Δύο κατηγορίες ψηφοφόρων, που έχουν και ουσιαστική (αριθμητική), αλλά και συμβολική αξία, εντοπίζουν εσχάτως τα κομματικά επιτελεία κοντά στην γκρίζα ζώνη της «αδιευκρίνιστης ψήφου».
Τους Ακροκεντρώους ή αλλιώς «kyriakistas19» και τους Καραμανλικούς.
Και οι δύο δεν πετούν πια τη σκούφια τους για τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Οι πρώτοι επειδή ενοχλούνται από την αλαζονεία, ή ακόμα και την… αχαριστία που έδειξε, καθώς πέρα από κάποιες περιπτώσεις εκτιμούν ότι δεν αξιοποίησε και με πολύ ζέση τα πασοκογενή στελέχη, που συντάχθηκαν δίπλα του στο αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο.
Και οι δεύτεροι διότι η αποχώρηση του Κώστα Καραμανλή και η προσπάθεια μετατροπής της παράταξης σε «μητσοτακική», με ισχυρά προσωποπαγή χαρακτηριστικά τούς προκαλεί αφόρητη δυσφορία.
Το ενδιαφέρον είναι ότι πέρα από τα πολιτικά μηνύματα, που μπορεί να έχει μία τέτοια κινητικότητα, τα… «υποδόρια» αυτά ρεύματα δεν εντοπίζονται εύκολα από τις έρευνες κοινής γνώμης – και ο λόγος είναι προφανής, τουλάχιστον για τους Καραμανλικούς.
Γι’ αυτό και η αίσθηση ότι παρά τις προβλέψεις, οι κάλπες μπορεί να κρύβουν εκπλήξεις, είναι διάχυτη…
Γ.Μ.
