Μια πολύ ενδιαφέρουσα έρευνα για τη νεολαία στη χώρα μας σήμερα πραγματοποίησε η Prorata, για λογαριασμό του Ιδρύματος Νίκος Πουλαντζάς –και τα στοιχεία είναι πράγματι εντυπωσιακά.
Μεταξύ άλλων ένας στους τρεις νέους ζει ακόμα με τους γονείς του, το 67% λαμβάνει οικονομική βοήθεια από το σπίτι-και τους παππούδες του- το 42% χαρακτηρίζει τη γενιά τους ως «αγχωμένη», το 23% ως «άτυχη», με το 62% να επιλέγει το διαδίκτυο για τον ελεύθερό του χρόνο (μόνο το 19% βλέπει τηλεόραση και μόνο το 8% πάει γήπεδο), ενώ 8 στους 10 ενδιαφέρεται για την πολιτική και τρεις στους δέκα δηλώνουν «προοδευτικοί».
Μεταξύ άλλων:
– Η κατοχύρωση του δικαιώματος τεκνοθεσίας για τα ομόφυλα ζευγάρια είναι πλειοψηφική (υπέρ 50%, κατά 40%,) όπως και η νομιμοποίηση της χρήσης κάνναβης για ψυχαγωγικούς λόγους (υπέρ 49%, κατά 39%). Απόλυτος φαίνεται ότι είναι ο διχασμός –πιθανόν και για λόγους που αφορούν άμεσα προσωπικά μεγάλο μέρος του δείγματός μας
-σε ό,τι αφορά την κατάργηση της υποχρεωτικής στράτευσης (υπέρ 46%, κατά 47%). Αντίθετα, περισσότερες είναι οι αρνητικές γνώμες για τις προτάσεις που αφορούν την κατάργηση του μαθήματος των θρησκευτικών (υπέρ 43%, κατά 47%) και την κατάργηση των σχολικών παρελάσεων (υπέρ 43%, κατά 50%) – δύο θέματα που απασχόλησαν έντονα τη δημόσια συζήτηση για την παιδεία κατά την περίοδο της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, παρ’ όλο που επισήμως σε κυβερνητικό επίπεδο δεν κατατέθηκαν ποτέ. Αρνητική ωστόσο εμφανίζεται η πλειοψηφία των νέων και σε δύο θέσεις που εκπορεύονται από την νυν κυβέρνηση : την ίδρυσηιδιωτικών πανεπιστημίων (υπέρ 39%, κατά 51%), καθώς και τη δημιουργία κλειστών κέντρων κράτησης των προσφύγων (υπέρ 38%, κατά 51%). Τέλος, η πιο αντιδημοφιλής πρόταση αφορά την κατάργηση των ΜΑΤ, με το 31% να τοποθετείται θετικά και το 55%αρνητικά.
– Μετά την έννοια του πατριωτισμού που, αναμενόμενα, συγκέντρωσε το μεγαλύτερο ποσοστό σε θετικές γνώμες (65%), σημαντικό ποσοστό θετικών απόψεων συγκέντρωσε και ο σοσιαλισμός (56%), η παγκοσμιοποίηση (41%), ο καπιταλισμός (32%), ο νεοφιλελευθερισμός (30%) και ο κομμουνισμός (27%). Μικρότερα ποσοστά θετικών γνωμών συγκέντρωσε ο εθνικισμός (20%) και σχεδόν αμελητέα (3%) ο ναζισμός
– Η υψηλή προτεραιότητα στην εθνική ταυτότητα έναντι της ευρωπαϊκής – σε συνδυασμό με τα υψηλά ποσοστά θετικών τοποθετήσεων για την έννοια του πατριωτισμού (65%), το υψηλό ποσοστό όσων είναι εναντίον της κατάργησης της υποχρεωτικής στράτευσης και των μαθητικών παρελάσεων (47% και 50% αντίστοιχα), αλλά και το ποσοστό (19%) όσων απάντησαν ότι τους προκαλεί ανησυχία για το προσωπικό τους μέλλον η όξυνση της έντασης στην περιοχή μας και το ενδεχόμενο ενός πολέμου – δείχνει ότι για μεγάλο μέρος των νέων η εθνική ταυτότητα και ο πατριωτισμός παραμένουν ιδιαίτερα σημαντικά, καθώς αποτελούν ένα καταφύγιο σε καιρούς αβεβαιότητας, του οποίου η σημασία ενισχύεται από τα συναισθήματα απειλής και φόβου που δημιουργούνται ενόψει της πολεμικής ρητορικής γύρω όχι μόνο από την Τουρκία, αλλά και από τους πρόσφυγες.
– Σχεδόν διπλασιάστηκε (από 13% σε 23%) μέσα σε 20 χρόνια το ποσοστό των νέων που θεωρούν ότι για να γίνει καλύτερη η ελληνική κοινωνία χρειάζεται ριζική αλλαγή με επανάσταση. Αυξημένα επίσης κατά περίπου 10 μονάδες τα ποσοστά όσων ζητούν
βαθιές αλλαγές.
