Ολοκληρώθηκε η διαδικασία. Ο ΣΥΡΙΖΑ διαθέτει έναν νέο αρχηγό. Θα επιχειρήσω κωδικοποιημένα, μια μικρή διαδρομή κατανόησης αυτής της τόσο φωταγωγημένης εξέλιξης.
1. Μετά την αξιοπρεπή ήττα του κόμματος αυτού τον Ιούλιο του 2109 με ποσοστά κυβερνητικού σχήματος παρέμεινε, το ποσοστό αυτό, ένας αριθμός, που η τότε ηγεσία του αδιαφόρησε για την ερμηνεία του και δεν έκανε τίποτα για την επεξεργασία της πολιτικής συνθήκης που μετέπειτα διαμορφώθηκε. Ωσάν όλα να ήταν ακίνητα.
2. Ο χρόνος πέρασε – χρόνος μακρύς στην αντιπολίτευση- χωρίς μια στοιχειώδη πολιτική συζήτηση για τις μεταβολές σε εξέλιξη, για τις αλλαγές στο εκλογικό σώμα, για τις νέες ανάγκες, τους λόγους της τότε κυβερνητικής αποδοχής και κυριαρχίας.
3. Η αδυναμία διαμόρφωσης εναλλακτικής πρότασης στις εκλογές του Μαΐου, παρέχει τις ιδανικές συνθήκης για μια άνετη επικράτηση της ΝΔ. Η απλή αναλογική αποδείχθηκε παγίδα και η εύκολη μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε απειλή φέρνει στην κάλπη τον θρίαμβο του αντιπάλου του. Ο Ιούνιος επιβεβαιώνει το εκλογικό τέλος.
4. Η αποχώρηση του κ. Τσίπρα μιλάει για την αποδοχή του πολιτικού τέλους του συγκεκριμένου κόμματος από τον ως τότε αρχηγό του.
5. Η εσωκομματική διαδικασία που ξεκινάει βαρύνεται από αυτό που έχει προηγηθεί. Την καταλυτική αποδοκιμασία. Η απουσία αυτοκριτικής οδηγεί στελέχη της προηγούμενης φάσης στην άρνηση της συνειδητοποίησης της πολιτικής τους ευθύνης σε αυτό που είχε ήδη συντελεστεί. Το κενό είναι φανερό. Το πολιτικό κενό χάσκει ως υπαρξιακή απειλή.
6. Ένα πρόσωπο άλλο, από αλλού, ξένο, με όλες τις έννοιες της λέξης, κάνει την εμφάνισή του. Με στοιχεία μύθου και επιμελημένης μυθοπλασίας, έχει επίσης επιμελημένα οργανωθεί η έλευσή του. Η πολιτική υποστήριξη που βρίσκει στον κομματικό χώρο το αναγορεύει σε εν δυνάμει λύση.
7. Το υπαρξιακό ζήτημα μιας κοινότητας ανθρώπων, όπως είναι ένα κόμμα σε παραλυτική απογοήτευση, οδηγεί σε «ανορθολογικού» τύπου αναζητήσεις. Οι εκφραστές του κυβερνητικού κύκλου, φορτωμένοι με το βάρος της λαϊκής αποστροφής δεν αποτελούν απάντηση στο ζήτημα, δεν μπορούν να εκφράσουν την εγκατεστημένη αναζήτηση εξόδου.
8. Όπου στηθεί μια κάλπη, όλα μπορεί να ανατραπούν. Βεβαιότητες να χαθούν, ιδεολογικές εκδοχές να αγνοηθούν, πρόσωπα «εμβληματικά» να σβήσουν, μέσα στην αναζήτηση του άλλου, του νέου, ακόμη και άγνωστου άλλου.
9. Μέσα σε αυτή την ανορθολογική στο βάθος της συνθήκη, ο εντυπωσιασμός, η διαφορετικότητα, το εικονικά σημαντικό, το σκηνοθετημένα εναλλακτικό, έχει σύμμαχο αυτό που προϋπήρξε και ηττήθηκε, αυτό που προϋπήρξε και παρέμεινε ιδεολογικά αυτάρεσκο και ακίνητο.
10. Άνθρωποι που θεωρητικά θα έπρεπε να κατανοούν τη διαλεκτική των πραγμάτων, δεν υποψιάστηκαν ότι η ιδεολογική προσήλωση είναι νομοτελειακά καταδικασμένη να ηττηθεί από την πραγματική ζωή. Αν δεν πέσεις στην ορμή του ποταμού, θα μείνεις παρατηρητής στην όχθη. Και μια κάλπη θα σου θυμίσει με τρόπο εντυπωσιακό τις συνθήκες που άλλαξαν, μια άλλη εποχή που σε προσπέρασε.
(Ο Λευτέρης Κουσούλης είναι πολιτικός επιστήμονας)
