Δεν σου γεμίζει το μάτι, αλλά μπορεί να αποτελεί έναν από τους πιο «μουλωχτούς» και πολυπράγμονες υπουργούς. Όχι βέβαια στα σοβαρά θέματα του υπουργείου που διευθύνει – εκεί βασιλεύει η αδράνεια και η λογική του «άσ’ το για αργότερα που θα έρθουν και τα κότερα».
Για τα υπόλοιπα ο λόγος. Όπως, π.χ., στη δημιουργία εταιρειών (ΙΚΕ κατά προτίμηση) με διάφορους «μπροστινούς» και παρένθετα πρόσωπα, που όλως τυχαίως παίρνουν με ανάθεση συμβάσεις και έργα από τα υπουργεία του. Τώρα τελευταία με διορισμούς συγγενικών προσώπων σε φορείς εποπτευόμενους. Και άλλα πολλά. Τα οποία προς το παρόν διαφεύγουν από τα «ραντάρ» του Μαξίμου.
Προς το παρόν…
Κ. Π.
