Κατατέθηκε την Τρίτη το βράδυ, η τροπολογία του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης για το «ξεπάγωμα» των τριετιών». Η τροπολογία έρχεται προς ψήφιση ενταγμένη στο εργασιακό νομοσχέδιο, που βρίσκεται ήδη στη βουλή και περιλαμβάνει την ενσωμάτωση της οδηγίας ΕΕ 1152/2019 για «προβλέψιμους και διαφανείς όρους εργασίας».
Η τροπολογία πέρα από όσα γνωρίζαμε μέχρι σήμερα, κρύβει και αρκετές «εκπλήξεις».
1. Αρχικά η τροπολογία δεν προβλέπει την αναδρομική χορήγηση του επιδόματος προϋπηρεσίας-πολυετίας(τριετίες) από τον Φεβρουάριο του 2012, αλλά από 1.1.2024 και εφεξής. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι σχεδόν 12 χρόνια εργασιακού χρόνου(από 14.2.2012-31.12.2023) πηγαίνουν χαμένα οριστικά για τους εργαζόμενους. Αν ένας εργαζόμενος προσελήφθη την 1.1.2014 τότε θα δει την αύξηση του 10% που προβλέπει ο νόμος για την πρώτη τριετία από την 1.1.2027.Δηλαδη ο «νεοπροσληφθείς» εργαζόμενος του παραδείγματος θα δει αύξηση στο μισθό του, 13 χρόνια μετά!
2. Το επίδομα προϋπηρεσίας δεν είναι «δώρο» του εργοδότη προς τον εργαζόμενο. Οι ωριμάνσεις χορηγούνται, επειδή με την εμπειρία του ένας εργαζόμενος βελτιώνει την παραγωγικότητα της εργασίας του, η τελευταία αποκτά υπεραξία, την οποία καρπώνεται εξ ολοκλήρου ο εργοδότης. Τμήμα αυτής της υπεραξίας χορηγείται στον εργαζόμενο ως μέρος της αμοιβής του σαν επίδομα πολυετίας.
3. Η τροπολογία ουσιαστικά αφορά 600.000 εργαζόμενους που αμείβονται με τον κατώτατο μισθό, αλλά και εκείνους τους εργαζόμενους που καλύπτονται από συλλογικές συμβάσεις που προβλέπουν σύνδεση των μισθών με τα επιδόματα προϋπηρεσίας. Ουσιαστικά το ξεπάγωμα «extunc» αφορά ένα μειοψηφικό κομμάτι των εργαζομένων στη χώρα, που την τελευταία διετία μαστίζεται από την ακρίβεια και τον πληθωρισμό, με πιο πολύ πιο δραματικό τρόπο σε σχέση με τα υψηλότερα μισθολόγια. Το γεγονός ότι οι κλαδικές συλλογικές συμβάσεις ήταν μόλις 17 το 2022 και το γεγονός ότι όσοι δεν ανήκουν στις ανωτέρω κατηγορίες (κατώτατος, ΣΣΕ) θα δουν μόνο συμψηφισμό των προσαυξήσεων με τις υπερβάλλουσες αμοιβές που λαμβάνουν, καθιστούν το ξεπάγωμα των τριετιών ένα «αδειανό πουκάμισο» που τελικά αφορά λίγους.
4. Υπάρχει όμως και κάτι χειρότερο. Ενώ η χώρα τυπικά βγήκε από τα μνημόνια το 2018, ο κ.Γεωργιάδης, ως «μνημονιακότερος των μνημονιακών» όπως είχε δηλώσει, δεν θέλησε να χάσει την παλιά δόξα και για αυτό διατηρείται η «ρήτρα ανεργίας» που μπορεί να ενεργοποιηθεί από το 2027. Η διάταξη προβλέπει, ότι από την 1η.1.2027, αν το ποσοστό της ανεργίας υπερβεί το δέκα τοις εκατό (10%), και μέχρι να διαμορφωθεί σε ποσοστό κάτω του δέκα τοις εκατό (10%), αναστέλλεται αυτοδικαίως η ισχύς των διατάξεων. Για την εφαρμογή λαμβάνεται υπόψη ο μέσος όρος του εθνικού ποσοστού ανεργίας των τελευταίων τεσσάρων τριμήνων, όπως αυτός αποτυπώνεται στην Έρευνα Εργατικού Δυναμικού της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής.
