Πριν από περίπου 600.000 χρόνια, η ανθρωπότητα χωρίστηκε στα δύο.
Η πρώτη ομάδα παρέμεινε στην Αφρική και εξελίχθηκε στο ανθρώπινο είδος (Homo Sapiens) που είμαστε τώρα.
Η δεύτερη ταξίδεψε στην Αμερική και στη συνέχεια στην Ευρώπη και εξελίχθηκε στο είδος των Νεάντερνταλ.
Οι Νεάντερνταλ δεν ήταν πρόγονοι των ανθρώπων, αλλά ένα αδελφό είδος που εξελίχθηκε παράλληλα με εμάς και εξαφανίστηκε πριν από περίπου 40,000 χρόνια.
Ο λόγος αυτής της εξαφάνισης παραμένει ασαφής, αλλά ο εξελικτικός βιολόγος του Πανεπιστημίου του Μπαθ, Nicholas Longrich, υποστηρίζει πως υπάρχουν στοιχεία τα οποία αποκαλύπτουν έναν πόλεμο ανάμεσα σε εκείνους και τους σύγχρονους ανθρώπους.
Συγκεκριμένα, ο βιολόγος περιγράφει τους Νεάντερνταλ ως ικανούς πολεμιστές οι οποίοι ενεπλάκησαν σε έναν πόλεμο μεγάλης διάρκειας με τους Homo Sapiens.
Όπως και ο άνθρωπος, έτσι και το αδελφό του είδος ανήκε στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας, με τον αναπόφευκτο υπερπληθυσμό να φέρνει συγκρούσεις για τις περιοχές κυνηγιού.
Όπως αναφέρει ο Longrich, η εδαφικότητα αυτή έχει βαθιές ρίζες στον άνθρωπο, καθώς τέτοιου είδους συγκρούσεις είναι πολύ συχνές και ανάμεσα στους πολύ κοντινούς συγγενείς μας, τους χιμπατζίδες.
Αυτό σημαίνει πως η ομαδική επιθετικότητα εμφανίστηκε σε έναν κοινό πρόγονο, δικό μας και των χιμπατζίδων, τουλάχιστον επτά εκατομμύρια χρόνια πριν. Εάν αυτό ισχύει, και οι Νεάντερταλ κληρονόμησαν τις ίδιες τάσεις για τέτοιου ομαδικές συγκρούσεις.
Σύμφωνα με τον Longrich «Η πολεμική επιχείρηση είναι εγγενές κομμάτι του ανθρώπου. Δεν αποτελεί μία σύγχρονη εφεύρεση αλλά ένα θεμελιώδες στοιχείο της ανθρωπότητας. Ιστορικά, όλοι οι λαοί πολεμούσαν. Παλαιότερα γραπτά είναι γεμάτα από ιστορίες πολέμου.»
Το να πολεμάς, λοιπόν, είναι ένα βασικό ανθρώπινο χαρακτηριστικό και οι Νεάντερνταλ ήταν αρκετά σαν και εμάς, καθώς μοιραζόμαστε κατά 99,7% κοινό DNA.
Πολλοί από αυτούς χρησιμποιούσαν δόρατα και άλλα ρόπαλα, τόσο για κυνήγι όσο και για τις συγκρούσεις που λάμβαναν χώρο μεταξύ τους αλλά και με τους Homo Sapiens.
Κάποιοι τραυματισμοί που έχουν εντοπίσει οι επιστήμονες θα μπορούσαν να είχαν προκληθεί κατά το κυνήγι, ωστόσο μία σειρά από σημάδια δείχνουν προϊστορικούς πολέμους.
Μια ροπαλιά στο κεφάλι είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος για να σκοτώσετε κάποιον, τα ρόπαλα είναι άμεσης χρήσης, ισχυρά και ακριβή όπλα, έτσι, συχνά, οστά των προϊστορικών Homo sapiens ανακαλύπτονται με τραύματα στο κρανίο.
Μια ακόμη ένδειξη που μας οδηγεί στο συμπέρασμα της σύγκρουσης είναι τα κατάγματα στην ωλένη, που μαρτυρούν αμυντική στάση. Και πολλοί σκελετοί των Νεάντερταλ εντοπίζονται με σπασμένα χέρια.
Τουλάχιστον ένας Νεάντερταλ, από το Σπήλαιο του Σανιντάρ στο Ιράκ, πέθανε από τραύμα το οποίο προκλήθηκε από δόρυ στο στήθος.
Ο πόλεμος μεταξύ των ειδών γίνεται εμφανής και εάν παρατηρήσουμε την μορφή των εδαφικών ορίων.
Ο Longrich, μάλιστα, υποστηρίζει πως οι Νεάντερνταλ όχι μόνο πολέμησαν, αλλά ήταν και πολύ σκληροί πολεμιστές και αντιστάθηκαν για περίπου 100.000 χρόνια στην επέκταση του σύγχρονου ανθρώπου.
Γιατί άλλωστε να παρέμεινε ο Homo Sapiens για τόσα χρόνια στην Αφρική. Όχι επειδή το κλίμα ήταν εχθρικό στις άλλες περιοχές της Γης, αλλά επειδή οι Νεάντερταλ ήκμαζαν σε Ευρώπη και Ασία.
Ήταν ιδιαίτερα απίθανο οι σύγχρονοι άνθρωποι να συναντούσαν τους Νεάντερταλ και αποφάσισαν να ζήσουν ειρηνικά.
Η αύξηση του πληθυσμού, όμως, οδήγησε το ανθρώπινο είδους σε μια επιθετική στρατηγική με σκοπό την εδαφική επέκταση και την εξασφάλιση περισσότερης τροφής.
Οι Νεάντερνταλ είχαν μυώδη σώματα και ήξεραν τις περιοχές, κάτι που τους έδινε το στρατηγικό πλεονέκτημα.
Ακόμα δε είμαστε σίγουροι πώς κατάφερε τελικά ο Homo Sapiens να κερδίσει τον πόλεμο.
Ίσως τα νέα όπλα, όπως τα τόξα και τα δόρατα, να επέτρεψαν στους ελαφρύτερους Homo sapiens να επιτίθενται από απόσταση στους Νεάντερταλ. Ή ίσως οι πιο εξελιγμένες τεχνικές κυνηγιού και συλλογής τροφής να επέτρεπαν στους Homo sapiens να τροφοδοτούν πολυπληθέστερες φυλές, έχοντας έτσι αριθμητική υπεροχή στον πόλεμο.
Στο τέλος, μάλλον οι άνθρωποι έγιναν καλύτεροι στον πόλεμο από ό,τι ήταν εκείνοι.
