Το τελευταίο διάστημα υπήρχε μια απορία: «γιατί ο Μητσοτάκης σπεύδει να νομοθετήσει τώρα τον γάμο των ομοφύλων;». Ήταν πρωτοβουλία που σμπαράλιασε το κόμμα και την κυβέρνηση και τον έφερε απέναντι στην παραδοσιακή κομματική βάση του.
Κάποιοι – και από τον κύκλο των φίλων του – έλεγαν ήταν… προλείανση του εδάφους για την ανάληψη ευρωπαϊκού αξιώματος.
Αμ δε… Ήταν προσπάθεια να μετριάσει στην Ευρώπη τις αλγεινές εντυπώσεις σε βάρος του, που επιφέρει η καταδίκη της κυβέρνησης του – και όχι τη Ελλάδας βεβαίως – για τις παραβιάσεις του κράτους δικαίου, τη χειραγώγηση της ενημέρωσης και άλλα απεχθή στον ευρωπαϊκό χώρο.
Είχε ενημερωθεί για την καμπάνα που τον περίμενε και πίστευε ότι αν εμφανιστεί με μια ριζοσπαστική νομοθέτηση θα του δώσουν άφεσή αμαρτιών – ή θα ισορροπήσει κάπως τα πράγματα. Έπεσε έξω. Τζάμπα κόστος φορτώθηκε.
Το παράδοξο είναι η… σιωπή του για την καταδίκη. Μπορεί ο Βορίδης να τον λέει πιο φωτεινό πρωθυπουργό στην Ευρώπη», αλλά ο ίδιος προτιμά να μένει στο σκότος των πράξεών του.
Δεν έχει ξανασυμβεί στην Ευρώπη: πρωθυπουργός με τόσο βαριά πολιτική και κοινοβουλευτική καταδίκη να κάνει πως δεν συμβαίνει τίποτε.
Τι συμβαίνει θα το δει αν η επόμενη Κομισιον υλοποιήσει την υπόδειξη του Ευρωκοινοβούλιού να εξετάσει ποινές κατά της Ελλάδας για όσα της προκάλεσε ο ίδιος…
Όπως θα έλεγε και ο Καβάφης: «Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες την κόχη ετούτη τη μικρή, σ’ όλη τη γη τη χάλασες».
Γ.Λ.