– Σε ό,τι αφορά την εγγύτητα των νέων στα επιμέρους κόμματα, όπως είναι αναμενόμενο, υψηλότερα ποσοστά εγγύτητας («πολύ κοντά» ή «κοντά» στο συγκεκριμένο κόμμα) συγκεντρώνουν κατά σειρά ο ΣΥΡΙΖΑ (27%) και η Νέα Δημοκρατία (27%), ακολουθούμενα από το Μέρα25 (15%), τα ποσοστά αποδοχής του οποίου φαίνεται ότι υπερβαίνουν αρκετά την τελικώς εκφρασθείσα ψήφο προς αυτό, το ΚΚΕ (10%) και την Ελληνική Λύση (10%), το Κίνημα Αλλαγής (9%), ενώ υψηλό είναι, συγκριτικά, και το ποσοστό που δηλώνει «πολύ κοντά» ή «κοντά» στη Χρυσή Αυγή (7%). Αξιοσημείωτο επίσης είναι το γεγονός ότι, σε ό,τι αφορά τα δύο
καινούρια κόμματα (Ελληνική Λύση και Μέρα 25) που μπήκαν στη Βουλή μετά τον Ιούλιο του 2019 υπάρχει και ένα σχετικά υψηλό ποσοστό (5%) που δήλωσε ότι δεν τα γνωρίζει. Το ποσοστό αυτό για τα υπόλοιπα κόμματα κινείται σε πολύ χαμηλά ποσοστά (
– Ενδιαφέρον εμφανίζουν τα χαμηλά ποσοστά για τις πολιτικές νεολαίες, κυρίως σε σύγκριση με τα πολιτικά κόμματα, γεγονός που γεννά εύλογα ερωτηματικά για τον ουσιαστικό ρόλο και την ελκυστικότητά τους. Η πολύ χαμηλή κατάταξη στις θετικές απαντήσεις των συνδικαλιστικών σωματείων, και μεταξύ όσων εργάζονται αυτή τη στιγμή, στοιχείο ενδεικτικό της εξαιρετικά μεγάλης απαξίωσης του συνδικαλισμού στη συνείδηση των νέων ως στοιχείο καθοριστικό για τη βελτίωση των συνθηκών ζωής και εργασίας τους.
Ψηλά Δικαιοσύνη και Αστυνομία, στο ναδίρ τράπεζες και μέσα Ενημέρωσης!!!
-Η Δικαιοσύνη (41%) αλλά και η Αστυνομία (35%) είναι μεταξύ των νεότερων ηλικιών (όπως και στο γενικό πληθυσμό) από τους θεσμούς που περιβάλλονται με τη
μεγαλύτερη εμπιστοσύνη από τους/τις ερωτώμενους/-ες διαχρονικά39, αν και μειοψηφική σε σύγκριση προς όσους/όσες δηλώνουν χαμηλή ή καθόλου εμπιστοσύνη. Το γεγονός δε ότι το προηγούμενο διάστημα είχαν σημειωθεί σε χώρους κυρίως νεολαίας (ΑΣΟΕΕ, κέντρο διασκέδασης στο Γκάζι, κατάληψη στο Κουκάκι, περιοχή των Εξαρχείων κ.α.) περιστατικά καταστολής ή/και αστυνομικής αυθαιρεσίας φαίνεται ότι ενδεχομένως συντελεί στα χαμηλότερα σε σύγκριση με το γενικό πληθυσμό ποσοστά εμπιστοσύνης προς την Αστυνομία, χωρίς όμως να τη φέρνει σε χαμηλότερη κατάταξη σε σύγκριση προς τους άλλους θεσμούς.
-ΗΕκκλησία συγκεντρώνει πολύ χαμηλότερα ποσοστά εμπιστοσύνης (19%) σε σύγκριση με το γενικό πληθυσμό, όπου σε όλες τις έρευνες είναι μεταξύ των πρώτων στην εμπιστοσύνη των πολιτών θεσμών, στοιχείο που επιβεβαιώνει την απομάκρυνση της νεολαίας από την Εκκλησία. Είναι ενδεικτικό ότι στην έρευνα του
199942, δηλαδή ακριβώς πριν 20 χρόνια, τα ποσοστά εμπιστοσύνης προς την Εκκλησία μεταξύ των νέων ανέρχονταν σε 67%. Τα χαμηλότερα ποσοστά εμπιστοσύνης σημειώνονται προς τις …Τράπεζες (13%) αλλά και προς τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (8%), προς τα οποία μάλιστα η αυξημένη εμπιστοσύνη («εμπιστεύομαι πολύ») είναι μηδενική. Ως μέτρο σύγκρισης, αναφέρουμε ότι εμπιστοσύνη προς τις μεγάλες επιχειρήσεις στην έρευνα του 199945 δήλωνε το 28%, ενώ εμπιστοσύνη προς τις εφημερίδες δήλωνε το 37%, προς την ιδιωτική τηλεόραση το 29% και την κρατική τηλεόραση το 55%. Δύο δεκαετίες μετά τα ποσοστά αυτά δείχνουν να έχουν κατρακυλήσει στο ναδίρ!
