Τελικά οι 3 κομματικοί υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να διαφωνούν (σχεδόν) σε όλα, αλλά τελικά βρήκαν κάτι που τους ενώνει: τα ξόρκια κατά της απροσδόκητης υποψηφιότητας Κασσελάκη. Στάζουν ξύδι για τον «απρόσκλητο επισκέπτη», επιστρατεύοντας όλο το ρεπερτόριο της «αρχαίας σκουριάς» της Αριστεράς (για να θυμηθούμε το βιβλίο της Μάρως Δούκα) προκειμένου να τον απαξιώσουν.
Κανείς δεν ξέρει πώς θα αποτυπωθεί στην εκλογική κάλπη η δυναμική που εμφανίζει αυτή τη στιγμή η υποψηφιότητα Κασσελλάκη. Άλλωστε οι εν δυνάμει ψηφοφόροι του είναι πολύ πιθανό να μην επισκεφθούν ποτέ τα εκλογικά τμήματα του ΣΥΡΙΖΑ, μια πιθανότητα που αν επιβεβαιωθεί δεν θα είναι ένα καλό μήνυμα για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Πάντως οι υστερικές αντιδράσεις, τα δηλητηριώδη σχόλια για τις δήθεν σχέσεις του με τον Μητσοτάκη, τον Σόρος, τον Μπιλ Γκέιτς, τις ΗΠΑ και τους… εξωγήινους προδίδουν τα κλασσικά συμπτώματα μιας κομματικής νομενκλατούρας που δεν νιώθει καλά στην υγεία της όταν εκτίθεται στον φρέσκο αέρα και στην πραγματική ζωή.
Όσο για τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούν για να τον απαξιώσουν, ασ’ το καλύτερα. Λένε για παράδειγμα, ότι δεν διαθέτει κομματικό βιογραφικό. Αλήθεια είναι τόσο σίγουροι ότι ένα κομματικό βιογραφικό αποτελεί πλεονέκτημα στα μάτια της κοινωνίας; Υποστηρίζουν ότι δεν μοιάζει πολύ… ΣΥΡΙΖΑ. Έχουν την αυταπάτη ότι ο κόσμος διψάει για «πολύ ΣΥΡΙΖΑ»;
Προβληματίζονται δήθεν γιατί έγραψε κάποτε καλά λόγια για τον Μητσοτάκη. Μήπως γιατί θεωρούν ότι με τα διαφόρου τύπου «Μητσοτάκη γ…σαι» πήγαν πολύ ψηλά τη δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ;
Άσχετα λοιπόν με το τι θα γίνει με τον Κασσελάκη, κάποιοι καλύτερα θα ήταν να κοιταχθούν στον καθρέπτη. Και να αναλογισθούν πώς είναι δυνατόν ένας κυριολεκτικά «ρούκι» στα κομματικά παιχνίδια να απειλεί να τους πάρει το κόμμα.
Και ως γνωστόν ο καθρέφτης πάντα λέει την αλήθεια.
Α.Ο.
