Τη δική του –ενδιαφέρουσα, όπως πάντα- ανάλυση για τις φωτιές της Δευτέρας κάνει το πρωί σήμερα το K-Report του Κώστα Καλλίτση .
Τα «Παιχνίδια Εξουσίας» αναδημοσιεύουν το σχετικό θέμα της Τρίτης το πρωί, υπενθυμίζοντας πως από τις αρχές του Σεπτεμβρίου το K-Report θα κυκλοφορεί σε συνδρομητική μορφή:
«Η ατμόσφαιρα σε όλο το Λεκανοπέδιο είναι αποπνικτική, μια ακόμη δύσκολη μέρα ξεκινά με πολύ υψηλές θερμοκρασίες. Η πρώτη εικόνα: Δεκάδες σπίτια, επιχειρήσεις και αυτοκίνητα καμένα, 13 περιοχές, από το Κορωπί μέχρι τον Διόνυσο χωρίς νερό, πολλές περιοχές σε όλη την Αθήνα με περιοδικές διακοπές ρεύματος, στάχτη πολλά στρέμματα δασικής γης. Το πρώτο φως της ημέρας βρήκε διάσπαρτες εστίες φωτιάς από το Κρυονέρι μέχρι το Μενίδι και τα εναέρια μέσα να πιάνουν δουλειά. Όλη τη νύχτα δίδονταν σκληρές μάχες να μην ξεφύγει η πυρκαγιά, να μην περάσει την εθνική οδό Αθηνών Λαμίας. Η μεγάλη γραμμή άμυνας ήταν στο Κρυονέρι, ισχυρές επίγειες δυνάμεις και ομάδες εθελοντών έδωσαν την πιο κρίσιμη μάχη. Λίγο μετά τις 3 μετά τα μεσάνυχτα, η μάχη φάνηκε να χάνεται κι άρχισε η εκκένωση της περιοχής. Ευτυχώς, τελικά, η φωτιά συγκρατήθηκε κι οι κάτοικοι επέστρεψαν στα σπίτια τους. Νωρίτερα, αργά το απόγευμα χτες, όταν η φωτιά ώρα με την ώρα φαινόταν ασυγκράτητη, είχαν εκκενωθεί άλλες τέσσερις περιοχές, Αδάμες, Ολυμπιακό χωριό, Μενίδι, Βαρυμπόμπη και Θρακομακεδόνες.
Σαράντα μέτωπα φωτιάς σε όλη την Ελλάδα, παρέμεναν ενεργά μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Συνολικά χθες ξέσπασαν 81 δασικές πυρκαγιές. Το μεγαλύτερο πρόβλημα αντιμετωπίζει η Εύβοια στην ευρύτερη περιοχή της Λίμνης, εκκενώθηκαν συνολικά δέκα χωριά, οι φλόγες έφτασαν μέχρι την θάλασσα. Μεγάλες φωτιές και στην Μεσσηνία, εκκενώθηκαν τέσσερα χωριά, ενώ πέντε οικισμοί χρειάστηκε να εκκενωθούν στην Ανατολική Μάνη.
Επιστρέφουμε στην Βαρυμπόμπη.
Πώς ξέφυγε η φωτιά: Πώς, μια αρχικά λεπτή στήλη φωτιάς και καπνού, εξελίχθηκε σε χρόνο ρεκόρ σε μια τεράστιας έκτασης και έντασης φωτιά, στους πρόποδες της Πάρνηθας; Αξιωματούχοι της Πολιτικής Προστασίας που έχουν δει εκατοντάδες φωτιές, έκπληκτοι περιέγραφαν στο KReport την εικόνα: Πανύψηλα δένδρα λαμπάδιαζαν μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, παρότι αεροπλάνα έκαναν ρίψεις νερού πάνω τους. «Ρίχναμε νερό αλλά η φωτιά δεν έσβηνε», ήταν η φράση που χρησιμοποίησαν για να περιγράψουν την ακρότητα του φαινομένου.
