Δεν χωρά καμιά αμφιβολία ότι η κυβέρνηση τα έκανε θάλασσα με την επίδειξη αυταρχισμού για τον γιορτασμό του Πολυτεχνείου, αντί της επιβαλλόμενης συνεννόησης με τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις, κάποιες εκ των οποίων δεν είναι άμοιρες ευθυνών για τη σημερινή ένταση.
Ο πρωθυπουργός, είναι αλήθεια, πως κατόρθωσε κάτι που κανείς προκάτοχός του δεν είχε κατορθώσει: Να ενώσει σε ένα μέτωπο –προσωρινό ή όχι, θα φανεί στην πορεία- τα κόμματα της Αριστεράς στη χώρα.
Αν κανείς μας έλεγε- όχι στο μακρινό παρελθόν, μόλις το περασμένο Σάββατο-ότι ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ (αλλά και ΜέΡΑ25) θα συνυπέγραφαν με το σύνολο των κοινοβουλευτικών τους ομάδων κοινό κείμενο, θα τον παίρναμε με τις …πέτρες!
Το ΚΚΕ, από τον καιρό της διάσπασης του ενιαίου Συνασπισμού, δεν έχει συνυπογράψει τέτοιο κείμενο, ούτε έχει αναλάβει πρωτοβουλία για «μέτωπο» της αριστερής αντιπολίτευσης, ενώ για τον Γιάνη Βαρουφάκη νόμιζες πως ο μεγαλύτερος πολιτικός του αντίπαλος-ίσως και το πιο μισητό του πρόσωπο- ήταν ο Αλέξης Τσίπρας!
Και όμως ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατόρθωσε και τους ένωσε, σε ένα μέτωπο που έχει ως στόχο την «κυβερνητική αυθαιρεσία» για το Πολυτεχνείο, οι διεργασίες όμως είναι πολύ μεγαλύτερων διαστάσεων. Όχι ότι θα σταματήσει η αντιπαλότητα και η ιδεολογική αντιπαράθεση μεταξύ Περισσού και Κουμουνδούρου, ίσως το αντίθετο σε κάποιες περιπτώσεις, αλλά: Πρώτον, αρχίζει και σπάει το «αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο» που είχε λάβει απίστευτες διαστάσεις πριν από τις εκλογές, αλλά, ουσιαστικά, υπήρχε και μετά από αυτές. Και δεύτερον, διευκολύνονται συγκλίσεις για μέτωπα σε νέες κυβερνητικές επιδιώξεις, όπως το εργασιακό νομοσχέδιο και όχι μόνο.
Το ερώτημα είναι αν το θέμα «ξέφυγε» από Το Μέγαρο Μαξίμου ή εάν αποτελεί απλώς μια συνειδητή κίνηση από την κυβέρνηση. Άλλωστε τη συγκεκριμένη επιλογή πήρε πάνω του με την ομιλία του στη Βουλή ο Κυριάκος Μητσοτάκης, όταν και άκουσε τον Δημήτρη Κουτσούμπα να του λέει «ντροπή σου» για τα όσα έλεγε και να ανταπαντά στον Γραμματέα του ΚΚΕ «ντροπή δική σου», σε μια κόντρα που δεν είχε ξαναϋπάρξει μεταξύ ΝΔ και Περισσού, τουλάχιστον από το 1989 και μετά. Συνεπώς, οι ευθύνες για την ένταση δεν μπορεί να επιδοθούν αποκλειστικά στον υπουργό Προστασίας του Πολίτη, ούτε ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης να αποτελέσει τυχόν εξιλαστήριο θύμα, όπως ελπίζουν κάποιοι!
Στο Μέγαρο Μαξίμου προφανώς θεώρησαν το γιορτασμό του Πολυτεχνείου ως ευκαιρία για συσφίξουν σχέσεις με τη δεξιά πτέρυγα του κόμματος, αλλά και με ακροδεξιούς ψηφοφόρους, που έχουν δυστροπήσει για τις απαγορεύσεις παρελάσεων και εκκλησιών, αλλά και με τις ατέλειωτες βόλτες του Ορούτς Ρέις σε Καστελόριζο και Ρόδο και απαιτούν «τουλάχιστον ίδια αντιμετώπιση και στην αριστερά»! Έστω και αυτό δεν συνάδει με την «κατάκτηση του κέντρου», μια στρατηγική επιδίωξη του πρωθυπουργού.
