κυβέρνηση μπροστά στην πραγματικότητα, επιχειρεί και πάλι να καταφύγει στα κάθε λογής pass και στα προσωρινά επιδόματα. Που και αυτά θα είναι πολύ πιο περιορισμένα από ότι στο παρελθόν.
Όπως ακριβώς είχαμε προβλέψει προεκλογικά.
Τι μένει για τον πολυδιάστατο εκσυγχρονισμό του κ Μητσοτάκη;
Η προσδοκία της επενδυτικής βαθμίδας. Δεν την υποβαθμίζω, θα είναι αναμφίβολα θετική μια αναβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας.
Όμως για ποιες επενδύσεις συζητάμε;
Για αυτές που γίνονται σε ακίνητα, με την προσδοκία της χρυσής βίζας, από εταιρείες φαντάσματα, που οδηγούν σε επικίνδυνο αφελληνισμό ακόμη και στα νησιά μας;
Για εξαγορές ελληνικών επιχειρήσεων από ξένες, χωρίς καμία θετική συνέπεια στην αύξηση της εγχώριας παραγωγής και της απασχόλησης;
Ακόμη και το μοναδικό θέμα που δείχνει να απασχολεί την Κυβέρνηση-αυτό της απόλυτα ελαστικής και ανασφαλούς εργασίας-προϊδεάζει για ένα μοντέλο οικονομίας με φθηνή και απαξιωμένη εργασία, που θα εντείνει τις κοινωνικές ανισότητες και τα οικονομικά αδιέξοδα στα νοικοκυριά.
Δεν είναι τυχαίο ότι το κύριο ζήτημα που βρήκε η Κυβέρνηση να θέσει, εν όψει της αναθεώρησης των προτεραιοτήτων του Ταμείου Ανάκαμψης, ήταν η αύξηση των ευνοϊκών δανείων που οι τράπεζες κατευθύνουν στις μεγάλες μόνο επιχειρήσεις και μάλιστα για επενδύσεις που δεν έχουν ισχυρή ελληνική προστιθέμενη αξία .
Κουβέντα για την αύξηση των πόρων για την υγεία, την κοινωνική πολιτική, την δημιουργία κοινωνικών κατοικιών, όπως έχει προτείνει το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής.
Το χειρότερο για την Κυβέρνηση είναι, ότι μετά τις πρόσφατες εκλογές, δυσκολεύεται να επικεντρώνει -για μια ακόμη φορά-την πολιτική αντιπαράθεση στις συγκρίσεις με τις αποτυχημένες κυβερνήσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Ή να συνεχίσει να τα φορτώνει όλα στο διεθνές περιβάλλον, στον άνεμο, στην κακιά μας την ώρα.
Τώρα πρέπει να αποδείξει ότι μπορεί να κάνει πράξη τις αλλαγές που χρειάζεται η χώρα.
Με το πολύ κακό ξεκίνημα της όμως, να δημιουργεί την εικόνα μιας πλήρους αδυναμίας και ανεπάρκειας. Από την οποία δύσκολα θα ξεφύγει.
Αρκεί αυτό για την αντιπολίτευση;
Κατά την γνώμη μου ΟΧΙ.
Εδώ δεν υπάρχουν περιθώρια για λογικές του ώριμου φρούτου.
Ναι, είναι απαραίτητη η ισχυροποίηση μιας υπεύθυνης αλλά και δυναμικής αντιπολίτευσης. Όπως την επαγγέλλεται το ΠΑΣΟΚ.
Όμως τα προοδευτικά κόμματα πρέπει τώρα να πείσουν ότι έχουν την δύναμη και την θέληση να αλλάξουν την οικονομία και την χώρα.
Δεν αρκεί η καταγγελία -και η μεμονωμένη αντιπαράθεση-κάθε κυβερνητικής αβελτηρίας.
Πρέπει να φέρουν στο προσκήνιο νέες πολιτικές για το περιβάλλον, για την βιώσιμη και διαρκή ανάπτυξη, για ένα κράτος με αξιοκρατία και διαφάνεια, για σύγχρονες πολιτικές για την εργασία, την παιδεία, για την μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων.
Να πάρουν εξωστρεφείς πρωτοβουλίες για τις τομές που χρειάζεται η Ελλάδα, χωρίς να φοβούνται το προσωρινό κόστος που φέρνει η αλλαγή από τα εύκολα της κοινοτοπίας και της πεπατημένης.
Να εγγυηθούν το αίσθημα ασφαλείας και την προοπτική μιας αξιοπρεπούς ζωής για τους πολίτες.
Βέβαια το να στρίψεις το τιμόνι σε προοδευτική κατεύθυνση απαιτεί δράσεις με προοπτική, όπως ακριβώς έγινε στην Ισπανία.
Αλλιώς μη ξεχνάμε ότι ο λαϊκισμός παραμονεύει.
Ότι τα σημάδια της συντηρητικής στροφής που είδαμε στις πρόσφατες εκλογές, δεν επιτρέπουν εφησυχασμό.
(Ο Χρήστος Πρωτόπαπας είναι πρώην υπουργός, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ- Κίνημα Αλλαγής)
