Αν και για πολλούς η εμφάνιση Τσίπρα στον ΣΚΑΙ, δυόμισι χρόνια μετά την επεισοδιακή προεκλογική συνέντευξη στη Σία Κοσιώνη και τον Αλέξη Παπαχελά, προμήνυε νέο γύρο τηλεοπτικής αιματηρής μάχης, το αποτέλεσμα μάλλον επεφύλασσε εκπλήξεις. Και τούτο, διότι όπως φάνηκε η επιλογή του καναλιού του Φαλήρου από το επιτελείο της Κουμουνδούρου δεν ήταν τυχαία. Τουναντίον ήταν στρατηγική, προκειμένου ο κ. Τσίπρας, δύο μόλις εικοσιτετράωρα μετά τη «χλιαρή» συνέντευξη Μητσοτάκη στον ΣΚΑΙ, να ανακριθεί σε εχθρικό περιβάλλον, εκτιθέμενος εις ώτα ακουόντων και μη.
Η μία οπτική της συνέντευξης του Αλέξη Τσίπρα στον ΣΚΑΙ ήταν σίγουρα η ένταση της ασύμμετρης φθοράς, στην οποία υπόκειται χωρίς μέχρι στιγμής αντίδοτο το Μέγαρο Μαξίμου από το εκτός ελέγχου κύμα ακρίβειας που σαρώνει νοικοκυριά και επιχειρήσεις. Κάτι το οποίο εξάλλου καταγράφεται σε όλες ανεξαιρέτως τις δημοσκοπήσεις και το οποίο αποτελεί κοινή παραδοχή όχι μόνο της Κουμουνδούρου αλλά και των ίδιων των επιτελών του Μεγάρου Μαξίμου.
Υπάρχει ωστόσο και μία δεύτερη, μάλλον πιο σημαντική, που δείχνει και τη στρατηγική που θα χαράξει στο εξής το επιτελείο της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αυτή της εμφάνισης του Τσίπρα ως «εν αναμονή Πρωθυπουργού» και της εμφανούς επιχείρησης διεμβολισμού του κ. Μητσοτάκη στο μαλακό του υπογάστριο. Τη δεξαμενή της μεσαίας τάξης, των «νοικοκυραίων» και ακόμα και των παραδοσιακών κεντροδεξιών ψηφοφόρων που βρέθηκαν αποδέκτες των μηνυμάτων του.
Η στρατηγική Τσίπρα δείχνει πως στόχος της Κουμουνδούρου, έχοντας σε όλες τις μετρήσεις «μπετοναρισμένη» την εκλογική δεξαμενή της στην δημοσκοπική περιοχή του 28-30%, επιχειρεί να εντείνει τη φθορά του κ. Μητσοτάκη και να αλιεύσει στη διάτρητη λόγω της κυβερνητικής φθοράς δεξαμενή της ΝΔ, όπως φαίνεται πως κάνει και το ΚινΑλλ, αλλά χωρίς το δέλεαρ της κυβερνητικής εναλλακτικής.
Απεύθυνση στους ψηφοφόρους της ΝΔ
Σε τρία σημεία της συνέντευξής του ο κ. Τσίπρας κατέστησε εμφανές πως η επιλογή καναλιού σχετιζόταν άρρηκτα με τη στόχευση της παρέμβασής του, η οποία με όχημα την κρίση της ακρίβειας και το ηλεκτροσόκ από τους λογαριασμούς ρεύματος στοχεύει και στους δυσαρεστημένους, απογοητευμένους ή και εξοργισμένους ψηφοφόρους της ΝΔ.
Αναφερόμενος στο «τσουνάμι ακρίβειας με στοιχεία μονιμότητας» και στηλιτεύοντας την ανικανότητα της κυβέρνησης να αντιληφθεί εγκαίρως το μέγεθος της κρίσης, προεξοφλώντας ένα «παροδικό φαινόμενο» το Σεπτέμβρη, ο κ. Τσίπρας έκανε λόγο για «υπαρξιακό πρόβλημα που πλήττει νοικοκυριά, μικρομεσαίους επιχειρηματίες, αγρότες και επιχειρήσεις». Επέλεξε ωστόσο να φέρει ως παράδειγμα την περιοδεία του στην γαλάζια Αργολίδα, τονίζοντας εμφατικά πως «δεν είναι μια περιοχή όπου ο ΣΥΡΙΖΑ βγάζει πάρα πολύ υψηλά ποσοστά».
