Η μόνη αλήθεια που γνωρίζουμε στην ακύρωση της βράβευσης του Ιάσονα Αποστολόπουλου από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας είναι ότι την επέβαλαν ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος και ακροδεξιοί κύκλοι εντός και εκτός της Νέας Δημοκρατίας.
Η Προεδρία της Δημοκρατίας αρνείται ότι πρότεινε η ίδια τη βράβευση του «διασώστη των προσφύγων» και διαρρέει (!) ότι την πρότεινε το υπουργείο Εξωτερικών, το οποίο και αποφάσισε και την ακύρωση!
Ο υπουργός Εξωτερικών αρνείται ότι γνώριζε την υπόθεση, διαψεύδοντας την Προεδρία και διαρρέοντας με τη σειρά του ότι ούτε πρόταση δική του ήταν η βράβευση Αποστολόπουλου, ούτε απόφασή του η ακύρωση της διάψευσης. Οι πληροφορίες της στήλης επιμένουν ότι η πρόταση προήλθε από το Προεδρικό Μέγαρο, έγινε δεκτή από την αρμόδια Επιτροπή του υπουργείου Εξωτερικών, ενώ η ακύρωση συναποφασίστηκε κάτω από τις αντιδράσεις ακροδεξιών κύκλων από το μέγαρο Μαξίμου και το Προεδρικό!
Η υπόθεση, όσο και αν υποβαθμίζεται για ευνόητους λόγους, είναι αρκετά σοβαρή και τα ερωτήματα που δημιουργούνται είναι πολλά:
-Έχει η χώρα την πολυτέλεια να υπάρχει πρόβλημα στις σχέσεις της Προεδρίας της Δημοκρατίας με το υπουργείο Εξωτερικών; Ο Νίκος Δένδιας –κατά την άποψή μας δικαιολογημένα σε πολύ μεγάλο βαθμό- έχει δίκιο σε σχέση με τη διαρροή της Προεδρίας, ενώ δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη η απουσία του από τη δεξίωση της Προέδρου για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στη χώρα.
-Μπορεί σε ένα τέτοιο θέμα ο πρωθυπουργός να επιλέγει ρόλο Πόντιου Πιλάτου, ποντάροντας στο ότι κάποια στιγμή το θέμα θα πάψει να απασχολεί τη δημοσιότητα; Αφού, βεβαίως, προηγουμένως το Μαξίμου συναποφάσισε (αν δεν επέβαλε-που είναι και το πιθανότερο) στο να ακυρωθεί η απόφαση της βράβευσης Αποστολόπουλου;
-Είναι δυνατόν η Προεδρία να αντιδρά μέσω «κύκλων»; Και, κυρίως, να αυτοακυρώνεται, λαμβάνοντας πίσω αποφάσεις και ανακηρύσσοντας ουσιαστικά πορτιέρη στην Ηρώδη του Αττικού τον κάθε …Κωνσταντίνο Μπογδάνο;
-Μπορεί η Προεδρία να έρχεται σε αντιπαράθεση με ένα υπουργείο, όπως το Εξωτερικών και όταν προκαλείται από αυτό να …σιωπά;
Το παζλ συμπληρώνεται από την παρέμβαση του Αλέξη Τσίπρα και τις αιχμές που άφησε από τη Μυτιλήνη. Αιχμές που δεν αφορούν τόσο το χειρισμούς στην ακύρωση της βράβευσης του «διασώστη των προσφύγων», αλλά –για όποιον διαβάσει πίσω από τις λέξεις- όσο το αν η Πρόεδρος ασκεί επακριβώς το θεσμικό της ρόλο. Μακάρι το θέμα αυτό να μην χρειαστεί να μας απασχολήσει στο μέλλον!
