Πρωτάκουσα για τον Χρήστο Εξάρχου όταν μου έγινε η κρούση να έρθω στο iEidiseis. Μου τον παρουσίασαν ως μια εγγύηση ότι το εγχείρημα θα είναι σοβαρό-όπως και τα άλλα στελέχη της ιδιοκτησίας, αλλά και τον Παναγιώτη Ευθυμιάδη που είχε τη δημοσιογραφική διεύθυνση. Γνωρίζοντάς τον, κατάλαβα ότι τα πολύ θερμά λόγια που μου είπαν λίγα ήταν!
Ακούραστος, με έμφυτη ευγένεια, αλλά και τεράστια αποφασιστικότητα, πάντα με ένα καλό λόγο στα χείλη και με ενδιαφέρον για τους εργαζόμενους, με όραμά του τον πρωταγωνιστικό ρόλο που θα έπρεπε να αποκτήσει το iEidiseis, υπήρξε ένας πολύτιμος κρίκος για την αλματώδη εξέλιξη της ιστοσελίδας.
Δεν ήξερε τι θα πει διαπλοκή, ποτέ δεν συμβιβάστηκε με το άδικο, πάντα στήριζε την κοινή απόφαση πως το iEidiseis θα ήταν ένα πλουραλιστικό μέσο από την πλευρά των συμφερόντων της χώρας και των πολιτών της, μακριά από την κίτρινη δημοσιογραφία, αλλά και ένα μέσο που γύρω του θα συγκεντρωνόταν η σοβαρή διανόηση της χώρας- τόσο η παλαιότερη, όσο και η νεότερη γενιά. Πίστευε πάντα πως το iEidiseis θα έπρεπε να μετεξελιχθεί σε όμιλο, για τη μεγαλύτερη απήχησή του, με το πρώτο βήμα να είναι το iEnergeia.gr, που ανέλαβε ο ειδικός στο να «χτίζει» σάιτ Πάνος Ευθυμιάδης, ενώ η ανάληψη της διεύθυνσης του iEidiseis από τον Θανάση Τσεκούρα ανέβασε επίπεδο στην ιστοσελίδα μας.
Ο Χρήστος ήταν ο πιο πεισματάρης άνθρωπος που συνάντησα ποτέ. Αν έβαζε κάτι στο μυαλό του, δεν υπήρχε περίπτωση, θα το πετύχαινε.
Εκεί όμως που θαύμασα τον χαρακτήρα του ήταν ο τρόπος που αντιμετώπισε την παλιοαρρώστια. “Δεν ξέρει με ποιον τα έβαλε ο καρκίνος” όπως έλεγε και ο Θάνος Μικρούτσικος όταν έδινε τη δική του μάχη και εξέπληξε τους πάντες. Μάλλον θα το μετάνοιωσε που επέλεξε τόσο τον Θάνο, όσο και τον Χρήστο. Όχι απλώς τον εξέθεσαν, αλλά και παραλίγο να ανατρέψουν τους νόμους της ανθρώπινης φύσης και να τον κερδίσουν. Και αν όμως έχασαν τη μάχη, είναι οι νικητές.
Ακόμα και όταν ήταν καταπονημένος από τις θεραπείες, πάλευε για το μέλλον της “μητέρας εταιρίας”, σχεδίαζε, προγραμμάτιζε. Πού την έβρισκε αλήθεια αυτή τη δύναμη, αυτό το πείσμα για τη ζωή, αυτό το μίσος για το άδικο; Και χωρίς ποτέ να χάνει ούτε στιγμή από τη σκέψη του την οικογένειά του. “Θέλω τα παιδιά μου να ζήσουν ακόμα στιγμές μαζί μου, δεν έχουμε πολύ χρόνο”, είπε μετά από μια εκδρομή πρόσφατα στο Λονδίνο με την σύζυγό του Λίτσα, τον Νίκο και τον Αριστείδη, τους δυο γιούς του που υπεραγαπούσε. Οικογένειά του, όμως, ήταν και ο Φώτης, ο Γιώργος, ο Μίλτος, που μαζί έχτισαν την AIRENERGY, εταιρία πρωταγωνίστρια και πρωτοπόρο στον τομέα των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, στην οποία ήταν ο διευθύνων σύμβουλος.
Όλοι μαζί τον χαιρετάμε. Και υποσχόμαστε ότι θα κάνουμε ότι περνά από το χέρι μας για να δει όσα ονειρεύτηκε να γίνονται πράξη.
Στο καλό Χρήστο, ο κόσμος αυτός εξακολουθεί να είναι πολύ άδικος.
ΥΓ: Έλεγες πως πρέπει να προσέξουμε την υγεία μας, αλλά και την κατάσταση της υγείας γενικότερα. Σύντομα οι συνάδελφοι θα το κάνουν πράξη.
