Οι επιτυχίες του ελληνικού στίβου έφεραν την άνοιξη μέσα στην πολιτική βαρυχειμωνιά της χώρας.
Έδωσαν αισιοδοξία και έστειλαν πολλά μηνύματα. Πρώτα από όλους, η Αντιγόνη Ντρισπιώτη, που εξέθεσε την ελληνική πολιτεία και πολλούς αρμοδίους, ενώ μας έδειξε τι μπορούμε να πετύχουμε όλοι μας. Και ο Πετρούνιας, που όπως εύστοχα έγραψε το iEidiseis, κέρδισε το 6ο χρυσό- η συνήθεια που έγινε λατρεία! Αλλά (αδικώντας όλους τους υπόλοιπους, που είτε κέρδισαν μετάλλια, είτε έκαναν την προσπάθειά τους) και η Ελίνα Τζένγκο.
Για την Ελίνα Τζένκο, μάλιστα, αλιεύσαμε από κοινοποίηση στο διαδίκτυο την εξής ανάρτηση- και την αναδημοσιεύουμε, συνυπογράφοντάς την στο μεγαλύτερο βαθμό!
https://www.facebook.com/tepitropou/posts/pfbid0RQURXCmnSkf4PbdFMfXehKjJwpYrZEBS4abGqaABCVQ4Ks6YCLcXwQTpYEDUy7vyl
ΤΟΝ ΤΣΕΝΑΪ ΣΤΗΝ ΤΖΕΝΓΚΟ
«Η Νέα Μηχανιώνα Θεσσαλονίκης απέχει από τη Νέα Καλλικράτεια Χαλκιδικής 25 χιλιόμετρα. Και 22 χρόνια.
Το μακρινό 2000 η Νέα Μηχανιώνα και μαζί ολόκληρη η Ελλάδα είχε διχαστεί για το αν ο αριστούχος Αλβανός μαθητής της Γ’ Γυμνασίου Οδυσσέας Τσενάι δικαιούταν να σηκώσει την ελληνική σημαία στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου, όπως όριζε ο νόμος. Ο ρατσισμός νίκησε, μολονότι τον Οδυσσέα είχαν τότε στηρίξει οι συμμαθητές του, γονείς, άνθρωποι των Γραμμάτων.
Τρία χρόνια αργότερα, με τον Οδυσσέα στη Γ’ Λυκείου πια, το σκηνικό επαναλήφθηκε. Μόνο που αυτή τη φορά, για κάποιον ανεξήγητο λόγο πολλοί συμμαθητές του εναντιώθηκαν στην προοπτική να γίνει σημαιοφόρος. Ο ίδιος παραιτήθηκε του δικαιώματός του για να λυθεί το αδιέξοδο. Ο ρατσισμός νίκησε πάλι.
Εκτοτε, ο Τσενάι αρίστευσε στις Πανελλήνιες Εξετάσεις, έφυγε για τις ΗΠΑ, σπούδασε Ιατρική, έγινε καθηγητής στη Νέα Υόρκη, και μολονότι χάθηκε από το προσκήνιο συνέχισε για πολλά χρόνια να δέχεται τα βέλη ακροδεξιών εθνικιστών του ελληνικού λούμπεν, πότε επειδή δήθεν δήλωσε ότι «δεν αισθάνθηκε ποτέ Ελληνας» (και γιατί να αισθανθεί άραγε;) και πότε επειδή θα… ηγούταν κόμματος Αλβανόφωνων στην Ελλάδα, σύμφωνα με το Μακελειό και την Ελεύθερη Ωρα.
Πέρασαν 22 χρόνια.
Απόψε, η Ελίνα Τζένγκο από τη Νέα Καλλικράτεια, κόρη Αλβανών μεταναστών, μας έβγαλε από τον αυγουστιάτικο λήθαργο με έναν ανέλπιστο θρίαμβο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου, «ντύθηκε» την ελληνική σημαία και έγραψε με χρυσά γράμματα μια υπέροχη ιστορία ενσωμάτωσης.
Παρακολουθώ εδώ και ώρα εκατοντάδες λογαριασμούς στα σόσιαλ μίντια να πανηγυρίζουν – ορισμένους χρήστες τους γνωρίζω και ξέρω ότι η στάση τους στην υπόθεση Τσενάι ήταν, ας την πούμε, «πατριωτική». Αναπόφευκτα, σκέφτομαι τον θρίαμβο των ανώνυμων παιδιών που βίωσαν τον ρατσισμό από την εποχή του Τσενάι έως σήμερα, ανοίγοντας δρόμους αθόρυβα, για να φτάσουμε στην εποχή της πλειοψηφικής αποδοχής, που όχι μόνο «επιτρέπουμε» στην κάθε Ελίνα να αγκαλιάζει τη σημαία, αλλά γουστάρουμε κιόλας, και το φωνάζουμε, και τη συγχαίρουμε ακριβώς επειδή είναι αυτή που είναι.
Για να φτάσουμε εδώ, χιλιάδες παιδιά μεταναστών, είτε γεννήθηκαν αλλού είτε στην Ελλάδα, αναγκάστηκαν να κολυμπήσουν στον βόθρο της ελληνικής κοινωνίας ο οποίος κάποια στιγμή «φούσκωσε» τόσο, ώστε τα λύματα να φτάσουν μέχρι τη Βουλή. Ποιός ξέρει πόσα παιδιά δεν κατάφεραν να κυνηγήσουν τα όνειρά τους, τρομαγμένα, αηδιασμένα, αβοήθητα.
Αραγε αλλάξαμε τόσο ως κοινωνία ή η αποδοχή παιδιών όπως η Ελίνα είναι απλώς σημείο των καιρών; Εγώ λέω ότι αλλάξαμε. Κάμποσο. Το βλέπεις στον τρόπο που αγκαλιάζει τη σημαία η Ελίνα – στο χέρι που ακουμπούσε την καρδιά στην ανάκρουση του εθνικού ύμνου. Εχει αγάπη το βλέμμα της. Προφανώς δεν αγαπάει ένα κομμάτι ύφασμα αλλά όσα αυτό «κουβαλάει». Και δεν είναι (μόνο) η ένδοξη Ιστορία την οποία διδάχθηκε στο σχολείο. Ισως είναι οι φίλοι της στη Νέα Καλλικράτεια, μια καλή δασκάλα, οι άνθρωποι που βοήθησαν τους γονείς της να σταθούν όρθιοι και τώρα την περιμένουν για να στήσουν ένα τρικούβερτο γλέντι.
Οσοι πιστεύαμε και πιστεύουμε σε αυτά τα παιδιά, είτε είμαστε λιγότεροι είτε περισσότεροι, ζούμε την εποχή μιας μικρής νίκης μας. Ομως να το ξέρετε φασίστες: Δεν εφησυχάζουμε.
Σας βλέπουμε…».
https://www.facebook.com/christos.kyriazis/posts/pfbid08G7gX9YuUwJzaUepR2PFSAdyyooqN9JVDfJWpsE1bEjEM9L7zcrwGtgskMzeuDu5l
