Ας προσπαθήσουμε, όπως έλεγε και ένας μεγάλος μας ποιητής, να δούμε πέρα από τα φαινόμενα και να ακούσουμε πέρα από τα λεγόμενα.
Όπως όλα δείχνουν, η Σύνοδος Κορυφής της Πέμπτης, θα λάβει ορισμένα μέτρα, αλλά θα παραπέμψει για αργότερα, στον κοινοτικό προϋπολογισμό -όπως ζητάει το Βερολίνο- τα οριστικά μέτρα για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης που επιφέρει ο κορονοϊός.Η Γαλλία έχει καταθέσει πρόταση για το Ταμείο Ανάπτυξης που τις επιμέρους πλευρές της δεν τις γνωρίζουμε, η Ισπανία προσέρχεται με την πρόταση για δημιουργία Ταμείου ύψους έως και 1,5 τρισεκατομμυρίων ευρώ που θα χρηματοδοτήσει τις χώρες που έχουν πληγεί περισσότερο από τον κορονοϊό, ενώ η Ρώμη, ίσως για λόγους τακτικής και μόνο, επιμένει στο ευρωομόλογο.
Η Ιταλία, πάντως, είναι η χώρα-κλειδί για τις μελλοντικές εξελίξεις στην Ευρώπη. Όχι μόνο άμεσα (αν δεν προσφύγει πρώτη η Ρώμη στον ESM για την άντληση χρημάτων, ποια άλλη χώρα μπορεί να το πράξει, χωρίς να στείλει το σήμα στις αγορές ότι η οικονομία της αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα;), αλλά και για το μέλλον.
Η ιταλική κυβέρνηση θα χρειαστεί πολλά χρήματα για να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση και αν δεν τα λάβει από τις Βρυξέλλες, θα τα δαπανεί από τον προϋπολογισμό της, έστω και αν κατ’ αυτόν τον τρόπο θα αυξάνει το ήδη μεγάλο χρέος της. Η Ρώμη, δηλαδή, κινδυνεύει να βγει από την κρίση με ένα χρέος η εξυπηρέτηση του οποίου θα απαιτεί ευρωπαϊκές ρυθμίσεις. Και επειδή ο Σαλβίνι και η παρέα του θα βρίσκονται ante portas, αλλά και επειδή η Ιταλία υπό την έννοια των μεγεθών ( τέταρτη οικονομία στην ευρωζώνη) δεν είναι Ελλάδα να της επιβληθούν μνημόνια και πολύ περισσότερο να την απειλούν με έξοδο από την ευρωζώνη, είναι σαφές πως το χρέος της θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με ευρωπαϊκή λύση-διαφορετικά θα κινδυνεύσει η συνοχή και η ακεραιότητα της ευρωζώνης. Οι Βρυξέλλες, δηλαδή, το μόνο που θα …κατορθώσουν είναι να μεταφέρουν για το μέλλον το πρόβλημα της αμοιβαιοποίησης του χρέους και, συνεπώς, να το αντιμετωπίσουν υπό χειρότερες συνθήκες!
Το πρόβλημα του χρέους, άλλωστε και όπως όλα δείχνουν, θα εξελιχθεί στο επόμενο μεγάλο πρόβλημα της ΕΕ, οδηγώντας στην επόμενη μεγάλη κρίση. Για να πάρουμε μια γεύση των μεγεθών, οι χώρες που έχουν σήμερα πάνω από το 50% του ΑΕΠ της ευρωζώνης, έχουν χρέος πάνω από το 100%…
