Ιστορίες και μύθοι συνοδεύουν τον προπονητή Γ. Ιωαννίδη. Όταν πίστευε ότι είχε συμβεί η μεγαλύτερη δολιοφθορά στο ελληνικό μπάσκετ. Είχε μανία με τα γούρια, ήταν προληπτικός – ποιος ξεχνά το σακάκι που επέλεγε να φορά στους αγώνες με τον Άρη – αλλά και εκρηκτικός χαρακτήρας.
Στα παρκέ από τη θέση του προπονητή, πάντα με τσιγάρο – τις εποχές που το κάπνισμα δεν είχε απαγόρευση ακόμη και στα κλειστά γήπεδα. Κι όταν του έμπαινε κάτι στο μυαλό, δεν του έφευγε με τίποτα.
Η ιστορία είναι από τον Οκτώβρη του 1986, όταν η παρουσία του Άρη στην τελική εξάδα του κυπέλλου πρωταθλητριών τη σεζόν 1986-87 έμοιαζε βέβαιη μετά το μυθικό 98-67 με την Τρέισερ στο «Αλεξάνδρειο».
Αλλά ο Άρης στον δεύτερο αγώνα υπέστη ένα ανεπανάληπτο black-out. Ο Γιάννης Ιωαννίδης από την εφιαλτική για την ομάδα του εξέλιξη, πάσχιζε να βρει μια εξήγηση.
«Στο ένα ματς τους διαλύσαμε, βάζοντας σχεδόν 100 πόντους και στο άλλο δεν μπορούσαμε ούτε καν να κοιτάξουμε το καλάθι. Ούτε ματιασμένοι να είμαστε…», είχε πει μετά τον αγώνα. Και ανακάλυψε «σαμποτάζ» από πλευράς των Ιταλών, παρότι ο Ιωαννίδης, ανέκαθεν καχύποπτος, είχε δώσει εντολή όλα τα γεύματα και τα δείπνα της ομάδας να είναι εκτός ξενοδοχείου, σε διαφορετικά εστιατόρια και οι κρατήσεις να γίνονται την τελευταία στιγμή.
«Στο ξενοδοχείο μας σέρβιραν μονάχα μία φορά και ήταν ο καφές μετά τον μεσημεριανό ύπνο των παικτών την ημέρα του αγώνα», δήλωσε. «Γιατί κοιμόμασταν στο παιχνίδι; Εγώ στο ματς ήμουν σε κατάσταση οκνηρή. Ο Γκάλης έκανε air ball από τα 2-3 μέτρα. Ο μόνος που προσπαθούσε και είχε ενέργεια ήταν ο Τζάκσον. Πιστεύω ότι είχαν βάλει κάποιο υπνωτικό μέσα στον καφέ. Και ο Τζάκσον ήταν ο μόνος που δεν έπινε καφέ».
ΠΑΣ
