Στο στοίχημα του Ταμείου Ανάκαμψης και των ευρωπαϊκών χρηματοδοτήσεων αναφέρεται το Κ-Report του Κώστα Καλλίτση – που κατά την άποψη του iEidiseis και των «Παιχνιδιών Εξουσίας» μπορεί και πρέπει να γίνει συνδρομητικό, ώστε να συνεχίσει το ίδιο και περισσότερο έντονα την υπέροχη δημοσιογραφική δουλειά που κάνει και που το καθιστά από τα βασικά έγκυρα και πλήρη μέσα για την πολύπλευρη ενημέρωση του πολίτη.
Τα «Παιχνίδια Εξουσίας» αντιγράφουν το σχετικό κείμενο από το Κ-Report του Σαββάτου:
Το στοίχημα του Ταμείου Ανάκαμψης και των ευρωπαϊκών χρηματοδοτήσεων
Μια σημαντική εξέλιξη υπήρξε τις αμέσως προηγούμενες ημέρες, η Κομισιόν ενέκρινε το σχέδιο ανάκαμψης που επεξεργάστηκε ο Θόδωρος Σκυλακάκης και οι συνεργάτες του.
Βεβαίως, υπάρχει η τάση να προσδίδεται πανηγυριώτικος χαρακτήρας σε σοβαρά θέματα, με μια προπαγανδιστική διαχείρισή τους που πόρρω απέχει από τις ευρωπαϊκές πρακτικές και προσομοιάζει στην «καθ’ ημάς Ανατολή», ωστόσο οι γραφικότητες κατά την επίσκεψη της φον ντελ Λάιεν δεν πρέπει να σκιάσουν το σημαντικό γεγονός: Μέσα στην προσεχή 7ετία, η Ελλάδα θα έχει την ευκαιρία να απορροφήσει 30,5 δισ. πόρους από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης, ενώ συνολικά, μαζί με τη μόχλευση, το νέο ΕΣΠΑ και τη νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική, η χώρα μας θα έχει στη διάθεσή της πρόσθετα κεφάλαια που θα υπερβούν τα 80 και θα πλησιάσουν τα 90 δισ. ευρώ -αντιστοιχούν στο 50% περίπου του σημερινού ΑΕΠ μας.
Αλλά, μην ξεχνιόμαστε, δεν τους έχουμε πάρει, αυτό που πράγματι έχουμε είναι η ευκαιρία να τους πάρουμε. Οι κίνδυνοι είναι (α) να παροχετευτούν κεφάλαια σε «παράπλευρες δράσεις» ή/και (β) να μην καταφέρουμε να απορροφήσουμε όλα τα κεφάλαια που μας αναλογούν. Και το στοίχημά μας διπλό, έναντι ημών και αλλήλων: Έναντι ημών, αν θα προλάβουμε να τους αξιοποιήσουμε. Κι έναντι αλλήλων, αν θα εργαστούμε έτσι ώστε να δικαιωθεί το πρώτο βήμα αμοιβαιοποίησης ευρωπαϊκού χρέους ή θα δώσουμε την ευκαιρία στους «φειδωλούς» να υποστηρίξουν ότι «με τέτοιους νότιους» αμοιβαιοποίηση χρέους δεν θα πρέπει να επαναληφθεί.
Τρείς ομάδες εμποδίων πρέπει να υπερπηδηθούν για να κερδηθούν αυτά τα στοιχήματα. Η μία ενδημεί στο κράτος (ειδικά στη δικαιοσύνη…), η δεύτερη στο χώρο της επιχειρηματικότητας (που ‘χει κακοσυνηθίσει σε άλλου τύπου συναλλαγές) και η τρίτη στις τράπεζες, που γλύφουν τις πληγές τους από τα κόκκινα δάνεια.
Σημαντικές παρατηρήσεις της Τράπεζας της Ελλάδος για το τραπεζικό σύστημα
Το τελευταίο διάστημα οι διοικήσεις των τραπεζών θα πρέπει να αισθάνονται άβολα μετά από κάθε παρέμβαση της Τράπεζας της Ελλάδος και του διοικητή της, Γιάννη Στουρνάρα. Στην Έκθεση για τη Σταθερότητα του Χρηματοπιστωτικού συστήματος, η ΤτΕ για μια ακόμη φορά δεν μασάει τα λόγια της.
