Κάθε μέρα που περνάει -και όσο δεν δίνονται καθαρές απαντήσεις- τα ερωτήματα για την τραγωδία στη Λιβύη πολλαπλασιάζονται.
Μεταξύ άλλων:
-Ο πρόξενός μας, όπως πληροφορούμαστε, υποδέχτηκε την ανθρωπιστική βοήθεια στο αεροδρόμιο. Μετά τι έπραξε; Δεν τη συνόδευε; Δεν πήγε στον τόπο του δυστυχήματος; Δεν έδωσε καμία ενημέρωση; Δεν ειδοποιήθηκε να πάει στον τόπο του εγκλήματος; Δηλαδή, η ενημέρωση που είχε η Αθήνα προέρχονταν μόνο από την λιβυκή πλευρά;
-Γιατί, αν είναι αληθές -και από τη στιγμή που δεν διαψεύδεται, μας επιτρέπεται να το υιοθετούμε- το αεροπλάνο άλλαξε αεροδρόμιο που θα προσγειωνόταν ενώ ήταν εν πτήσει, γιατί, λέει, η περιοχή, είχε πληγεί από τον Daniel; Δεν το ήξεραν έως τότε;
-Υπάρχει κατάθεση τραυματία που λέει ότι δεν υπήρξε σύγκρουση; Και ότι που κατάλαβε (ανεξαρτήτως εάν ήταν σωστό ή όχι) ήταν μια έκρηξη;
-Στάλθηκαν εμπειρογνώμονες ώστε η Αθήνα να έχει δική της έρευνα για τα γεγονότα;
-Γιατί η αποστολή δεν παρέδωσε την ανθρωπιστική βοήθεια στις λιβυκές αρχές, αλλά ήθελε να την παραδώσει η ίδια; Και κυρίως γιατί το λεωφορείο δεν πήγε από τον κανονικό δρόμο, αλλά από …χωματόδρομο;
-Ποιος ήταν ο υπεύθυνος για την αποστολή;
-Γιατί η ασφάλεια αφέθηκε στον -παλαιό μας «φίλο», που τόσα …ποντάραμε πάνω του- τον Χάφταρ;
-Γιατί ενεπλάκη η ΕΥΠ στην έρευνα, αφού η Αθήνα έκανε κατηγορηματικά λόγο για δυστύχημα; Με την πρώτη ανακοίνωση της Βασιλίσσης Σοφίας, μάλιστα, να μιλά για ατύχημα;
Όσο -ειλικρινείς- απαντήσεις δεν δίνονται, τόσο η ατμόσφαιρα θα βαραίνει…
