Ύστερα από χιλιάδες χρόνια συνύπαρξης με εξημερωμένους σκύλους, είναι εκπληκτικό να σκεφτεί κανείς ότι ακόμα δεν καταλαβαίνουμε πλήρως γιατί μας κουνάνε την ουρά τους. Ελπίζοντας να λύσουν επιτέλους αυτό το αίνιγμα, οι συγγραφείς μιας νέας μελέτης υποθέτουν ότι η συμπεριφορά αυτή μπορεί να προέκυψε για να ικανοποιήσει την εγγενή αίσθηση ρυθμού των ανθρώπων.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με σχετική δημοσίευση του IFL Science, ενώ θεωρείται ευρέως ότι τα σκυλιά κουνάνε την ουρά τους όταν είναι ευτυχισμένα, όμως η επιστημονική βιβλιογραφία δεν το επιβεβαιώνει πάντα. Για παράδειγμα, μετά την ανασκόπηση περισσότερων από 100 μελετών, οι συγγραφείς ανακάλυψαν στοιχεία που υποδηλώνουν ότι οι επιθετικοί σκύλοι κουνάνε την ουρά τους περισσότερο από τους ήρεμους σκύλους – «ένα αποτέλεσμα που είναι αντιφατικό προς την ευρέως διαδεδομένη ανθρώπινη πεποίθηση που συνδέει το κούνημα της ουράς με τη θετική αξία στους σκύλους».
Άλλες μελέτες που συμπεριλήφθηκαν στην ανασκόπηση, διαπίστωσαν ότι οι σκύλοι κουνάνε την ουρά τους όταν τους παρουσιάζονται τυχαία αντικείμενα, όπως ανεμιστήρες και πλαστικές σακούλες, «με το κούνημα της ουράς σε αυτές τις καταστάσεις να θεωρείται ότι υποδηλώνει θετικά συναισθήματα ή/και υψηλή διέγερση, αλλά όχι φόβο ή άγχος». Σε άλλες περιπτώσεις παρατηρήθηκε ότι τα οικόσιτα σκυλιά κουνάνε την ουρά τους όταν θέλουν να φάνε, γεγονός που υποδηλώνει ότι η συμπεριφορά αυτή θα μπορούσε, επίσης, να λειτουργήσει ως σήμα αιτήματος.
Τι έδειξε νέα μελέτη για τους σκύλους
Αντιμέτωποι με τόσο ποικίλα και αντιφατικά δεδομένα σχετικά με το κούνημα της ουράς, οι συγγραφείς της μελέτης δεν είναι τελικά σε θέση να εξάγουν οριστικά συμπεράσματα σχετικά με το γιατί τα σκυλιά κουνάνε τόσο εύκολα την ουρά τους. Ωστόσο, προτείνουν δύο υποθέσεις, καμία από τις οποίες δεν έχει ελεγχθεί, αλλά και οι δύο έχουν κάποια λογική.
Η πρώτη από αυτές τις υποθέσεις είναι γνωστή ως η υπόθεση του «συνδρόμου εξημέρωσης» και αναφέρει ότι το κούνημα της ουράς μπορεί να προέκυψε ως ακούσιο υποπροϊόν της ανθρώπινης επιλογής για άλλα χαρακτηριστικά. Για να το υποστηρίξουν αυτό, οι ερευνητές παραπέμπουν σε μια μελέτη που διεξήχθη σε αλεπούδες, οι οποίες εκτράφηκαν ώστε να γίνονται όλο και πιο ήμερες και υπάκουες επί 40 γενιές.
Μάλιστα, οι συγγραφείς της μελέτης που δημοσιεύθηκε στο Biology Letters, αναφέρουν το εξής: «Παρ’ όλο που η συμπεριφορά του κουνήματος της ουράς δεν επιλέχθηκε άμεσα, οι εξημερωμένες αλεπούδες έδειξαν συμπεριφορά που μοιάζει με αυτή των σκύλων και είχαν πιο φουντωτές ουρές. Αυτό θα μπορούσε να οφείλεται σε μια γενετική σύνδεση μεταξύ της επιλογής για εξημερωμένη συμπεριφορά και της ανατομίας της ουράς». Έτσι, όλα αυτά υποδηλώνουν μια πιθανή τυχαία σχέση μεταξύ της φιλικότητας και των πιο φουντωτών ουρών στους εξημερωμένους σκύλους.
«Εναλλακτικά, η συμπεριφορά του κουνήματος της ουράς μπορεί να ήταν ένας από τους στόχους της διαδικασίας εξημέρωσης, με τον άνθρωπο να επιλέγει (μη) συνειδητά σκύλους που κουνάνε την ουρά τους πιο συχνά και ενδεχομένως πιο ρυθμικά», όπως υποστήριξαν οι ερευνητές, προσθέτοντας: «Αυτή την υπόθεση την ονομάζουμε ως το “εξημερωμένο ρυθμικό κούνημα της ουράς”».
Η θεωρία αυτή, αν και αναπόδεικτη μέχρι στιγμής, βασίζεται σε έρευνες της γνωστικής νευροεπιστήμης που δείχνουν ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει μια φυσική προτίμηση στα ρυθμικά ερεθίσματα. «Αυτή η τάση για ισόχρονους ρυθμούς θα μπορούσε να έχει οδηγήσει την ανθρώπινη επιλογή για το εμφανές ρυθμικό κούνημα της ουράς στους σκύλους και θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί οι σκύλοι το παρουσιάζουν τόσο συχνά στις αλληλεπιδράσεις τους με τους ανθρώπους», επεσήμαναν οι ερευνητές.
Πάντως, αναγνωρίζοντας τον προσωρινό χαρακτήρα των προτάσεών τους, οι συγγραφείς κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι καμία από αυτές τις υποθέσεις δεν υποστηρίζεται – επί του παρόντος – από ισχυρά στοιχεία. Ως εκ τούτου, ζητούν πιο λεπτομερείς μελέτες για την παρακολούθηση της κίνησης της ουράς των σκύλων σε διάφορες καταστάσεις και την παρακολούθηση της εγκεφαλικής δραστηριότητάς τους που σχετίζεται με το κούνημα της ουράς.
