Τις προηγούμενες μέρες έγινε πανελλαδική σύσκεψη μελών της Ανανεωτικής Αριστεράς που συγκροτούν μία συνιστώσα του ΠΑΣΟΚ- Κίνημα Αλλαγής.
Με αυτήν την ευκαιρία μοιράζομαι σε δημόσια θέα θα έλεγα ορισμένες σκέψεις μου για την κομματική συγκρότηση ενός σύγχρονου σοσιαλδημοκρατικού κόμματος.
Στα 50 χρόνια κομματικής μου στράτευσης έχω συνυπάρξει και έχω συμμετάσχει σε όλες τις μορφές ομαδοποιήσεων που υπάρχουν στους κομματικούς σχηματισμούς. Σε φράξιες, τάσεις, ρεύματα και σε όλα τα επίπεδα της οργανωτικής δομής. Εκτός από την ανθρώπινη ανάγκη να μοιράζεσαι τις ιδέες σου σε επάλληλους κύκλους «εμπιστοσύνης», ρόλο στην ύπαρξη αυτών των ομαδοποιήσεων έχει και η καθιερωμένη οργανωτική διάταξη όλων των ελληνικών κομμάτων.
Το κυρίαρχο μοντέλο είναι και παραμένει ισχυρό και στις μέρες μας, αυτό του λενινιστικού προτύπου κομματικής οργάνωσης. Αυτό προϋποθέτει κάθετη οργανωτική διάταξη, συγκεντρωτισμό και μονολιθικότητα. Εκεί έρχονται όλες αυτές οι ομαδοποιήσεις που θέλουν να θεραπεύσουν αυτά τα δημοκρατικά ελλείμματα.
Καταστατικά στο πλαίσιο του ΠΑΣΟΚ- Κινήματος Αλλαγής είναι δυνατή η ύπαρξη τάσεων/ρευμάτων ιδεών.. Οι τάσεις/ρεύματα ιδεών εντός του κόμματος δεν έχουν οργανωτική δομή και διοίκηση ως μικρογραφία κόμματος.
Η πολυκομματική συγκρότηση, οι ποικίλες συνιστώσες, κινήσεις και οι κάθε μορφής ομαδοποιήσεις τις περισσότερες φορές γίνονται μηχανισμοί πού απλά αναπαράγουν γνωστές παθογένειες στα συλλογικά υποκείμενα που λειτουργούν.
Τελικά αντί να θεραπεύουν δημοκρατικά ελλείμματα κάνουν ελλειμματική την εσωκομματική δημοκρατική λειτουργία
Είμαστε μία συλλογικότητα που τα μέλη της, προέρχονται στην συντριπτική τους πλειοψηφία, από την ανανεωτική αριστερά. Δεν είμαστε όμως η Ανανεωτική Αριστερά. Αυτή στο διάβα της, εκπροσωπήθηκε από το ΚΚΕ εσ., την ΕΑΡ τον Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου τον ΣΥΡΙΖΑ και την ΔΗΜΑΡ.
Στην ιδρυτική μας πράξη δηλώναμε ότι δεν προσδοκούμε ανάσταση παλαιών συμβόλων και ονομάτων και ότι πρέπει να ξεφύγουμε από τα σύνδρομα της δικαίωσης και της αυτοεπιβεβαίωσης.
Φυσικά όλοι μαζί τότε συμφωνήσαμε στην ονομασία αυτής της συλλογικότητας ως «Ανανεωτική Αριστερά». Αυτό υπαγορεύθηκε από άλλες σκοπιμότητες και την πολιτική συγκυρία της στιγμής. Καιρός να το διορθώσουμε.
Είναι και η στιγμή που πρέπει να εξοβελίσουμε από τις γραμμές μας, τον πολιτικό κυνισμό και αμοραλισμό που ορισμένες φορές ερωτοτροπεί με τον χώρο μας. Βοναπαρτισμοί και υπερφίαλες προσωπικές φιλοδοξίες είναι αναντίστοιχοι με το πλαίσιο ηθικής που διαχρονικά υπηρετούσε η Αριστερά.
Δεν μπορούμε να ακυρώνουμε συλλογικές προσπάθειες και να τραυματίζουμε την πολιτική τιμή και αξιοπρέπεια συντρόφων.
Αυτά αφορούν την εσωτερική κομματική κουζίνα αλλά γράφονται, γιατί βαθιά πιστεύω, ότι όλοι μηδενός εξαιρουμένου, δεν θα ήθελαν να συμβαίνουν και θα συμβάλλουν να εκλείψουν τέτοια φαινόμενα.
Η δική μας Αριστερά όπως λέει ο ποιητής είναι ρηξικέλευθη, ανατρεπτική, αιρετική, μα πάνω απ’ολα δημιουργική, ακόμα και όταν αστοχούσε.
Γι’αυτό ας διορθώσουμε ιστορικές ανακρίβειες και ας ξεφύγουμε από πρότυπα μίας αριστερής κουλτούρας που έκλεισε τον κύκλο της. Στις μάχες που έρχονται χρειαζόμαστε κοινό αφήγημα, όσμωση των ιστορικών διαδρομών και των αποσκευών που ο καθένας κουβαλάει, συστράτευση και αγώνα.
Το ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής καλύπτει όλο το ιδεολογικό φάσμα ενός προοδευτικού δημοκρατικού κόμματος: τον δημοκρατικό σοσιαλισμό, την σοσιαλδημοκρατία, την ανανεωτική δημοκρατική αριστερά, τον πολιτικό φιλελευθερισμό, την πολιτική οικολογία και το προοδευτικό μεταρρυθμιστικό κέντρο. Αντλεί τις αρχές και τις αξίες του από τη μεγάλη παράδοση των προοδευτικών, σοσιαλιστικών και εργατικών κομμάτων της Ευρώπης, από το ρεύμα της ανανεωτικής αριστεράς και εκείνο του πολιτικού φιλελευθερισμού που τοποθετούν το ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής ιδεολογικά στον χώρο της σύγχρονης ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας.
(Ο Γιώργος Μπουλμπασάκος είναι μέλος Κ.Ε. ΠΑΣΟΚ- ΚΙΝΑΛ- τομεάρχης υγείας)