Λίγο μετα τις 13.00: Λίγο μετά τις 13.00 το μεσημέρι, μια έκρηξη σε μετασχηματιστή της ΔΕΗ στην Βαρυμπόμπη, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Πολιτικής Προστασίας, διέσπειρε σπίθες κι άναψαν οι πρώτες, μικρές φωτιές. Στην περιοχή, εξαιτίας και της πρόσφατης φωτιάς στον Διόνυσο, περιπολούσαν δύο αεροσκάφη με τέσσερις τόνους νερού. Τα αεροσκάφη άδειαζαν νερό, τα δένδρα όμως συνέχιζαν να λαμπαδιάζουν και οι καύτρες τους μετέδιδαν την φωτιά στα διπλανά δένδρα. Έντονη ξηρασία μετά από έναν παρατεταμένο, 7ήμερο, καύσωνα, σωρευμένη εύφλεκτη ύλη στο έδαφος και 45 βαθμοί θερμοκρασία, ήταν το εκρηκτικό μίγμα που επέτρεψε στην φωτιά εύκολα να εξαπλωθεί από την Βαρυμπόμπη, μέχρι την γέφυρα Καλυφτάκη και από τις Αδάμες μέχρι τους Θρακομακεδόνες και το Κρυονέρι.
Μια παρένθεση: Το πρόβλημα των πυρκαγιών είναι πολύ σοβαρό και σύνθετο, δεν είναι μόνο ελληνικό. Ούτε αφορά αποκλειστικά την δοκιμαζόμενη ζώνη της Μεσογείου. Κάθε 24 δευτερόλεπτα κάποιος σταθμός πυροσβεστικής κάπου στις ΗΠΑ λαμβάνει ένα μήνυμα για πυρκαγιά. Τα τελευταία 20 χρόνια οι ΗΠΑ έχασαν το 15% της δασικής τους κάλυψης και οι αιτίες φαίνεται πως είναι περισσότερο περίπλοκες απ’ όσο νομίζουμε, εδώ. Το δίκτυο CBS, το οποίο θα προβάλει στις 20 Αυγούστου ένα ντοκιμαντέρ, με αφορμή τις μεγάλες πυρκαγιές στην Καλιφόρνια, κάνει λόγο για παγκόσμια κρίση πυρκαγιών.
Ίσως, επειδή ακριβώς το πρόβλημα είναι παγκόσμιο, τεράστιο και διαρκείας, είμαστε υποχρεωμένοι να δούμε, με απαιτήσεις και αυστηρότητα, τι κάνουμε εμείς, ως χώρα, για να το αντιμετωπίσουμε. Επί αυτού του θέματος, λοιπόν, δυο λόγια από την εμπειρία της Βαρυμπόμπης:
Έλλειπαν τα στοιχειώδη: Περιφραγμένα οικόπεδα, ακαθάριστα ρέματα, άδειοι πυροσβεστικοί κρουνοί, ελάχιστες δεξαμενές νερού, ανύπαρκτοι δασικοί δρόμοι και αντιπυρικές ζώνες και νεκρωμένα αντλιοστάσια λόγω διακοπής ρεύματος, αντιστρατεύονταν τις ηρωικές προσπάθειες των επίγειων δυνάμεων κατάσβεσης. Έλλειψαν, δηλαδή, τα στοιχειώδη. Ίσως, όμως, ακόμα κι αυτά να μην ήταν αρκετά για να αντιμετωπιστεί η πυρκαγιά στις ακραίες συνθήκες του χειρότερου καύσωνα των τελευταίων 40 ετών.
