Σύμφωνα με πληροφορίες των τελευταίων ημερών η Τουρκία έχει εκπονήσει σχέδιο εισβολής εναντίον της Ελλάδας με το κωδικό όνομα Çaka Bey, ενός σελτζούκου ναυάρχου του 11ου αιώνα που δρούσε κατά τη Βυζαντινή εποχή. Δε γνωρίζουμε τις ακριβείς λεπτομέρειες, αλλά τέτοιου είδους σχεδιασμοί δεν είναι σπάνιοι στην πολιτικό-στρατιωτική ιστορία. Η αλήθεια είναι πως το ΚΚΕ δεν ξαφνιάζεται. Πως θα μπορούσε άλλωστε;
- Μήπως δεν είναι η Τουρκία που έχει εισβάλει στην Κύπρο και κατέχει το 40% του εδάφους;
- Μήπως δεν είναι η Τουρκία, που έχει εισβάλει σε Συρία και Ιράκ, διατηρώντας εκεί δυνάμεις κατοχής και στρατιωτικές βάσεις;
- Μήπως δεν είναι η Τουρκία, που όπως έδειξε και το πρόσφατο φιάσκο της επιχείρησης “Ειρήνη”, είναι αυτή που στηρίζει στρατιωτικά τον δοτό πρωθυπουργό της Λιβύης, με τις πλάτες των ΝΑΤΟ – ΗΠΑ;
Αναρωτιέται κανείς, ωστόσο, αν κάποια έκπληξη ένιωσαν όλοι εκείνοι οι “θιασώτες” της συμμετοχής της χώρας μας σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, στη λεγόμενη “στρατηγική συμμαχία” με τις ΗΠΑ. Μιλάμε για τα άλλα κόμματα, πλην ΚΚΕ, που με τον έναν ή άλλο τρόπο βρέθηκαν στο “τιμόνι” της χώρας, έχοντας ως “πυξίδα” τους τα συμφέροντα των Ελλήνων “μεγαλοκαρχαριών”, που υπαγορεύουν στη χώρα το “λουρί” του ευρωατλαντισμού. Όλα τους θεωρούν μεγάλο πλεονέκτημα την ένταξη της χώρας μας στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ, που τάχα αποτελούν “απάνεμο λιμάνι” για τις “θύελλες” των πολέμων. Είναι αυτοί, που διαχρονικά καλλιεργούν στο λαό μας τον εφησυχασμό, πως τάχα οι «ισχυροί σύμμαχοί μας», οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, η ΕΕ «θα μας προστατέψουν». Κι όταν τα “σύννεφα πυκνώνουν” θα ακούσεις από τα ίδια χείλη, πως τελικά “θα είμαστε μόνοι μας, σε περίπτωση, που γίνει κάτι”, πως “για να αποφύγουμε τον πόλεμο, πρέπει να πάμε στη Χάγη, να κάνουμε υποχωρήσεις”, να δούμε την “συνεκμετάλλευση” κοκ.
Οι εργαζόμενοι, αν θέλουν να “αντλήσουν” το πραγματικό νόημα των εξελίξεων, τότε θα πρέπει να στρέψουν την προσοχή τους στην ευρύτερη σύγκρουση. Μέσα σε αυτό το παγκόσμιο “παζλ” των αντιθέσεων ένα κομμάτι είναι και οι σχέσεις της Ελλάδας με την Τουρκία.
Έτσι, την ώρα, που εμείς μαθαίναμε για τον Çaka Bey, το αμερικάνικο Κογκρέσο ασχολούνταν για μια ακόμη φορά με τις “κακόβουλες” – όπως τις χαρακτηρίζουν – ενέργειες της Κίνας και της Ρωσίας, που οι ΗΠΑ τις έχουν βαφτίσει “αναθεωρητικές δυνάμεις”, μιας και απειλούν την πρωτοκαθεδρία τους στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Ταυτόχρονα, οι ΗΠΑ βάζουν κυρώσεις, όχι μόνον κατά της Κίνας και της Ρωσίας, αλλά και σε βάρος της “σύμμαχης” Γερμανίας, που δεν παραιτείται από την κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου με τη Ρωσία, καθώς και από την εμβάθυνση των οικονομικών της σχέσεων με την Κίνα. Στρατιωτικές δυνάμεις της τελευταίας, κοντά στα άλλα, βρέθηκαν σε αντιπαράθεση με αντίστοιχες της Ινδίας, στην περιοχή του Κασμίρ…
Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε και με άλλα παραδείγματα, από τη Λιβύη και τη Συρία ως την Ουκρανία και τη Βενεζουέλα, που δείχνουν τη σφοδρή σύγκρουση συμφερόντων ανάμεσα σε ισχυρές δυνάμεις, τόσο εκτός, όσο και εντός της “αγέλης” του ευρωατλαντισμού.