(α) Τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια (ΜΕΔ) συνέχισαν να μειώνονται το 2020 και η σωρευτική μείωση από το υψηλότερο σημείο τους, τον Μάρτιο του 2016, έφτασε το 56% ή τα 60 δισ. ευρώ, όμως ο λόγος των ΜΕΔ προς το σύνολο των δανείων παραμένει ο υψηλότερος στην ευρωζώνη ενώ η μείωση των ΜΕΔ έγινε κυρίως με διαγραφές και με τη μεταφορά τους εντός των τραπεζικών ομίλων –κοινώς, με κάτι σαν δημιουργική λογιστική.
(β) Σοβαρό θέμα είναι η χαμηλή ποιότητα των εποπτικών ιδίων κεφαλαίων των ελληνικών τραπεζών, οι αναβαλλόμενες φορολογικές απαιτήσεις είναι το 53% των συνολικών εποπτικών ιδίων κεφαλαίων.
(γ) Τα λειτουργικά τους έσοδα αυξήθηκαν σε ετήσια βάση λόγω της σημαντικής αύξησης των εσόδων τους από μη τοκοφόρες εργασίες κατά 55,2% -ήτοι, προέρχονται κυρίως από κέρδη από τα ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου.
(δ) Η χρηματοδότησή τους από το Ευρωσύστημα αυξήθηκε από 39 δισ. ευρώ στα τέλη του γ΄ 3μήνου 2020, στα 44,5 δισ. ευρώ τον Απρίλιο 2021, οι τράπεζες πήραν φθηνή ρευστότητα από την ΕΚΤ, αλλά τη χρησιμοποίησαν περισσότερο για αγορές ομολόγων και λιγότερο για τη χορήγηση δανείων.
(ε) Έτσι, καταλήγει η ΤτΕ, οι τράπεζες έχουν πολλά κρατικά ομόλογα, τα μισά και πλέον κεφάλαιά τους είναι από φορολογικές απαιτήσεις που έχουν από το ελληνικό δημόσιο, μειώνουν τα κόκκινα δάνεια με εγγυήσεις του ελληνικού δημοσίου (στο πλαίσιο του «Ηρακλή») και δίνουν κυρίως δάνεια που έχουν την εγγύηση του κράτους. Οι αποτιμήσεις των ομολόγων παραμένουν υψηλές, συνεπώς μια απότομη προσαρμογή των τιμών τους λόγω μιας αιφνίδιας επιδείνωσης των μακροοικονομικών δεδομένων και των συνθηκών χρηματοδότησης, θα προκαλούσε κραδασμούς στο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Διαβάστε: Τι λέει η Τράπεζα της Ελλάδος για τις εμπορικές τράπεζες, στο KReport:
Το τελευταίο διάστημα οι διοικήσεις των τραπεζών θα πρέπει να αισθάνονται άβολα ύστερα από κάθε παρέμβαση της ΤτΕ και του διοικητή της. Στην έκθεση για τη Σταθερότητα του Χρηματοπιστωτικού συστήματος, η ΤτΕ για μια ακόμη φορά δεν μασάει τα λόγια της:
Πρώτο, κόκκινα δάνεια: Τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια συνέχισαν να μειώνονται και το 2020 και η σωρευτική μείωση από το υψηλότερο σημείο τους, τον Μάρτιο του 2016, έφτασε το 56% ή τα 60 δισ. ευρώ. Όμως:
(α) Ο λόγος των ΜΕΔ προς το σύνολο των δανείων ανέρχεται στο 30,1%, παραμένει ο υψηλότερος στην ευρωζώνη και πολλαπλάσιος του μέσου όρου τραπεζών αντίστοιχου μεγέθους που εποπτεύονται από τον Ενιαίο Εποπτικό Μηχανισμό (2,6% με στοιχεία Δεκεμβρίου 2020).
