Τα ψάρια – θηρευτές του θαλασσινού νερού που έχουν εξέχοντα μυτερά ράμφη, θεωρούνται συνήθως οι ταχύτεροι κολυμβητές στους ωκεανούς. Το πιο γρήγορο από όλα τα είδη θεωρείται ότι είναι το ιστιοφόρο ψάρι (Istiophorus). Έχει, όμως, σκληρό ανταγωνισμό καθώς ο ερυθρός τόνος αποτελεί σοβαρή απειλή για την πρωτοκαθεδρία του.
Συγκεκριμένα, όπως αναφέρει το IFL Science, τα ιστιοφόρα είναι προσαρμοσμένα για να κολυμπούν με ιλιγγιώδεις ταχύτητες προκειμένου να μπορούν να κυνηγούν τη λεία τους. Με μήκος που φτάνει τα τρία μέτρα από την ουρά έως το ράμφος, είναι μέλος της οικογένειας των μαρλινοειδών (Istiophoridae) και διαθέτει ένα εντυπωσιακά μεγάλο ραχιαίο πτερύγιο που μοιάζει με το ιστίο μιας βάρκας – εξ ου και η ονομασία του.
Δύο είδη ιστιοφόρων ψαριών αποτελούν το γένος Istiophorus: Το ιστιοφόρο ψάρι του Ατλαντικού (I. albicans) και το ιστιοφόρο ψάρι του Ινδικού – Ειρηνικού (I. platypterus). Ενώ τα ιστιοφόρα ψάρια είναι πιθανότατα από τα ταχύτερα θαλάσσια ζώα που υπάρχουν, πρόσφατες έρευνες έχουν δείξει ότι μπορεί να μην είναι τόσο γρήγορα όσο θεωρούνταν κάποτε. Μάλιστα, τη δεκαετία του 1940, οι επιστήμονες εκτιμούσαν ότι τα ιστιοφόρα ψάρια μπορούσαν να επιτύχουν ταχύτητες έως και 30 μέτρα το δευτερόλεπτο, δηλαδή έως και 108 χιλιόμετρα την ώρα.
Ωστόσο, μία μελέτη του 2015 που δημοσιεύθηκε στο Integrative and Comparative Biology, έδειξε ότι η ταχύτητα αυτή είναι μάλλον υπερβολική. Υπολόγισαν ότι τα ιστιοφόρα ψάρια δεν ξεπερνούν ταχύτητες κολύμβησης 10 μέτρων το δευτερόλεπτο ή 36 χιλιομέτρων την ώρα. Είναι εξαιρετικά απίθανο να μπορεί το ιστιοφόρο ψάρι να διατηρήσει αυτή την ταχύτητα για παρατεταμένο χρονικό διάστημα. Αυτές οι κορυφαίες ταχύτητες επιτυγχάνονται πιθανότατα σε σύντομες αλλά έντονες εκρήξεις κίνησης κατά το κυνήγι της λείας. Βέβαια, τις περισσότερες φορές, μεγάλα αρπακτικά ψάρια – όπως αυτό – τείνουν να κινούνται με ταχύτητα συγκρίσιμη με τον μέσο ανθρώπινο περίπατο.
Ένα πρόγραμμα του 2015 κατέγραψε ένα ιστιοφόρο ψάρι (I. platypterus) με επιτάχυνση 1,79 G, σύμφωνα με το Large Pelagics Research Center του Πανεπιστημίου της Μασαχουσέτης. Αν το ψάρι διατηρούσε αυτή την ταχύτητα για μερικά μόνο δευτερόλεπτα, οι επιστήμονες ανέφεραν ότι θα ισοδυναμούσε με 125,5 χιλιόμετρα την ώρα.
Ιστιοφόρο ψάρι vs. ερυθρός τόνος
Ωστόσο, ο τόνος μπορεί να το ξεπεράσει αυτή την ταχύτητα. Το Large Pelagics Research Center διεξήγαγε μια παρόμοια μελέτη για τον ερυθρό τόνο και διαπίστωσε ότι μπορεί να επιταχύνει με 3,27 G, δηλαδή 1,8 φορές περισσότερο από το ρεκόρ του ιστιοφόρου ψαριού. Για άλλη μια φορά, ωστόσο, πρόκειται απλώς για εκρήξεις ταχύτητας και δεν είναι σαφές πόσο καιρό τα ψάρια διατηρούν αυτή την ταχύτητα – μπορεί να μην έχουν διατηρήσει καν αυτή την επιτάχυνση για 2 δευτερόλεπτα, όπως υπέθεσαν οι ερευνητές.
Στην ξηρά, τα ρεκόρ ταχύτητας είναι λίγο πιο ξεκάθαρα. Ο αδιαμφισβήτητος πρωταθλητής του τρεξίματος στην ξηρά είναι το τσιτάχ. Η μέγιστη ταχύτητα του τσιτάχ αναφέρεται συχνά ως 112 χιλιόμετρα την ώρα, αν και η ταχύτητα αυτή καταγράφηκε πριν από δεκαετίες και είναι πιθανό να είναι ανακριβής. Πάντως, το 2012, ένα τσιτάχ με το όνομα «Σάρα» καταγράφηκε στον ζωολογικό κήπο του Σινσινάτι να τρέχει με μέγιστη ταχύτητα 98 χιλιόμετρα την ώρα, κερδίζοντας το παγκόσμιο ρεκόρ.
