«Ακούει ο Σημίτης Μητροπάνο;» ήταν ο τίτλος του βιβλίου ενός πολύ ενδιαφέροντος βιβλίου του Δημήτρη Ραφτόπουλου (εκδόσεις «Κέδρος, 2001), που ουσιαστικά περιέγραφε την Ελλάδα της εποχής.
«Mε πρωταγωνιστές (σσ: του βιβλίου) πραγματικά πρόσωπα, σαν του τίτλου», έγραφε ο συγγραφέας. «Aπό τον Xριστόδουλο, τα Aλβανάκια και τον Noti Sfakianaki, ώς τους εγχώριους ράπερ και τον Kοεμτζή. Kι από την «17 Nοέμβρη», τα φωτομοντέλα και τον Tζώρτζογλου, ώς την οικογένεια και τους φίλους μου. Mια δημοσιογραφική και ταυτόχρονα πολύ προσωπική περιπλάνηση στο άλλοτε άθλιο κι άλλοτε μαγικό νεοελληνικό σκηνικό, των ημερών της παγκοσμιοποίησης και του Ίντερνετ. Στο βάθος, θέμα τού Aκούει ο Σημίτης Mητροπάνο; δεν είναι μόνο το διαζύγιο των εκσυγχρονιστών με την λαϊκή πλευρά που εκπροσωπεί ο Mητροπάνος. Oύτε ο αιώνιος και σχεδόν μεταφυσικός διχασμός μας ανάμεσα σε Δύση και Aνατολή. Aλλά η πολιτικομανία μας. Ή έστω, η δική μου».
Σήμερα, αν γραφόταν ένα παρόμοιο βιβλίο θα έπρεπε να είχε ελαφρώς παραλλαγμένο τον τίτλο: «Ο Κουτσούμπας ακούει Μητροπάνο».
Τη Δευτέρα το βράδυ, στο γήπεδο της Νέας Σμύρνης, στην εκδήλωση του ΚΚΕ και της οικογένειας του μεγάλου μας λαϊκού τραγουδιστή, δεν έπεφτε καρφίτσα. Κάθε γωνιά που θα μπορούσε να ήταν γεμάτη, είχε γεννήσει. Με όλες τις γενιές. «Στης ψυχής το παρακάτω», στον «Έρωτα Αρχάγγελο», στο «Σ΄ αγαπώ σαν αμαρτία», στο «Όταν Έχω Εσένα», στα «Δίδυμα Φεγγάρια». Στη «Ρόζα» (με όλους τους ερμηνευτές επί σκηνής), τα «Λαδάδικα», στο «Πρώτο Φθινόπωρο», στα «Πικροσάββατα» (ένα τραγούδι που έχει γραφτεί για την πορεία του Μητροπάνου) και τόσα άλλα. «Για να σ΄εκδικηθώ», ή, καλύτερα, όπως μας θυμίζουν οι διοργανωτές, γιατί «δεν παίχτηκε η παρτίδα μας ακόμη»!
Και όμως, για πολλά μέσα ενημέρωσης, για τα περισσότερα και τα ισχυρότερα, η συναυλία δεν ήταν είδηση! Δεν βρήκε τον ελάχιστο χώρο σε δελτία και εκπομπές, σε σελίδες και ιστοσελίδας! Με φωτεινές βεβαίως εξαιρέσεις.
Ο Περισσός, κάνει μια θαυμάσια δουλειά με τους καλλιτέχνες, με τον θεσμό. Ο ίδιος ο Δημήτρης Κουτσούμπας (το ξέρετε ότι έχει σπουδάσει πιάνο) το προωθεί με την καρδιά και την ψυχή του, ο Νίκος Σοφιανός κάνει μια εξαιρετική δουλειά. Ας το συνεχίσουν –και ας μην γίνονται ούτε καν μονόστηλο!
