Για σκεφτείτε το:
Πρόπερσι, τέτοια εποχή, η Προεδρία της Δημοκρατίας ανακοίνωσε τη βράβευση, μεταξύ άλλων, τον διασώστη Ιάσονα Αποστολόπουλο για το ανθρωπιστικό του έργο.
Κάτω όμως από τις αντιδράσεις της δεξιάς πτέρυγας της Νέας Δημοκρατίας, με πρώτο τον Κωνσταντίνο Μπογδάνο, η Προεδρία της Δημοκρατίας ακύρωσε τη βράβευση.
Φέτος, η απόδοση τιμητικής πολιτογράφησης στον Γιασάμ Αγιαβέφε προκαλεί μείζονα ερωτηματικά και, επίσης, σημαντικές αντιδράσεις.
Σε αυτή την περίπτωση η Πρόεδρος της Δημοκρατίας σιωπά. Ούτε καν δίνει εξηγήσεις για τους λόγους που οδήγησαν να δοθεί σε ένα -τουλάχιστον- αμφιλεγόμενο πρόσωπο η τιμητική πολιτογράφηση. Αυτή που δόθηκε πέρυσι στον μεγάλο Βρετανό ιστορικό Μαρκ Μαζάουερ ή πριν από λίγες ημέρες στον βραβευμένο με Grammy εθνομουσικολόγο Κρίστοφερ Κίνγκ, για την σημαντική του δουλειά στο δημοτικό τραγούδι της Ηπείρου. Υπενθυμίζεται δε ότι παλαιότερα η ελληνική ιθαγένεια αποδίδονταν τιμητικά με πολύ πιο αυστηρά κριτήρια- ο Ζιλ Ντασέν, για παράδειγμα, την πήρε μετά από πολλά χρόνια, αν δεν μας απατά η μνήμη μας μετά το θάνατο της Μελίνας Μερκούρη!
Τώρα; Αρκεί ένα φουσκωμένο πορτοφόλι για να δοθεί τιμητικά η ελληνική ιθαγένεια; Ποιος πραγματικά πίεσε για την τιμητική πολιτογράφηση του Γιασάμ Αγιαβέφε; Πολιτικό πρόσωπο ή άλλος παράγοντας;
Γιατί η Προεδρία δεν δίνει εξηγήσεις; Γιατί δεν απαντά στα μείζονα ερωτήματα που τίθενται;
Και μήπως θα έπρεπε να ακυρώσει την τιμητική αυτή πολιτογράφηση;
Αλλά θα μου πείτε, για τον Ιάσονα Αποστολόπουλο ήταν εύκολο να ακυρωθεί η βράβευσή του-ζωές προσφύγων έσωζε και σώζει ο άνθρωπος. Για τα «φουσκωμένα πορτοφόλια» δεν είναι το ίδιο εύκολο…