Αυτό σημαίνει, πως αν την 1/1/2027 το ποσοστό της ανεργίας δεν έχει τελικά πέσει κάτω από 10% σε ετήσια βάση, οι τριετίες θα «παγώσουν» ξανά. Δηλαδή υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο ο εργαζόμενος του προηγούμενου παραδείγματος, αν αυξηθεί ή δεν μειωθεί η ανεργία σε σχέση με τα σημερινά μεγέθη, να εξακολουθήσει να λαμβάνει το «γυμνό» μισθό!
5. Η κυβέρνηση κάνει κάτι το πρωτοφανές. Πετά στις πλάτες των εργαζομένων το ενδεχόμενο να προκύψει αύξηση της ανεργίας, θέτοντας υπό αίρεση την μελλοντική αύξηση των μισθών(και δη των χαμηλόμισθων). Λες και το γεγονός αυτό δεν ανάγεται στην σφαίρα ευθύνης της εκάστοτε κυβέρνησης, αλλά θα πρέπει να «ευθύνεται» ο εργαζόμενος και μάλιστα του ιδιωτικού τομέα. Στην ουσία, η κυβέρνηση κάνει κάτι ακόμα πιο επικίνδυνο. Μετατοπίζει τα βάρη της οποιασδήποτε μελλοντικής κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων, προκρίνοντας την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, οι οποίες θα έχουν πρόσβαση σε πολύ φτηνό εργατικό δυναμικό. Πρόκειται για τη γνωστή ιδεοληψία που συνδέει την ανάπτυξη με την μείωση του μισθολογικού κόστους, μια παρωχημένη και στρεβλή νεοφιλελεύθερη αντίληψη.
Πρόκειται για την περίφημη «ρήτρα γυμνού μισθού» που απετέλεσε την πεμπτουσία της φιλοσοφίας της «Τρόικα» και την βίωσαν οι εργαζόμενοι την σκληρή μνημονική περίοδο 2012-2014.
5.Στην παράγραφο 7 επίσης της διάταξης, προβλέπεται και μόνιμος μηχανισμός παγώματος των τριετιών! Συγκεκριμένα η ρύθμιση ορίζει, ότι: «Με κοινή απόφαση των Υπουργών Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών και Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης δύναται να εξειδικεύεται η διαδικασία αυτοδίκαιης αναστολής ισχύος, την οποία προβλέπει το παρόν. Με Πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου, μετά από ειδικά αιτιολογημένη εισήγηση του Υπουργού Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης και μετά από γνώμη των κοινωνικών εταίρων της παρ. 4 του άρθρου 103 του ν. 4172/2013 (Α’ 167), δύναται να αποφασίζονται οι όροι και προϋποθέσεις αναστολής της ισχύος του παρόντος και πέραν των περιπτώσεων εφαρμογής της παρ. 6, για τη διασφάλιση της σταθερότητας της εθνικής οικονομίας, λαμβανομένης υπόψη ιδίως της εξέλιξης της ανεργίας και του πληθωρισμού.».
Η «τροπολογία Γεωργιάδη» συνιστά πρόκληση για τους εργαζόμενους. Μια πρόκληση που έρχεται σε συνέχεια των λοιπών αντιδραστικών διατάξεων για 13ωρη εργασία, υποχρεωτική 6ήμερο, ποινικοποίηση της απεργίας, κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και θέσπιση των συμβάσεων μηδενικών ωρών.
