Η αλήθεια είναι πως η πραγματοποίηση πρόωρων εκλογών το φθινόπωρο –εφόσον ο πρωθυπουργός δεν αλλάξει την απόφασή του- δίνει χρόνο στην αξιωματική αντιπολίτευση και, υπό αυτή την έννοια, αποτελεί ένα μεγάλο –και ανέλπιστο- δώρο του Κυριάκου Μητσοτάκη προς τον Αλέξη Τσίπρα. Είναι χαρακτηριστικό πως δεν υπάρχει κανένας, ούτε καν υπουργός, που δεν θεωρεί την απόφαση του πρωθυπουργού για εκλογές στο τέλος της τετραετίας ως «ένα πολύ μεγάλο ρίσκο» για τη Νέα Δημοκρατία. Πολύ περισσότερο που ένα μεγάλο τμήμα της επιχειρηματικής τάξης και των διαμορφωτών της κοινής γνώμης θα αρχίσει να κάνει τους λογαριασμούς της για το μέλλον, συνυπολογίζοντας ως υπαρκτό πλέον το ενδεχόμενο –αναλόγως και των κινήσεων που θα κάνει- να είναι πρωθυπουργός ο Αλέξης Τσίπρας.
Το ερώτημα είναι πώς θα αξιοποιήσει το δώρο Μητσοτάκη η ηγεσία της Κουμουνδούρου, που σωστά ακόμα κρατά τον ΣΥΡΙΖΑ σε υψηλό βαθμό εκλογικής ετοιμότητας και έως τα τέλη του μήνα θα δημοσιοποιήσει το μεγαλύτερο μέρος των ψηφοδελτίων της.
Κατά τη γνώμη της στήλης μερικά μόνο από τα ενδεχόμενα που θα κρίνουν το αν θα μπορέσει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να υπερκεράσει το κυβερνόν κόμμα και αργά ή σταθερά να δημιουργεί συνθήκες για πολιτική ηγεμονία είναι και τα εξής:
– Να ξεδιπλώσει προγραμματικές θέσεις για το μέλλον της χώρας στον κεντρικό πολιτικό του λόγο. Η κριτική και μόνο στον Μητσοτάκη και την κυβέρνησή του δεν αρκεί, καθώς η τακτική του «ώριμου φρούτου» είναι μια τακτική που δεν εξασφαλίζει πάντα την εκλογική νίκη. Οι έως τώρα θέσεις, που παρουσιάστηκαν στο Συνέδριο αλλά ελάχιστοι πολίτες γνωρίζουν, θα πρέπει να εξειδικευτούν και να ανανεωθούν εφόσον χρειάζεται, από τον Δημήτρη Τζανακόπουλο και την επιτροπή του για το πρόγραμμα, κυρίως όμως πρέπει να μπουν στον κεντρικό πολιτικό λόγο της Κουμουνδούρου.
-Να φανούν καθαρά στους πολίτες τα βασικά πολιτικά πρόσωπα με τα οποία ο Αλέξης Τσίπρας θα κληθεί να κυβερνήσει, εφόσον βεβαίως κερδίσει τις εκλογές. Υπό τις σημερινές συνθήκες το μόνο που …μαντεύουμε είναι πως η Έφη Αχτσιόγλου προορίζεται για υπουργός Οικονομικών. Δεν αρκεί- ποιος πω θα είναι ο επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας εφόσον ο Αλέξης Τσίπρας κερδίσει τις εκλογές;
-Η ηγεσία της Κουμουνδούρου πρέπει να ενισχύσει τον τομέα της κυβερνησιμότητας, αλλά και ότι μπορεί να εγγυηθεί την ασφάλεια στον πολίτη καλύτερα από το Μητσοτάκη, που με τα τόσα που συμβαίνουν πρέπει να νοιώσει ότι μπορεί κάπου να στηριχτεί. Αφαιρώντας έτσι και βασικά επιχειρήματα του Κυριάκου Μητσοτάκη, σε τομείς που ο νυν πρωθυπουργός θεωρεί ως «προνομιακό πεδίο» του. Ο Αλέξης Τσίπρας, πχ, χρειάζεται επισκέψεις στο εξωτερικό, όχι μόνο στους σοσιαλιστές αλλά και στα ευρωπαϊκά κέντρα εξουσίας (πχ Κομισιόν, ΕΚΤ), συναντήσεις με τις ηγεσίες αντίστοιχων κέντρων στη χώρα (πχ Τράπεζα Ελλάδας, ΣΕΒ) –παράλληλα με τους φορείς των εργαζομένων και, κυρίως, με τη συνέχιση των περιοδειών του και της επαφής του με τους πολίτες, που αποτελούν την κύρια δύναμή του.
