Ως «απόδειξη πυγμής» του Κυριάκου Μητσοτάκη επιχειρούν να αναδείξουν κυβερνητικά στελέχη τη διαγραφή Κύρτσου από τη Νέα Δημοκρατία.
Είναι όμως έτσι; Ας δούμε τη μεγάλη εικόνα: Η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας διέγραψε το τελευταίο διάστημα τον Κωνσταντίνο Μπογδάνο, τον Πέτρο Δούκα και, τελευταία, τον Γιώργο Κύρτσο, ενώ ο πρωθυπουργός έκανε αποδεκτή την παραίτηση Λιβανού από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης-παραίτηση, την οποία τα συστημικά μέσα παρουσιάζουν ως «αποπομπή».
-Ο Κ. Μπογδάνος τέθηκε εκτός «γαλάζιας» πλειοψηφίας με απόφαση …Δένδια, για ένα από τα πολλά αντικομουνιστικά του παραληρήματα.
-Ο Γ. Κύρτσος τέθηκε εκτός όταν κλιμάκωσε την κριτική του προς την κυβέρνηση και από τη πανδημία και την οικονομία πέρασε στο πεδίο της δημοκρατίας και της ελευθεροτυπίας, κατηγορώντας το Μαξίμου για «ορμπανοποίηση» της πολιτικής ζωής της χώρας.
-Στην υπόθεση Δούκα και Λιβανού ακόμα δεν έχουμε καταλάβει αν τα δυο στελέχη κατηγορούνται απλώς γιατί «είπαν δημοσίως» τι συνέβη το 2007 στην Ηλεία ή αν ο πρωθυπουργός θέλει να επισημάνει ότι αυτά δεν έγιναν!
Στην πολιτική, όμως, υπάρχει ένα …αξίωμα: Τα εσωκομματικά προβλήματα ξεκινούν όταν αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση στην κοινωνία: Στο εσωτερικό των κομμάτων μεταφέρονται τα προβλήματα αναντιστοιχίας με την κοινωνική τους βάση και στο εσωτερικό των κυβερνήσεων τα προβλήματα στις σχέσεις τους με τους πολίτες – ιδίως αυτούς που τους ψήφισαν.
Επόμενο βήμα, όταν η φθορά μεγαλώνει, είναι η ανάδειξη της λεγόμενης «εσωκομματικής αντιπολίτευσης».
Αυτός ο κύκλος ξεκίνησε στη Νέα Δημοκρατία, παράλληλα με τις διαγραφές! Και οι διαγραφές δεν είναι πάντα δύναμη, είναι τις περισσότερες φορές αδυναμία!