«Η ανάλυση που λέει πως θα μας “σώσει” το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ, είναι παρωχημένη, μιας και δεν λαμβάνει υπόψη της πως δεν είμαστε στην εποχή που υπήρχε η Σοβιετική Ένωση και οι σοσιαλιστικές χώρες της Ευρώπης»
Ισχυρές συμμαχίες, αστικές τάξεις και εταιρίες μεγαθήρια (μονοπώλια), συγκρούονται για τα μερίδια των αγορών, για τον ενεργειακό και ορυκτό πλούτο, τους δρόμους μεταφοράς του.
Μέσα σε αυτόν “στρόβιλο” της σύγκρουσης μεγάλων συμφερόντων, που εντείνουν οι αλλαγές του συσχετισμού δύναμης ανάμεσα σε ισχυρές δυνάμεις, βρίσκεται και ο ανταγωνισμός ανάμεσα στις αστικές τάξεις της Τουρκίας και της Ελλάδας, για το ποια θα “αναβαθμίσει” τη θέση της, π.χ. με τη μετατροπή της σε “κόμβο” ενέργειας. Η αστική τάξη της Τουρκίας, ως ισχυρότερη οικονομικά και στρατιωτικά, έχει υπέρμετρες “φιλοδοξίες”, που ξεπερνούν το ρόλο της περιφερειακής δύναμης κι έχει βάλει στο “στόχαστρο”, μεταξύ άλλων και τμήμα των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, καθώς και 152 νησιά, μεταξύ αυτών και 17 κατοικημένα.
Προκύπτει το ερώτημα, πως θα καταφέρει ο λαός μας να γλιτώσει από μια πολεμική αιματοχυσία, που μπορεί να ξεκινήσει η “σύμμαχος” μας στο ΝΑΤΟ Τουρκία;
Οι εκπρόσωποι όλων των άλλων κομμάτων, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ κ.λπ. όταν “αλλάζουν τον χαβά”, δηλαδή όταν σταματούν τον εφησυχασμό, και προσπαθούν να απαντήσουν στο συγκεκριμένο ερώτημα, βγάζουν ως “ταχυδακτυλουργοί”, όχι 1, αλλά 3 “λαγούς”:
- Τις ισχυρές “συμμαχίες”, που δήθεν θα μας προστατέψουν (ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ, ακόμη και το Ισραήλ με την Αίγυπτο “επιστρατεύουν” στις αναλύσεις τους).
- Την ενίσχυση της αμυντικής θωράκισης της χώρας, με νέα όπλα, που θα μας πουλήσουν πάλι αυτοί οι “ευλογημένοι σύμμαχοι”,
- την παραπομπή του ζητήματος στο δικαστήριο της Χάγης, όπως μας “νουθετούν” και πάλι οι “διαβολικά καλοί” ευρωατλαντικοί “σύμμαχοι”.
Αποκαλύπτεται, πως όλα τα άλλα κόμματα, με εξαίρεση το ΚΚΕ, έχουν ως “κοινό παρανομαστή” τους την πίστη στον ευρωατλαντισμό. Αυτό είναι το “καμίνι”, που ψήνει το λεγόμενο “αρραγές εθνικό μέτωπο” απέναντι στις τουρκικές προκλήσεις.
« Το δίλημμα, που βάζουν στο λαό: Νέοι πολεμικοί εξοπλισμοί και πόλεμος ή Χάγη και υποχώρηση από κυριαρχικά δικαιώματα, είναι πλαστό!»
Αυτό το “αρραγές εθνικό μέτωπο”:
- Πανηγύριζε για τη νέα “στρατηγική συμφωνία” με τις ΗΠΑ, που μετατρέπει τη χώρα μας σε στρατιωτική βάση και στοχοποιεί το λαό μας, που υπέγραψε ο ΣΥΡΙΖΑ και υλοποιεί η ΝΔ.
- Υπερηφανεύεται που κάθε χρόνο ο λαός μας πληρώνει 4,3 δισεκατομμύρια ευρώ για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ.
