Μεγάλη απογοήτευση σκόρπισε χθες σε συνεργάτες και στελέχη του ο πρωθυπουργός κλείνοντας – για πολλοστή φορά – με κατηγορηματικότητα το ενδεχόμενο αλλαγής του εκλογικού νόμου.
Βέβαια, όσοι τον ξέρουν καλά, θεωρούσαν σχεδόν απίθανο να μεταβάλλει στάση και να διαψεύσει τον ίδιον του τον εαυτό και την πάγια θέση του για απόλυτη θεσμικότητα στην άσκηση της εξουσίας.
Από την άλλη, ήλπιζαν ότι λόγω της πρωτόγνωρης ρευστότητας και του πολυκερματισμού των δυνάμεων στην πολιτική σκηνή, μπορεί και να έκανε δεύτερες σκέψεις. Και δεν ήταν ένας και δύο αυτοί που εισηγήθηκαν το προηγούμενο διάστημα νομοθετική παρέμβαση ώστε να μειωθεί ο πήχης της αυτοδυναμίας. Ακόμα και πολύ στενοί του συνεργάτες αλλά και προβλεβλημένοι υπουργοί πίστευαν ότι θα πρέπει να βάλει “νερό στο κρασί του”.
Ο Κ. Μητσοτάκης, όμως, απέκρουσε τις πιέσεις. Όχι γιατί δεν τον προβληματίζει η πολιτική κατάσταση. Αλλά γιατί φοβάται – και μάλλον δικαίως – ότι αν άλλαζε ρότα, οι συνέπειες θα ήταν μεγαλύτερες.
Α.Ο.