Με αφορμή την πλημμελή μέριμνα και παρέμβαση της Πολιτείας για την αντιμετώπιση της κρίσης ακρίβειας καθώς και την επιλογή να εκποιήσει την ΔΕΗ εν μέσω μίας κοσμοϊστορικής ενεργειακής κρίσης (τόνισε πως «αποτελεί έναν από τους βασικούς λόγους που έχουμε σήμερα την ακριβότερη τιμή ρεύματος ή στις τρεις ακριβότερες στη χονδρική πώληση σε όλη την Ευρώπη»), ο κ. Τσίπρας χαρακτήρισε «αντίληψη Μητσοτάκη» την λογική πως «η αγορά θα αυτορυθμιστεί και το κράτος δεν παρεμβαίνει», διαχωρίζοντας ωστόσο με ένταση το αξίωμα Μητσοτάκη από τα πιστεύω της παράταξής του. Πρόκειται για μία συζήτηση που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη τόσο εντός όσο και εκτός ΝΔ και αγγίζει τον πυρήνα της παραδοσιακής «λαϊκής δεξιάς» καθώς και μετριοπαθείς κεντροδεξιούς ψηφοφόρους που ζητούν όλο και περισσότερο ισχυρό κρατική παρουσία, ένεκα των παράλληλων κρίσεων πανδημίας και ακρίβειας. «Δεν ξέρω αν είναι η αντίληψη της Δεξιάς αυτή, διότι ξέρετε, υπάρχει κι ένα κομμάτι μέσα στη Νέα Δημοκρατία που δεν ασπάζεται αυτές τις αντιλήψεις» σημείωσε χαρακτηριστικά, επισημαίνοντας πως μετά την πανδημία και την αλλαγή δεδομένων παγκοσμίως λαμβάνουν χώρα «μια σειρά από κοσμογονικές αλλαγές» και φέρνοντας ως παράδειγμα την αποκήρυξη του νεοφιλελεύθερου δόγματος και των trickle down economics από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν.
Την πιο εμφατική του απεύθυνση στο κοινό της ΝΔ την επεφύλασσε απαντώντας για τη στάση που κρατά απέναντι στο ΚΙΝΑΛ και όλα τα κόμματα της ήσσονος αντιπολίτευσης. Ο κ. Τσίπρας επέλεξε να τονίσει ηγεμονικά πως «αντίπαλός μας είναι μόνο ο κ. Μητσοτάκης», αποφεύγοντας να βάλει στο κάδρο τη ΝΔ, ενώ έστειλε μήνυμα στους ψηφοφόρους της ΝΔ: «Θέλω να σας πω ότι ούτε τους ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας θεωρούμε ως αντιπάλους μας. Εμείς θέλουμε να μιλήσουμε πολιτικά σε όλο τον ελληνικό λαό για την εναλλακτική προοπτική που μπορεί να έχει ο τόπος».
«Εξηγήσεις» με τη μεσαία τάξη
Σαφής ήταν η στόχευση διεμβολισμού της λεγόμενης «μεσαίας τάξης», με τον κ. Τσίπρα να εμφανίζεται ρεαλιστής για τα πεπραγμένα της κυβέρνησής του και την επιβάρυνση σε μεσοστρώματα, υπογραμμίζοντας ωστόσο ότι αυτό έγινε εξαιτίας των μνημονίων για να επιτευχθεί ο «εθνικός στόχος» της εξόδου από αυτά και της ανάταξης της οικονομίας, κάτι το οποίο ολοκληρώθηκε το 2018. «Έπρεπε να βγούμε από τα μνημόνια, έπρεπε να ρυθμίσουμε το χρέος. Είχαμε έναν εθνικό στόχο. Τώρα ποιος είναι ο εθνικός στόχος;» σημείωσε χαρακτηριστικά, υπενθυμίζοντας πως η… ιστορία, η κρίση στη χώρα και η επιβάρυνση της μεσαίας τάξης δεν ξεκίνησε το 2015.
«Δεν αρνούμαι την επιβάρυνση, αλλά σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ το μέσο ατομικό εισόδημα το 2010 ήταν 11.000 ευρώ, το 2014 έφτασε 7.500 ευρώ και το 2019 πήγε στα 8.800. Τετραπλάσιοι φόροι μπήκαν από το 2010 στο 2014» τόνισε και πρόσθεσε: «Εγώ δεν αρνούμαι όμως, και το έχω πει και δημόσια, το έχω πει και καθαρά, το πολιτικό κόστος που πληρώσαμε για την έξοδο της χώρας από την κρίση, για την έξοδο από τα μνημόνια, για τη ρύθμιση του χρέους, ήταν το ότι επιβαρύναμε άδικα και δυσανάλογα ένα κομμάτι του πληθυσμού, κυρίως αυτοί που ονομάστηκαν «μεσαία τάξη».
