Πρωτοβουλία για ίδρυση ενός νέου …Ποταμιού βρίσκεται εν εξελίξει το τελευταίο χρονικό διάστημα.
Την επιβεβαίωσε, άλλωστε, με άρθρο του στη στήλη OPINIONS του iEidiseis, ο εκ των πρωταγωνιστών της πρωτοβουλίας, ο πρώην βουλευτής του Ποταμιού, Νίκος Νυφούδης.
Μαζί του, στους πρωταγωνιστές της επανίδρυσης ενός κόμματος όπως το Ποτάμι, είναι και ο Γιώργος Χειμωνάς, αλλά και ο εξάδελφος και ο συνονόματος του Σταύρου Θεοδωράκη, όπως και ο επικοινωνιολόγος Γιάννης Κωνσταντινίδης. Το εγχείρημα θα είχε προχωρήσει εάν οι λαμβάνοντες την πρωτοβουλία είχαν χρήματα για το εγχείρημα, ωστόσο η προσπάθεια των πρωταγωνιστών συνεχίζεται. Αξίζει να σημειωθεί δε ότι ο Σταύρος Θεοδωράκης δεν έχει καμία συμμετοχή στις εξελίξεις-αντιθέτως είναι κατηγορηματικά αντίθετος με την προσπάθεια νεκρανάστασης του Ποταμιού.
Ο Νίκος Νυφούδης, έγραφε χαρακτηριστικά μεταξύ άλλων στο άρθρο του στο iEidiseis, με το οποίο προανήγγειλε την πρωτοβουλία ίδρυσης νέου κόμματος:
«Υπάρχουν όμως και άλλου τύπου κόμματα που θα μπορούσαν να κερδίσουν πίσω τους πολίτες. Πώς θα ήταν ένα τέτοιο κόμμα; Θα ήταν δημιουργημένο ως ένα μικρό σύνολο ανθρώπων με κοινή συναίσθηση της ανάγκης μεταρρυθμίσεων τόσο της αγοράς και του κράτους, όσο και της κοινωνικής ζωής και κοινή νοοτροπία ως προς τον συναινετικό τρόπο λήψης των αποφάσεων. Το δεύτερο, δηλαδή η νοοτροπία ενός κόμματος και, σε επόμενο χρόνο όταν το κόμμα φτάσει στην εξουσία, η νοοτροπία μιας διακυβέρνησης είναι τα πλέον κομβικά στοιχεία ενός κόμματος που θα μπορούσε να κερδίσει πίσω τους πολίτες.
Το «έτσι θέλω», το «σειρά μας τώρα», το «αυτό λένε οι επικοινωνιολόγοι» δεν μπορούν να είναι οι οδηγοί μιας κατ’ ευφημισμό συλλογικής δράσης. Πίσω από κάθε τέτοια φράση βρίσκεται η ίδια αλαζονική νοοτροπία. Αυτή η αλαζονεία των σημερινών κομματικών ηγεσιών και των επαγγελματιών της πολιτικής είναι πιο απεχθής και από την αναποτελεσματικότητά τους. Για αυτό και είναι η πλέον κρίσιμη παράμετρος στη μάχη για την επιστροφή των πολιτών στην πολιτική. Μια νοοτροπία συναίνεσης ως προς τις προτεινόμενες λύσεις και ισοτιμίας ως προς τις σχέσεις των μελών είναι το υπ’ αριθμόν ένα ζητούμενο για ένα κόμμα που θα μπορούσε να κερδίσει πίσω τους πολίτες.
Μπορεί κάποιο από τα εδραιωμένα κόμματα να αποκτήσει μια τέτοια νοοτροπία; Όχι. Η Νέα Δημοκρατία, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ είναι όλα κόμματα φτιαγμένα από τα υλικά της παλιάς νοοτροπίας που έστειλε τους πολίτες στην ακραία ιδιώτευση. Το στοίχημα ενός κόμματος που θα έχει σημαία του τη νοοτροπία συναίνεσης και ισοτιμίας μπορεί να κερδηθεί μόνο από ένα νέο κόμμα που θα χτιστεί από εκείνες τις μικρές ομάδες ανθρώπων που συζητούν, κατανοούν και πασχίζουν να βρούνε λύσεις στην υπηρεσία τους, στη γειτονιά τους, στον συνεταιρισμό τους. Ένα κόμμα χωρίς αστέρες και μεγάλες μεταγραφές από άλλα κόμματα. Ένα τέτοιο κόμμα λείπει από το ελληνικό κομματικό σύστημα. Και σήμερα και εχθές».
Η εποχή, πάντως, είναι δύσκολη για τέτοια εγχειρήματα, χωρίς όμως να είναι και απαγορευτική…
