Σημειώστε τις ακόλουθες φράσεις – σαν ένα είδος δεκάλογου για πολιτικό πρόσωπο.
-«Αγωνιζόταν για τις αρχές και τις αξίες της Παράταξής μας, που αγάπησε και υπηρέτησε με πίστη και ανιδιοτέλεια».
-«Έλεγε ότι σε μια ευνομούμενη δημοκρατία, ο υπουργός ή ακόμα και ο Πρωθυπουργός δεν επιβάλλει αυθαίρετα την βούλησή του».
-«Ο σεβασμός της θεσμικής τάξης, είναι το ύψιστο καθήκον της εκάστοτε κυβέρνησης σε μια δημοκρατική πολιτεία».
-«Έχουμε ανάγκη όσο ποτέ από ενάρετα πρότυπα».
-«Δεν είχε το πάθος της εξουσίας, της προβολής, της αλαζονείας».
-«Δεν είχε χορηγούς ή προστάτες και δεν επεδίωκε την εύνοια των ισχυρών, ή των Μέσων Ενημέρωσης».
-«Ήξερε ότι πραγματική πολιτική είναι οι ιδέες, η ενσυναίσθηση και η ανθρωπιά, όχι η δίψα και το κυνήγι της εξουσίας».
-«Ήξερε ότι οι ενάρετοι αντιμετωπίζουν την εξουσία ως τιμητικό μεν, αλλά βαρύ καθήκον και όχι ως επίζηλο λάφυρο».
-«Επέδειξε ακεραιότητα σε όλες τις εκφάνσεις του δημόσιου, αλλά και προσωπικού βίου».
-«Αν θέλεις να ερευνήσεις τον χαρακτήρα ενός ανθρώπου δώσε του εξουσία – κατά τον Λίνκολν».
Για όσους δεν το παρακολούθησαν, είναι διατυπώσεις από την ομιλία του πρώην Πρωθυπουργού, Κώστα Καραμανλή, στην εκδήλωση για την αείμνηστη Μαριέττα Γιαννάκου.
Οι παρόντες ωστόσο είχαν την αίσθηση ότι τα έλεγε σε αντιδιαστολή με το βίο και την πολιτεία κάποιου άλλου – παρισταμένου μάλιστα.
Για ποιον χτυπούσε η καμπάνα; Γι’ αυτόν που πάει ο νου σας, για να μην λέμε ονόματα.
Συμπέρασμα. Όσο ο Καραμανλής είχε στη Βουλή έδρανο στην πτέρυγα της ΝΔ, υπήρξε αγγελιαφόρος όσων αφορούν στην ιδρυτική της ταυτότητα.
Τώρα είναι ο ίδιος το μήνυμα.
Γ.Λ.