-Απαιτείται η «λέξη-κλειδί» που πάντα διαθέτει ένα κόμμα που πραγματικά διεκδικεί την εξουσία και στην οποία συμπυκνώνεται η πολιτική του. Ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε τη λέξη «αλλαγή», ο Κώστας Καραμανλής τον «εκσυγχρονισμό του κράτους», ο Κώστας Σημίτης τον «εκσυγχρονισμό» κοκ. «Η ελπίδα έρχεται» έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ το 2015-τώρα; Το «να φύγει ο Μητσοτάκης» δεν αρκεί.
-Η ανανέωση πρέπει να είναι σε βάθος, πολύ περισσότερο που ο Νίκος Ανδρουλάκης σωστά ποιών, φέρνει στο προσκήνιο στο ΠΑΣΟΚ μια νέα ηλικιακή γενιά, νεότερη ίσως από αυτή που προωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Φθαρμένα δε στελέχη πρέπει σε αυτή τη φάση να περάσουν στη δεύτερη γραμμή, αλλά με προσοχή: Μαζί με το νερό, δεν πετάμε και το μωρό!
-Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να δείξει και να είναι (γιατί τα τεχνητά και ψεύτικα πράγματα τα καταλαβαίνει με τη μία ο κόσμος), πραγματικά ενωμένος και πως όλα του τα στελέχη επιθυμούν να κυβερνήσει το κόμμα τους. Αν επαναληφθούν σκηνές σαν εκείνες στη λήξη του Συνεδρίου, σαν τις δημόσιες αντιπαραθέσεις για τα …χταπόδια, ότι και αν κάνει ο Τσίπρας, όσο και αν αποτύχει ο Μητσοτάκης, ο κόσμος θα πει δεν τους αξίζει η εξουσία!
-Θα πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ να αποκτήσει πραγματική επαφή με τα κινήματα, από τη μεγάλη πλειοψηφία είναι εκτός. Ο προσεκτικός παρατηρητής δεν θα εστιάσει απλώς και μόνο στο ότι όπου γίνονται εκλογές σε μαζικούς φορείς ο ΣΥΡΙΖΑ πέφτει, αλλά και ότι τα στελέχη του εκείνα που φωνάζουν για την ανάγκη σύνδεσης με το κίνημα, είναι οι μεγαλύεροι απόντες από τα κινήματα!
-Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πρώτο κόμμα στη νεολαία. Και όμως, δεν μπορεί (και δεν θέλει, καθώς δεν το ιεραρχεί ως βασική προτεραιότητα) να συνδεθεί με τη νέα γενιά. Δες τε το ποσοστό που πήρε στα Πανεπιστήμια την ώρα μάλιστα που η ΔΑΠ έχανε για πρώτη φορά μετά από 35 χρόνια την πρώτη θέση. Έγιναν διορθωτικές κινήσεις στην Κουμουνδούρου, ασχολήθηκε κανείς με τη Νεολαία του κόμματος; «Μη μου τους κύκλους τάραττε»…
Θα μπορούσαμε να επισημάνουμε και πολλά ακόμα. Όπως ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα πρέπει να εμπλουτίσει το επίπεδο των στενών συνεργατών του, καθώς ένας πρωθυπουργός εν αναμονή, όπως θα πρέπει να είναι, έχει πολλές προκλήσεις που το σημερινό επιτελείο του δεν αρκεί να φέρει σε πέρας. Ίσως χρειαστεί η στήλη να επανέλθει…