Οι νόμοι αραχνιάζουν: Πολιτεία και αυτοδιοίκηση διαπρέπουν ως επιμηθείς -όχι ως προμηθείς. Προς το παρόν, αρκούμαστε σε μια χαρακτηριστική επισήμανση του γνωστού δασολόγου Νίκου Χλύκα, με την 38χρονη παρουσία στη μελέτη δασικών θεμάτων και με πλούσια εμπειρία ως Πρόεδρος των Συλλόγων Δασολόγων και Γενικός Γραμματέας του ΓΕΩΤΕΕ επί σειρά ετών:
Η Ελλάδα – μας είπε – διαθέτει δέκα νόμους, που προβλέπουν την εκπόνηση σχεδίων αντιπυρικής προστασίας σε επίπεδο δήμων, περιφερειών και δασαρχείων, με μέτρα πρόληψης των δασικών πυρκαγιών, φύλαξης και διαχείρισης των δασών, καταστολής των πυρκαγιών, σχέδιο διαφυγής και, τέλος, σχέδιο αποκατάστασης των καμένων εκτάσεων. Κι όμως: Ποτέ, κανένα σχέδιο δεν έχει εκπονηθεί!
Κι όπως χαρακτηριστικά καταλήγει, αν λείπουν αυτά, όσα εναέρια μέσα και αν νοικιάσουμε, όσους πυροσβέστες και αν προσλάβουμε, όσα πυροσβεστικά οχήματα και αν αγοράσουμε, θα αρκεί ένας απρόσεκτος αγρότης που καίει αγριόχορτα για να καούν 80.000 στρέμματα στα Γεράνεια ή ένας απρόσεκτος μελισσοκόμος για να κάψει κάποιες χιλιάδες στρέμματα στον Διόνυσο ή κάποιος άλλος απρόσεκτος ή «καλοθελητής» να παραδώσει 3.000 στρέμματα δασικής γης στις φλόγες στην Αχαΐα.
Διά ταύτα: Η εφαρμογή όσων έχουν αποφασιστεί και είναι νόμοι της ελληνικής δημοκρατίας, είναι το ένα που πρέπει να γίνει. Η προετοιμασία μας, ώστε η χώρα και οι υποδομές της να αντέξουν τις επόμενες δεκαετίες με ακραία καιρικά φαινόμενα, είναι το δεύτερο που πρέπει να σχεδιάσουμε. Διότι, ακόμα κι αν αύριο μηδενιστούν οι εκπομπές ρύπων παγκοσμίως, η κλιματική κρίση θα συνεχιστεί, τα ακραία καιρικά φαινόμενα θα συνεχιστούν και θα επιδεινωθούν, αφού πρέπει να περάσουν δεκαετίες για να διαλυθούν οι σωρευμένοι στην ατμόσφαιρα ρύποι και να αρχίσει να εξομαλύνεται η κλιματική κρίση.
Για ένα καίριο θέμα υποδομών, την παραγωγή και διανομή ηλεκτρικής ενέργειας, γράφει σήμερα ο τακτικός συνεργάτης μας. Κώστας Μητρόπουλος. Διαβάστε την ανάλυσή του.
Ανάλυση: Τα όρια της αντοχής – του Κώστα Σ. Μητρόπουλου
Το ελληνικό διασυνδεδεμένο σύστημα σχεδιάστηκε την δεκαετία του 1950. Από τότε εξελίχθηκε με αποσπασματικό τρόπο, που αντανακλούσε τις δυσκολίες της ΔΕΗ ως συνολικού λειτουργού του συστήματος και στην συνέχεια τον τρόπο που διαμορφώθηκε και λειτούργησε η αγορά ηλεκτρισμού, σε εφαρμογή ευρωπαϊκών κατευθύνσεων. Ως αποτέλεσμα, τα τελευταία χρόνια το διασυνδεδεμένο σύστημα βρίσκεται υπό την διπλή πίεση της ευστάθειας και της επάρκειας, οι οποίες επιτείνονται με την προϊούσα διασύνδεση των νησιών. Σ’ αυτά, να προστεθεί το σοκ της ταχείας απολιγνιτοποίησης, που απαιτεί μεγάλες αλλαγές στο μίγμα ισχύος κι εκτεταμένες προσαρμογές των δικτύων μεταφοράς και διανομής».
