Την Κυριακή χιλιάδες μέλη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ προσέρχονται στις κάλπες για να εκλέξουν τον/την νέο/α Πρόεδρο του κόμματος.
Περίπου τρεις μήνες πριν, στην πρώτη κρίσιμη Πολιτική Γραμματεία μετά την παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα, με αρκετούς συντρόφους είχαμε επισημάνει τον υπαρκτό κίνδυνο «ρευστοποίησης» της διαδικασίας της Προεδρικής εκλογής, αν μεσολαβούσε πριν από ένα συνέδριο αυτοκριτικής και προοπτικής.
Η αγωνία μας τότε, ήταν η διαδικασία να μην επικεντρωθεί στα πρόσωπα και στις προσωπικές τους απόψεις και να μην υποβαθμιστεί η πολιτική συζήτηση για τα μεγάλα θέματα που απασχολούν τη χώρα και το κόμμα. Η πλειοψηφία των μελών της Κεντρικής Επιτροπής λίγες μέρες αργότερα, αποφάσισε τον εν εξελίξει οδικό χάρτη, με το σεβαστό επιχείρημα, ότι αν το κόμμα παραμείνει «ακέφαλο» για μεγάλο χρονικό διάστημα, τότε υπήρχε ζήτημα δημοσκοπικής κατάρρευσης.
Ακολούθησε η υποβολή των υποψηφιοτήτων, για να φτάσουμε στον δεύτερο γύρο των εκλογών της Κυριακής, που δυστυχώς στιγματίζεται, όχι από την πολιτική συμπεριφορά των υποψηφίων, αλλά από μια διαδικτυακή αντιπαράθεση που σε μεγάλο βαθμό είναι ξένη προς το ήθος της Αριστεράς.
Παρά τις αδυναμίες της διαδικασίας, η προεδρική εκλογή είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση, που θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό την μετέπειτα πορεία του πολιτικού φορέα και της χώρας συνολικά. Μιλάμε άλλωστε για την αξιωματική αντιπολίτευση.
Σεβόμενος απολύτως την επιλογή των συντρόφων μου και με απεριόριστη εκτίμηση σε όλους τους υποψηφίους, στην Αριστερά δεν στοιχιζόμαστε πίσω από πρόσωπα, αλλά πίσω από ιδέες, αξίες, οράματα και πολιτικές θέσεις. Είναι κρίμα στελέχη με ιστορία και προσφορά, αλλά και νεότεροι σύντροφοι, να εμπλέκονται σε προσωπικές αντιπαραθέσεις με όρους επικοινωνίας και όχι πολιτικής ουσίας. Δεν μας αξίζει να υποβαθμίζουμε τον εαυτό μας σε ρόλο φανατικού υποστηρικτή. Οφείλουμε να σκεφτόμαστε κριτικά. Πολλές φορές μη δυνάμενοι να κατανοήσουμε το κοινωνικό process και τις νέες συνθήκες της ψηφιακής επανάστασης και επικοινωνίας, την νέα εποχή, υποκύπτουμε στην ευκολία των εύκολων χαρακτηρισμών
«Φυτευτοί», προδότες, υπονομευτές και άλλες απίθανες ερμηνείες, δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια προσπάθεια να κρύψουμε την ευθύνη μας, στον πολιτικό μας καθρέφτη.
Όπως γράφει μια πολύ αγαπημένη μου συντρόφισσα:
«Οι όροι ρουφιάνοι, προδότες, υπονομευτές, κ.λ.π αποκτούν την πιο εξέχουσα θέση στις εννοιολογικές πολιτικές κατηγορίες της Αριστεράς και φυσικά της αρκούν για να ερμηνεύσουν και τα πιο πολύπλοκα κοινωνικά φαινόμενα. Αρκεί η τοποθέτηση κάποιων «στα άνθη του κακού» για να ερμηνευτεί αυτόματα και έξω από χρόνο και χώρο η ιστορία, να προσδιοριστεί τελεολογικά το μέλλον. Έτσι πιστεύουν ορισμένοι ότι αποκρύπτεται, εξαφανίζεται το έλλειμμα ιδεολογίας και πολιτικής. Έτσι ξορκίζουν το κακό και ο οπαδισμός καλά κρατεί.».
Μόνη σανίδα σωτηρίας είναι ο δύσκολος δρόμος: Η πολιτική συζήτηση, οι συλλογικές επεξεργασίες, οι επικαιροποιημένες αναλύσεις, οι δημοκρατικές αποφάσεις.
Σέβομαι την απόφαση όλων των μελών και των στελεχών που εκτέθηκαν σε μια συγκεκριμένη επιλογή υποψηφιότητας, αλλά την Κυριακή δεν δίνουμε σε κανέναν Πρόεδρο «λευκή επιταγή» για το μέλλον της Αριστεράς.
Είμαστε υποχρεωμένοι άλλωστε να λειτουργούμε και να αποφασίζουμε πάντα συλλογικά.
Σφυρηλατούμε την ενότητά μας την επόμενη μέρα όχι κατ΄ επίκληση και κατ΄ επίφαση, αλλά σε προσδιορισμένη ιδεολογική, προγραμματική και οργανωτική βάση. Αυτό είναι δουλεία ενός αναγκαίου συνεδρίου, που ορίσει τις πολιτικές «σταθερές» του μέλλοντος.
Ψυχραιμία λοιπόν, μας ενώνει η κοινή αγωνία για την επόμενη μέρα και για την επίτευξη του διαχρονικού στρατηγικού μας στόχου: Του μετασχηματισμού της κοινωνίας σε σοσιαλιστική κατεύθυνση.
Καλή ψήφο!
(Ο Διονύσης Τεμπονέρας είναι μέλος της Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ)
