Παρά τα προβλήματα που δημιούργησε η επικριτική δήλωση του υπουργού Εξωτερικών στο Politico για τη στάση του Βερολίνου στα ελληνοτουρκικά, ο Νίκος Δένδιας δείχνει να ενισχύει τη θέση του ως επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας και να μην κινδυνεύει κατά τον επικείμενο ανασχηματισμό.
Οι αποχρώσεις στην άσκηση της εξωτερικής πολιτικής, κυρίως ως προς τα ελληνοτουρκικά, μεταξύ του Μεγάρου Μαξίμου και του νεοκλασικού της Βασιλίσσης Σοφίας, όσο και αν επιχειρείται να κρυφτούν, είναι υπαρκτές. Ως ένα βαθμό αλληλοσυμπληρούμενες, ως ένα άλλο βαθμό ενέχουν προβλήματα. Το σίγουρο, όμως, είναι ότι θα δοκιμαστούν σε μεγάλες καμπές της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, πρωτίστως των ελληνοτουρκικών σχέσεων και των στρατηγικών επιλογών και συμμαχιών που συνδέονται με αυτές. Ο Νίκος Δένδιας δείχνει να είναι περισσότερο κοντά στη λεγόμενη «καραμανλική σχολή» σκέψης, ο Κυριάκος Μητσοτάκης πάλι όχι. Σε σημείο καμπής των ελληνοτουρκικών σχέσεων, ιδίως εάν τεθούν θέματα όπως η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών και η Αθήνα επιλέξει τον «κατευνασμό» της Άγκυρας, δεν αποκλείεται να επέλθει η ρήξη.
Στην παρούσα, ωστόσο, φάση, ο Νίκος Δένδιας παραμένει ακλόνητος στη θέση του στο υπουργείο Εξωτερικών, παρά τη δυσαρέσκεια που φέρεται να υπάρχει στο Βερολίνο για τις δηλώσεις του κατά της Γερμανίας. Πώς, άλλωστε, θα μπορούσε ο πρωθυπουργός πως η εξωτερική του πολιτική είναι επιτυχημένη και ταυτόχρονα θα άλλαζε τον υπουργό που εφαρμόζει την πολιτική αυτή; Κάποιοι, μάλιστα, υποστηρίζουν ότι με την επιθετική του δήλωση κατά του Βερολίνου, ο κερκυραίος πολιτικός ενισχύει τη θέση του στο κυβερνητικό σχήμα, καθώς τυχόν αντικατάστασή του θα σηματοδοτεί την απομάκρυνση της κυβέρνησης από πάγιες θέσεις της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής.
Ο Νίκος Δένδιας, άλλωστε, δεν θα μπορούσε να μετακινηθεί σε οποιοδήποτε υπουργείο, καθώς στο Μέγαρο Μαξίμου φέρεται να θεωρούν ότι ο –προσεκτικός είναι αλήθεια- υπουργός Εξωτερικών αποτελεί εν αναμονή «δελφίνος» στο κόμμα, ο εκφραστής μελλοντικά του χώρου που εξακολουθεί να εμπνέεται από τις «ιδρυτικές αρχές» της Νέας Δημοκρατίας! Υπό αυτή την έννοια δεν θα μπορούσε να μετατεθεί σε ένα υπουργείο που θα του προσέφερε και άλλα πολιτικά οφέλη, όπως το υπουργείο Οικονομικών-όπου προφανώς ο πρωθυπουργός θα στηρίξει τον αναβαθμισμένο ρόλο του Θοδωρή Σκυλακάκη, αλλά και του Αλέξη Πατέλη. Μια μετακίνηση δε στο υπουργείο Άμυνας, που θα μπορούσε να δικαιολογηθεί, επίσης δεν φαίνεται να είναι αυτή τη στιγμή στο τραπέζι.
Στο σύνθετο αυτό τοπίο που δημιουργείται κάποιοι επεχείρησαν να εμπλέξουν τον Δημήτρη Αβραμόπουλο, που όντως παραμένει ο υπ΄αριθμόν ένα υποψήφιος για το υπουργείο, σε περίπτωση μετακίνησης του Νίκου Δένδια, παρότι οι πληροφορίες εμπλέκουν και τον υπουργό Επικρατείας Γιώργο Γεραπετρίτη. Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, ωστόσο, σε καμία περίπτωση δεν εμπλέκεται στα σενάρια αυτά, ούτε δείχνει να έχει καμία πρεμούρα για την οδό Βασιλίσσης Σοφίας, παρά τις άριστες προσωπικές σχέσεις με τον Ταγίπ Ερντογάν και τους διαύλους επικοινωνίας που διαθέτει με την Άγκυρα, όπως και τις προσωπικές επαφές που διαθέτει με μεγάλες προσωπικότητες στο εξωτερικό.
Οι επόμενες εξελίξεις, πάντως, θα κρίνουν πολλά στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής, αλλά και τις επιπτώσεις που ενδέχεται αυτές να έχουν στο εσωτερικό πεδίο της χώρας.