(β) Η μείωση των ΜΕΔ έγινε κυρίως με διαγραφές και με τη μεταφορά τους εντός των τραπεζικών ομίλων (σ.σ. δηλαδή με δημιουργική λογιστική)
(γ) Θα πρέπει να επισπεύσουν τη διαδικασία αναγνώρισης των νέων ΜΕΔ στους ισολογισμούς τους, καθώς, με τη κατάργηση των μέτρων στήριξης των δανειοληπτών, θα πρέπει να αποτυπώσουν με διαφάνεια τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν
Δεύτερο, ποιότητα κεφαλαίων: Η κεφαλαιακή επάρκεια, υποχώρησε έναντι του 2019, παραμένοντας όμως σε ικανοποιητικό επίπεδο. Σοβαρό θέμα προς επίλυση είναι η χαμηλή ποιότητα των εποπτικών ιδίων κεφαλαίων των ελληνικών τραπεζών. Το Δεκέμβριο του 2020
οι οριστικές και εκκαθαρισμένες αναβαλλόμενες φορολογικές απαιτήσεις (Deferred Tax Credits – DTCs) ανέρχονταν σε 15,1 δισ. ευρώ ή 53% των συνολικών εποπτικών ιδίων κεφαλαίων.
Τρίτο, οργανική κερδοφορία: Τα λειτουργικά έσοδα αυξήθηκαν σημαντικά σε ετήσια βάση, λόγω της σημαντικής αύξησης των εσόδων από μη τοκοφόρες εργασίες κατά 55,2%.
Ειδικότερα, τα έσοδα από χρηματοοικονομικές πράξεις, τα οποία είναι μη επαναλαμβανόμενα, τριπλασιάστηκαν σε σχέση με το 2019, προερχόμενα κυρίως από κέρδη που προέκυψαν από ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου. Τα καθαρά έσοδα από προμήθειες αυξήθηκαν οριακά, ενώ τα λοιπά έσοδα μειώθηκαν. Όσον αφορά τα καθαρά έσοδα από τόκους, παρέμειναν σχεδόν αμετάβλητα.
Τέταρτο, η ρευστότητα από την ΕΚΤ: Η χρηματοδότηση από το Ευρωσύστημα αυξήθηκε από 39 δισ. ευρώ στα τέλη του γ ́ τριμήνου του 2020, στα 44,5 δισ. ευρώ τον Απρίλιο του 2021.
Τα μέτρα νομισματικής πολιτικής επηρέασαν ευνοϊκά τις συνθήκες ρευστότητας του τραπεζικού τομέα, συμβάλλοντας στο λειτουργικό του αποτέλεσμα για τη χρήση 2020.
Ωστόσο, η οργανική κερδοφορία παρέμεινε χαμηλή, καθώς η αύξηση του μεγέθους των ισολογισμών των τραπεζών δεν αποδίδεται στην αυξημένη προσφορά πιστώσεων προς την πραγματική οικονομία. Με άλλα λόγια, η ΤτΕ λέει ότι οι τράπεζες πήραν φθηνή ρευστότητα από την ΕΚΤ, αλλά τη χρησιμοποίησαν περισσότερο για αγορές ομολόγων και λιγότερο για τη χορήγηση δανείων.
Δια ταύτα, οι κίνδυνοι για τις τράπεζες: Για την ακρίβεια, η ΤτΕ επισημαίνει ότι οι τράπεζες έχουν πολλά κρατικά ομόλογα , τα μισά και πλέον κεφάλαιά τους είναι από φορολογικές απαιτήσεις που έχουν από το ελληνικό δημόσιο, μειώνουν τα κόκκινα δάνεια με εγγυήσεις του ελληνικού δημοσίου (στο πλαίσιο του Προγράμματος Ηρακλής) και δίνουν κυρίως δάνεια που έχουν την εγγύηση του κράτους. Τα συνολικά ανοίγματα των τραπεζών προς τη κεντρική κυβέρνηση στο 21,4% του συνόλου του ενεργητικού ή στο 36,5% του ΑΕΠ” αναφέρει η ΤτΕ.
Ωστόσο, οι αποτιμήσεις των ομολόγων παραμένουν υψηλές και συνεπώς μια απότομη προσαρμογή στις τιμές τους λόγω μιας μη αναμενόμενης επιδείνωσης των μακροοικονομικών δεδομένων και των συνθηκών χρηματοδότησης, θα μπορούσε να οδηγήσει σε αύξηση της μεταβλητότητας και μείωση της ρευστότητας της αγοράς, η οποία θα ενίσχυε τους κραδασμούς στο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Στο πλαίσιο αυτό, η διασύνδεση του ελληνικού τραπεζικού τομέα με την κεντρική κυβέρνηση, η οποία αναμφισβήτητα βρίσκεται σε φάση ενίσχυσης, αποτελεί εν δυνάμει πηγή κινδύνων.
