Σε μία από τις σπάνιες δημόσιες εξομολογήσεις της, η Καγκελάριος Μέρκελ, εξομολογήθηκε μπροστά στο γερμανικό τηλεοπτικό κοινό ότι τον τελευταίο καιρό έχει χάσει τον ύπνο της και ξυπνάει στη μέση της νύχτας σκεπτόμενη πως μπορεί να αντιμετωπιστεί η υγειονομική κρίση. Και σε μία κρίση ειλικρίνειας, πρόσθεσε ότι στεναχωρήθηκε όταν αναγκάστηκε να κλείσει τα κομμωτήρια, αλλά στην τελική, πρέπει να μάθουμε να ζούμε με λίγες γκρίζες τρίχες.
Είναι πολύ ενδιαφέρουσα αυτή η παραδοχή, αν το σκεφτεί κανείς. Η ισχυρότερη γυναίκα της Ευρώπης, μία από τις ισχυρότερες ηγέτιδες του κόσμου ολόκληρου, νοιώθει «τρωτή »μπροστά στις γκρίζες τρίχες. Με άλλα λόγια, σε ένα από τα πρώτα εμφανή σημάδια της πορείας προς τη γήρανση. Και στη δημόσια εξομολόγησή της, σχεδόν εξομοιώνει την αγρύπνια για τον φονικό ιό και τα μεταλλαγμένα τεχνάσματά του, την αδυναμία – για μία ακόμα φορά – της Ευρώπης να εξασφαλίσει τον αναγκαίο αριθμό εμβολίων για τους πολίτες της, τα οικονομικά συντρίμμια που αφήνει πίσω της η πανδημία, με την ανάγκη να είναι και να δείχνει άτρωτη. Έστω, και τεχνητά.
Κάτι ανάλογο συνέβη κι εδώ, στη χώρα μας, αλλά και στις περισσότερες δυτικές χώρες που βίωσαν και βιώνουν καραντίνες. Η αγωνία και η δυσθυμία για το κλείσιμο των κομμωτηρίων και η ανακούφιση, η λύτρωση για το άνοιγμά τους. Πολλοί, το χλεύασαν ( ασχέτως του αν έσπευσαν ή όχι να κλείσουν ραντεβού για κούρεμα, βαφή, περιποίηση κλπ).
Κι όμως. Η ιστορία του κόσμου είναι συνυφασμένη με την κόμμωση των ανθρώπων. Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι απέδιδαν σπουδαία σημασία στην κόμη τους και γενικότερα στην περιποίησή τους αλλά και σ αυτά καθ αυτά τα μαλλιά, τις τρίχες δηλαδή. Όταν πέθαινε ένας άνθρωπος, οι οικείοι του, του έκοβαν τα μαλλιά, τα έκαναν πλεξούδα και την εναπόθεταν δίπλα στον νεκρό για να πάρει μαζί του στον άλλο κόσμο ό,τι ωραιότερο μπορεί να παράγει το ανθρώπινο σώμα και ταυτοχρόνως να του φέρει δύναμη σε αυτό του το ταξίδι. Από την Αντιγόνη του Ευρυπίδη μέχρι και σήμερα, σε κάποιες περιοχές της χώρας μας, το έθιμο αυτό διατηρείται. Προκειμένου, δε, να τονίσουν την παλαιότητα ενός Θεού, οι αρχαίοι μας πρόγονοι προσάρμοζαν ανάλογα το μήκος των μαλλιών του, διότι σε αντίθεση με τις ρυτίδες που δείχνουν τη φθορά του χρόνου, το μήκος των μαλλιών αποτελούσε την οργανική ένδειξη της ακμαιότητας του σώματος. Και φυσικά, ο τρόπος του χτενίσματος, μαρτυρούσε την κοινωνική τάξη, ακόμα ακόμα και τα πνευματικά ενδιαφέροντα.
Πολλές ινδιάνικές φυλές θεωρούν μέχρι σήμερα ( όσες έχουν απομείνει ) τα μακριά μαλλιά πηγή δύναμης, ενώ από την Αμερική μέχρι την Ινδία και τα πέρατα της γης οι λαοί αντιμετωπίζουν τα μαλλιά ως ρίζα ζωής, δύναμης και κάλλους.
Στην περίπτωση της Καγκελαρίου, η οποία ουδέποτε μέχρι σήμερα στις δημόσιες εμφανίσεις της έδειξε να αποδίδει ιδιαίτερη σημασία στο κάλλος, με την ευρεία του έννοια, πιθανότατα τα γκρίζα μαλλιά της θυμίζουν καθημερινά ότι η μακρά παρουσία της στα παγκόσμια πράγματα οδεύει προς το τέλος, μέσα σε ένα κλίμα γενικευμένης απογοήτευσης των Ευρωπαίων πολιτών για την ικανότητα των ηγεσιών τους να τους εξασφαλίσουν έγκαιρα και με τρόπο δίκαιο τα πολυπόθητα εμβόλια.
Η Έλλη Τριανταφύλλου είναι δημοσιογράφος
