Προσέξτε τη διαφορά- και αναλογιστείτε:
– Ο Μητσοτάκης ανακοινώνει υποψήφιο περιφερειάρχη στην Αττική, αλλά για τους δικούς του –σωστούς- λόγους τον αλλάζει και τον αντικαθιστά σε χρόνο ρεκόρ χωρίς καν να ματώσει μύτη!
– Ο ΣΥΡΙΖΑ ψάχνει υποψήφιο δήμαρχο Αθήνας, εκδηλώνεται υποψηφιότητα και αμέσως μετά ξεπετάγονται και τρεις τέσσερις ακόμα, οι δυο εκ των οποίων είναι ενταγμένες στο εσωκομματικό παιχνίδι για την αλλαγή ηγεσίας, έστω και αν υπονομεύουν τον υποψήφιο που τελικά επιλεγεί!
– Ξαφνικά, κάποιοι, την περασμένη Πέμπτη… θυμούνται (για να αποδυναμώσουν και πάλι συγκεκριμένες υποψηφιότητες) πως είχαν προτείνει να είναι υποψήφιος δήμαρχος ο πρώην διεθνής μπασκετμπολίστας Νίκος Παππάς. (AMBER ALERT).
– Και αρχίζει το …παιχνίδι «Εδώ Παππάς, εκεί Παππάς, πούναι ο Παππάς;»! – Και τι θα του προτείνουμε όταν τον δούμε;
– Εκλέγεται τριμελής επιτροπή που θα πάει να τον συναντήσει την προσεχή Τετάρτη και την προσεχή Πέμπτη θα ξανασυνεδριάσει, λέει, η Γραμματεία για να δει αν μπορεί να λάβει αποφάσεις!
Και γιατί να βιάζονται άραγε; Μέχρι τις δημοτικές εκλογές του 2028 έχουν χρόνο- γιατί όπως πάνε τις εκλογές του 2023 δύσκολα θα τις προλάβουν.
Και εδώ που τα λέμε, για κάποιους ισχύει ο στίχος του Μανόλη Αναγνωστάκη: «Δεν έφταιγεν ο ίδιος, τόσος ήτανε»!
Τους ψηφοφόρους τους λυπόμαστε, που έχουν αξίες και όνειρα και βλέπουν να προδίδονται από μια γραφειοκρατία που όμοιά της προσωπικά δεν έχουμε ξαναδεί τα τελευταία χρόνια!
ΥΓ1: Δεν νομίζουμε ότι θα συγκινηθούν από τέτοια κείμενα! Δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα, προσμένουνε ίσως κάποιο θάμα!
ΥΓ2: Τα στελέχη που προσπαθούν να σώσουν οτιδήποτε αν σώζεται (και είναι πολλά) οφείλουν να σταματήσουν την κατρακύλα!
Το ποίημα του Μανόλη Αναγνωστάκη:
Δεν έφταιγεν ο ίδιος, τόσος ήτανε/ η εποχή, τα βάρη, οι συνθήκες/ κι άλλοι την πάθανε που τότε είπαν το ναι/ και δεν ακούσανε των παλιών τις υποθήκες.
Τάχα η θέλησή σου λίγη/ τάχα ο πόνος σου μεγάλος/ η ζημιά ήτανε στο ζύγι/ πάντα φταίει κάποιος άλλος.
Καλά-καλά ποιο είναι το κέρδος/ ποια η ζημιά ποιος να το πει δεν ξέρει/ το βέβαιο ήτανε πως κάτι δεν πήγε καλά/ δεν έφτασε όπου ονειρεύτηκε το χέρι.
Τάχα η θέλησή σου λίγη/ τάχα ο πόνος σου μεγάλος/ η ζημιά ήτανε στο ζύγι/ πάντα φταίει κάποιος άλλος.
Δεν έφταιγεν ο ίδιος, τόσος ήτανε/ κι οι άνθρωποι γεμάτοι είναι τώρα απαιτήσεις/ αφού σήμερα δε θα ’λεγε το ίδιο το ναι/ τώρα περίσσεψαν η σύνεση κι η κρίσις
Τάχα η θέλησή σου λίγη/ τάχα ο πόνος σου μεγάλος/ η ζημιά ήτανε στο ζύγι/ πάντα φταίει κάποιος άλλος.