Στον αντίποδα, αντιπαρέβαλε τη στάση που επιφυλάσσει σήμερα ο κ. Μητσοτάκης για τα ίδια κοινωνικά στρώματα που μαζί με τα χαμηλότερα αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στις ραγδαίες ανατιμήσεις, σημειώνοντας πως «έφαγε» το 1 δις. ευρώ από τη 13η σύνταξη για να το δώσει στην ιδιωτικοποίηση της επικούρισης, σκόρπισε σε απευθείας αναθέσεις 5 δις. ευρώ σε 18 μήνες «σε εταιρίες που άνοιγαν δύο μέρες πριν πάρουν την ανάθεση» και τώρα δηλώνει αδυναμία να στηρίξει νοικοκυριά και επιχειρήσεις απέναντι στην ακρίβεια και τη δραματική μείωση εισοδήματος γιατί εγκυμονεί κίνδυνος δημοσιονομικού εκτροχιασμού.
Έλλειμμα αξιοπιστίας και διαχειριστικές «σκιές»
Το ρεκόρ των 5 δις. απευθείας αναθέσεων αποτέλεσε και αιχμή του δόρατος του κ. Τσίπρα, ο οποίος εγκαλεί τον κ. Μητσοτάκη για έλλειμμα αξιοπιστίας και χρηστής διαχείρισης των δημοσίων οικονομικών, με φόντο και τα 32 δις. ευρώ κοινοτικών κονδυλίων από το Ταμείο Ανάκαμψης.
«Αυτά δεν έχουν ξαναγίνει. Και αναρωτιέμαι: έτσι θα διαχειριστούν το πακέτο του Ταμείου Ανάκαμψης, τα 30 δισ. που έρχονται; Χωρίς διαφάνεια, χωρίς λογοδοσία; Χωρίς σχέδιο;» σημείωσε χαρακτηριστικά, επιβεβαιώνοντας πως οι σχετικές συζητήσεις που λαμβάνουν χώρα και στις Βρυξέλλες για τον τρόπο διαχείρισης και διοχέτευσης των κοινοτικών δισεκατομμυρίων, τα οποία πυροδότησαν και το σχετικό ρεπορτάζ του Euractiv για «κυβέρνηση τεχνοκρατών» έχουν φθάσει μέχρι και την Κουμουνδούρου…
Αξιοκρατία, διαφάνεια απέναντι στο γαλάζιο «κομματικό κράτος»
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον, ως προς τα προσκόμματα που αντιμετωπίζει η Κουμουνδούρου σε μεσοστρώματα, είχε τέλος η σαφής αποστασιοποίηση του κ. Τσίπρα από τις λογικές «εφόδου» στο Δημόσιο, όπως αυτές εκφράζονται κατά καιρούς, με αφορμή σχετική ερώτηση που του έγινε για τα όσα είπαν η Τασία Χριστοδουλοπούλου και ο Παύλος Πολάκης.
Χαρακτήρισε «εποποιία» της Δεξιάς το πελατειακό κράτος των απευθείας αναθέσεων και του ρεκόρ των 3.300 μετακλητών με αυξήσεις ως και 70% στις αποδοχές τους, απαντώντας «σε αρκετούς συντρόφους» που ζητούν αντίστοιχους μηχανισμούς: «Εγώ διαφωνώ κάθετα με αυτή την αντίληψη. Θεωρώ ότι αυτό είναι το γήπεδο της δεξιάς, θεωρώ ότι αυτό είναι το γήπεδο του αντιπάλου, θεωρώ ότι ποτέ εμείς δεν θα καταφέρουμε να γίνουμε χειρότεροι σε ανταγωνισμό στο ποιος θα έχει πιο κομματικό κράτος. Εγώ θεωρώ ότι η αριστερά και οι προοδευτικές δυνάμεις και ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να έχουν μια προοπτική, να αλλάξουν πραγματικά τον τόπο, αν πάνε στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση, μεταρρυθμίσεις για αξιοπιστία, διαφάνεια, αξιοκρατία. Δεν θα παίξουμε στο ίδιο γήπεδο τον αντίπαλο, γιατί εκεί θα χάσουμε. Εμείς θα παίξουμε στο γήπεδο της αξιοκρατίας, στο γήπεδο της άρσης των δεσμών του κράτους με το κόμμα, στο γήπεδο των μεταρρυθμίσεων των δημοκρατικών, της διαφάνειας και ας έχουμε κόστος από αυτό».
