Οι κυρώσεις των ΗΠΑ κατά της Τουρκίας τυπικά αποβλέπουν στην ακύρωση της ένταξης του πυραυλικού συστήματος S-400 στο οπλοστάσιο της Άγκυρας λόγω των προβλημάτων ασφαλείας που υποτίθεται ότι δημιουργούνται για το ΝΑΤΟ.
Επί της ουσίας η Ουάσιγκτον αξιώνει από τον Ερντογάν να εγκαταλείψει την ντε φάκτο συμπαιγνία με τη Μόσχα χάρη στην οποία η Άγκυρα είναι παρούσα στην Συρία, στην Λιβύη και στον Καύκασο.
Απέναντι στην κλιμάκωση των αμερικανικών πιέσεων που θεωρείται βέβαιη μετά την αλλαγή φρουράς στο Λευκό Οίκο ο Ερντογάν διαθέτει μηδενικά περιθώρια ελιγμών:
-Εάν επιχειρήσει να πουλήσει την με την άδεια της Μόσχας παρουσία της Τουρκίας σε Συρία, Λιβύη και Καύκασο ως συνεισφορά στην προσπάθεια των ΗΠΑ να εναντιωθούν στην επιρροή της Ρωσίας τότε θα χάσει κάθε φερεγγυότητα ως συνομιλητής του Κρεμλίνου.
-Αν επιδιώξει προσέγγιση με τους συμμάχους των ΗΠΑ στην περιοχή από το Ισραήλ την Σαουδική Αραβία και τα Εμιράτα μέχρι και την Αίγυπτο τότε θα πρέπει να εγκαταλείψει την υποστήριξη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και της Χαμάς.
-Το πιο μεγάλο όμως εμπόδιο σε μια συνολική στροφή του Ερντογάν προς τις ΗΠΑ ήταν είναι και θα παραμείνει η αμερικανική επένδυση στο Κουρδικό Κίνημα στην Βορειοανατολική Συρία και το Βόρειο Ιράκ.
Στον στρατηγικό σχεδιασμό των ΗΠΑ δεν υπάρχει πρόβλεψη για περιφερειακό ρόλο για την Τουρκία του Ερντογάν.
Αντίθετα για το Κρεμλίνο η εκχώρηση περιφερειακού ρόλου στην Τουρκία πρώτον νομιμοποιεί την περιφερειακή επιρροή της Ρωσίας ενώ ταυτόχρονα προσδίδει δυναμική μετάλλαξης της εδώ και τρείς δεκαετίες καταγεγραμμένης ρωγμής στις διμερείς σχέσεις Ουάσιγκτον-Αγκυρας σε ρήξη.
