Θα πρέπει να είσαι …κατάσκοπος από άλλο επάγγελμα στην πολιτική, στην επιστήμη και στη δημοσιογραφία για να υποστηρίζεις πως η έκρηξη του κορονοϊού σε όλη την Ευρώπη και φυσικά και στην Ελλάδα, οφείλεται στην αδιαφορία και τα πάρτι των νέων ή στις πλατείες, ιδίως μετά τα λοκ ντάουν και τα αυστηρά μέτρα σε όλη τη γηραιά ήπειρο.
Ταυτόχρονα, θα πρέπει να είσαι αρκετά «χοντρόπετσος» και να μην ζητάς μια μεγάλη συγγνώμη, εάν είσαι ένας αυτούς που το προηγούμενο διάστημα επιχείρησες να έχεις κομματικά οφέλη από την πανδημία, προωθώντας τις ιδεοληψίες σου, οι οποίες και αποτέλεσαν εμπόδιο για την αντιμετώπιση του κορονοϊού.
Είναι σαφές πλέον, για παράδειγμα, πως ο ιός έχει αποκτήσει νέα χαρακτηριστικά (ήδη επιστήμονες μιλούν για μια νέα παραλλαγή του, που έχει ξεκινήσει από την Ισπανία και μεταδίδεται σε όλη τη γηραιά ήπειρο), γεγονός που αγνοούσαμε όταν είχαμε στρέψει όλη τη συζήτηση στις πλατείες και τα πάρτι, προκειμένου να αποσείσουμε τις κυβερνητικές ευθύνες και, παράλληλα, να στοχοποιήσουμε τη νέα γενιά.
Παράλληλα, αποφεύγαμε να θέσουμε το δάκτυλο επί τον τύπον των ήλων, να ασχοληθούμε δηλαδή με την ανάγκη των μαζικών δωρεάν τεστ, τον δημόσιο έλεγχο σε κρίσιμους τομείς όπως οι οίκοι ευγηρίας, τα επιπλέον μέτρα στα μέσα μαζικής μεταφοράς, στα σχολεία και στους χώρους δουλειάς, αλλά –πρωτίστως- στην υγεία, τομείς που ενοχλούσαν την κυβέρνηση και ένα μέρος των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης.
Έτσι, όμως, ο ιός εξαπλώνονταν, ενώ ο φόβος για τις επιπτώσεις της οικονομίας οδηγούσε την κυβέρνηση να μην εισακούει τις προτάσεις των ειδικών για λήψη μέτρων ακόμα και …χθες! Τα καθυστερημένα μέτρα που λαμβάνονται με τις ανακοινώσεις του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη θέτονται εξαρχής εν αμφιβόλω για την αποτελεσματικότητά τους, καθώς όλο το προηγούμενο διάστημα –και σε όλη την Ευρώπη- δεν ελήφθησαν αποτελεσματικά μέτρα για την προστασία των πολιτών, με επίκεντρο την ανάγκη που υπήρχε και υπάρχει για την ενίσχυση του συστήματος υγείας.
Η στήλη, πάντως, επικεντρώνει σήμερα την προσοχή της στη στοχοποίηση που γίνεται στους νέους, την πιο μορφωμένη γενιά της χώρας, που θα έπρεπε να αποτελεί την προτεραιότητά μας. Τα νέα παιδιά, που ζουν στην πιο απορρυθμισμένη αγορά εργασίας, που ζουν (εφόσον βρίσκουν δουλειά) με χρήματα που δεν τους φτάνουν να δημιουργήσουν οικογένεια και πολύ περισσότερο να πάρουν ένα καλό αυτοκίνητο ή να αγοράσουν ένα σπίτι. Ή και που δυσκολεύονται ακόμα και για πιο βασικές τους ανάγκες, να βγάλουν πχ τα αγόρια το κορίτσι τους ένα ραντεβού και να μην δυσκολεύονται να πληρώσουν τα ποτά ή το φαγητό ‘ή ακόμα και ένα ξενοδοχείο! Και, κυρίως, που βλέπουν τη ζωή τους χωρίς μέλλον και χωρίς προοπτική!
Ας σκεφτούμε καλύτερα ως κοινωνία τη συμπεριφορά μας απέναντι στους νέους και ας τους βάλουμε στο επίκεντρο της προσοχής μας. Μην τους φοβόμαστε, παρά μόνο εάν συνεχίσουμε την ίδια συμπεριφορά απέναντί τους!
