Θυμάστε πώς επαίρονταν στο Μαξίμου που μια από τις πρώτες πράξεις τους ήταν η αναγνώριση του Γκουαϊδό, που με την αποτροπή της Δύσης είχε αυτοανακηρυχτεί σε… ηγέτη της Βενεζουέλα;
Ως και στην Αθήνα τον είχαν φέρει, σε… επίσημη επίσκεψη, ενώ σε μεγάλο κανάλι αναδείχτηκε και δημοσιογράφος με ιδιότητα… Βενεζουεολόγου-ή, καλύτερα… Μαδουρολόγου! Συντάκτης, μάλιστα, ανέλαβε, σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής και …σύμβουλος στο Μαξίμου!
Η αναγνώριση του Γκουαϊδό, βεβαίως, πέραν της συμπαράταξης με τα τότε σχέδια των Ηνωμένων Πολιτειών, είχαν στόχο κυρίως τον ΣΥΡΙΖΑ, που κατηγορούνταν ότι ήθελε αν χρεοκοπούσε η χώρα, να φέρει πετρέλαιο από τη Βενεζουέλα, σε συνεργασία με τον δικτάτορα Μαδούρο.
Πέρασε ο καιρός, η τύχη του Γκουαϊδό σχεδόν αγνοείται αφού δεν μπόρεσε η Ουάσιγκτον να τον επιβάλλει στη Βενεζουέλα και ο πόλεμος στην Ουκρανία εκθέτει την Αθήνα: Η Ουάσιγκτον συνομιλεί με τους …μαδούρους και ζητά φθηνό πετρέλαιο!
Μην το πείτε, όμως, στο Μαξίμου, ούτε στον Ιάσονα και τους Κυριακίστας της χώρας: Δεν θα το αντέξουν!
ΥΓ1: Καλό το χιούμορ, ακόμα και αν δεν απέχει πολύ από την αλήθεια, αλλά το Διεθνές Δίκαιο δεν είναι για να το επικαλούμαστε και να εφαρμόζεται a la carte.
ΥΓ2: Η ιστορία έχει δείξει πως το να είσαι δεδομένος σε όλα δεν σε βοηθάει να επιτυγχάνεις τους στόχους σου, ούτε να αυξάνεις τη διαπραγματευτική σου δύναμη.
