Ταφόπλακα στο ευρωομόλογο έθεσε η απόφαση του Eurogroup το βράδυ της Πέμπτης, με το συμβιβασμό που έγινε και ο οποίος θυμίζει ότι και στην οικονομία της Ευρώπης ισχύει ότι και στο ποδόσφαιρο: Παίζουν πολλές χώρες, αλλά στο τέλος κερδίζουν πάντα οι Γερμανοί!
Το Άμστερνταμ, με τον νέο… Σόιμπλε, όπως αρχίζει να χαρακτηρίζεται στους ευρωπαϊκούς κύκλους ο Βόπκε Χούκστρα, ο -σχετικά- νεαρός υπουργός Οικονομικών της Ολλανδίας («νέα ελπίδα» για το ευρώ τον χαρακτηρίζει ο γερμανικός τύπος, με πρώτη τη «Frankfourter Allgemeine»), πανηγυρίζει ήδη ότι απέτρεψε οριστικά την έκδοση ευρωομόλογου. Η εξέλιξη αυτή δείχνει και τα όρια του Εμμανουέλ Μακρόν στο εσωτερικό της ευρωζώνης και της ΕΕ, αλλά και τις δυνατότητες του «μετώπου του νότου», όπως αυτό εκφράστηκε και μέσω της πρωτοβουλίας των εννέα αρχηγών κρατών και πρωθυπουργών (μεταξύ των οποίων και ο Κυριάκος Μητσοτάκης) για την έκδοση ευρωομόλογου. Ευρωομολόγου, που αφού ούτε στην περούσα κρίση αποφασίστηκε η έκδοσή του, δύσκολα θα δούμε να συζητείται ξανά, ενώ και ποτέ δεν θα μάθουμε εάν το Βερολίνο αναγκαζόταν να υποχωρήσει εάν πιεζόταν πραγματικά από τις υπόλοιπες χώρες, καθώς το διακύβευμα θα ήταν η ύπαρξη αυτή καθεαυτή η ύπαρξη της ευρωζώνης. Για το είδος του συμβιβασμού, πάντως, έχει ενδιαφέρον ότι το Βερολίνο έκαμψε τις αντιδράσεις της Ολλανδίας και το Παρίσι ανέλαβε και έπεισε την Ισπανία, γεγονός που δείχνει πως ο γαλλογερμανικός άξονας εξακολουθεί και λειτουργεί στρατηγικά, παρά τους επιμέρους ανταγωνισμούς των δυο κρατών που τον αποτελούν.
Το ενδιαφέρον τώρα επικεντρώνεται στη δημιουργία του Ταμείου για την ανάπτυξη της ευρωπαϊκής οικονομίας, με χρηματοδότησή του από «καινοτόμα χρηματοοικονομικά εργαλεία» και το οποίο θα συμφωνηθεί στη Σύνοδο Κορυφής που θα πραγματοποιηθεί το επόμενο διάστημα με τηλεδιάσκεψη. Σε αυτή τη Σύνοδο παραπέμπονται ουσιαστικά προς επίλυση οι διαφορές που δεν ξεπεράστηκαν στο Eurogroup της Πέμπτης, αλλά πάνω στο έδαφος που εξαρχής επεδίωκε το Βερολίνο. Ερώτημα είναι εάν τα 540 δισεκατομμύρια που αποφασίστηκαν να δοθούν το βράδυ της Πέμπτης, μαζί με το Ταμείο Ανάπτυξης, είναι ικανά να αντιμετωπίσουν την οικονομική κρίση που προκαλείται από τον κορονοϊό, συγκρινόμενα μάλιστα και με τον πακτωλό χρημάτων που για τον ίδιο λόγο ρίχνει στην αγορά η Κεντρική Τράπεζα των Ηνωμένων Πολιτειών. Ήδη, πάντως, για τη στάση της ΕΕ ακούγεται η φράση too little too late, που τόσο είχε ακουστεί για την κρίση του 2008 και την ελληνική κρίση του 2010!
Γκρίζο σημείο, πάντως, όταν γράφονται αυτές οι γραμμές, είναι και ποιοι θα είναι οι όροι για την προσφυγή στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, για το εάν δηλαδή και τι είδους δεσμεύσεις θα απαιτείται να ληφθούν. Ο ιταλός υπουργός δήλωσε τη νύχτα της Πέμπτης ότι δεν υπάρχουν όροι, ο Ολλανδός όμως τόνισε ότι θα υπάρξουν όροι δημοσιονομικής προσαρμογής μετά την πανδημία!
Στο νέο πλαίσιο που δημιουργείται, ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι τι θα αντιστοιχεί στη χώρα μας, η οικονομία της οποίας αναμένεται να είναι μεταξύ εκείνων που θα πληγούν περισσότερο από την κρίση του κορονοϊού. Η Ελλάδα θα μπορεί να λάβει με προσφυγή στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας λίγο κάτω από 4 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ συνολικά το ποσό που θα της αντιστοιχεί εκτιμάται ότι θα είναι μέσα από όλες τις δράσεις Μεταξύ 9 και 13 δισεκατομμύρια ευρώ. Ο υπουργός Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας, άλλωστε, στη δήλωσή του φάνηκε ικανοποιημένος μόνο από την επίτευξη συμβιβασμού και όχι από το περιεχόμενό του. Πολύ περισσότερο που ενδέχεται οι χώρες που επλήγησαν περισσότερο από την πανδημία, επειδή άργησαν να λάβουν τα μέτρα, ενδέχεται να ενισχυθούν αναλογικά περισσότερο από εκείνες που έλαβαν έγκαιρα τα μέτρα, λόγω του ότι το πακέτο θα δοθεί για την αντιμετώπιση των συνεπειών του κορονοϊού στα συστήματα υγείας, γεγονός που χωρά πολύ συζήτηση για το τι ακριβώς εννοείται.