- Με έπαρση εγκρίνει την αποστολή ελληνικών ένοπλων δυνάμεων σε δεκάδες αποστολές εκτός συνόρων για ξένα συμφέροντα, και με “εθνική ομοψυχία” σπρώχνει νέες χώρες στη “στρούγκα” του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
- Υπέγραψε και υλοποιεί τη συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας για τους πρόσφυγες, μετατρέποντας τη χώρα σε στρατόπεδο συγκέντρωσης για τα θύματα των ιμπεριαλιστικών πολέμων και της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.
Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε τον μακρύ κατάλογο αυτής της “ομοψυχίας”, που επιδεικνύουν όλα τα αστικά κόμματα και που αποκαλύπτει τη βαθιά τους συναίνεση στα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου.
«Η υποχώρηση από κυριαρχικά δικαιώματα το μόνο που θα κάνει είναι να ανοίξει κι άλλο την “όρεξη” στην τουρκική αστική τάξη, ενώ η πολεμική αναμέτρηση 2 χωρών του ΝΑΤΟ τίποτα το καλό δεν προμηνύει για τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας»
Στην πραγματικότητα, όμως, τα λαϊκά συμφέροντα καθόλου δεν εξυπηρετούνται από αυτού του είδους την “ομοψυχία”.
Πρώτα απ’ όλα γιατί η ανάλυση που λέει πως θα μας “σώσει” το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ, είναι παρωχημένη, μιας και δεν λαμβάνει υπόψη της πως δεν είμαστε στην εποχή που υπήρχε η Σοβιετική Ένωση και οι σοσιαλιστικές χώρες της Ευρώπης. Τότε όλες οι αστικές τάξεις και καπιταλιστικές κυβερνήσεις πρόσεχαν το “βηματισμό” τους, μην τυχόν κι “ανοίξει μύτη” στις αντιθέσεις, που και τότε υπήρχαν μεταξύ τους. Απλά τότε τους ένωνε τόσο το κοινό συμφέρον τους ενάντια στο άλλο κοινωνικοπολιτικό σύστημα, το σοσιαλιστικό, όσο κι η αναμφισβήτητη αμερικάνικη ηγεμονία. Αντίθετα, πλέον οι βασικές διεθνείς αντιπαραθέσεις διαγράφονται μεταξύ καπιταλιστικών δυνάμεων, μη εξαιρουμένης της Κίνας, στην οποία έχει κυριαρχήσει ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής και μάλιστα αυτό συμβαίνει σε συνθήκες κλονισμού της αμερικάνικης πρωτοκαθεδρίας. Καλούνε, δηλαδή το λαό, να πορευτεί με τον “αραμπά” μιας άλλης εποχής, με τον κίνδυνο να συντριβεί στις “μυλόπετρες” της βαρβαρότητας του ιμπεριαλιστικού συστήματος.
Επιπλέον, γιατί το δίλημμα, που βάζουν στο λαό: Νέοι πολεμικοί εξοπλισμοί και πόλεμος ή Χάγη και υποχώρηση από κυριαρχικά δικαιώματα, είναι πλαστό! Η υποχώρηση από κυριαρχικά δικαιώματα το μόνο που θα κάνει είναι να ανοίξει κι άλλο την “όρεξη” στην τουρκική αστική τάξη, ενώ η πολεμική αναμέτρηση 2 χωρών του ΝΑΤΟ τίποτα το καλό δεν προμηνύει για τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, ειδικά όταν βασική στόχευση ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ είναι να διατηρήσουν την Τουρκία στον “άξονά” τους, και μακρυά από τη ρωσική “επιρροή”.
Να γιατί η πραγματική διέξοδος είναι η πρόταση του ΚΚΕ για ρήξη με αυτόν τον “φαύλο κύκλο”, με τα ιμπεριαλιστικά σχέδια και οργανώσεις, με την καπιταλιστική βαρβαρότητα, την εξουσία των λίγων, των εκμεταλλευτών, με τη “στρόβιλο” των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και πολέμων. Μόνον ο δρόμος της εργατικής εξουσίας, του σοσιαλισμού μπορεί να ανοίξει το δρόμο για ζωή χωρίς εκμετάλλευση, φτώχεια και πολέμους, να εξασφαλίσει τη συνεργασία και αλληλεγγύη με τους άλλους λαούς της περιοχής.
(Ο Ελισσαίος Βαγενάς είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ)
