Το 2002 η αμερικανική εφημερίδα Boston Globe αποκάλυψε την ύπαρξη ενός παγκόσμιου κυκλώματος κακοποίησης παιδιών από καθολικούς ιερείς κερδίζοντας το βραβείο Pulitzer. Το χρονικό της υπόθεσης μεταφέρθηκε πριν από μερικά χρόνια με έξοχο όσο και πιστό τρόπο στην κινηματογραφική ταινία Spotlight(«Όλα στο φως»).
Σε μια από τις πιο ξεχωριστές σκηνές της ταινίας ένα από τα μέλη της ομώνυμης δημοσιογραφικής ομάδας ζητεί να δημοσιοποιηθούν τα στοιχεία πού αποδεικνύουν ότι ο τότε αρχιεπίσκοπος της Βοστώνης γνώριζε τις καταγγελίες αλλά έκανε τα στραβά μάτια. Προς έκπληξη όλων ο διευθυντής σύνταξης της εφημερίδας δεν δίνει το πράσινο φως για το πιεστήριο. Και εξηγεί ότι το μείζον δεν είναι να αποκαλυφθεί τι έκανε ένα πρόσωπο αλλά να αναδειχθεί η συστηματική συγκάλυψη του κυκλώματος από εκπροσώπους των αμερικανικών θεσμών.
Σχεδόν δύο δεκαετίες αργότερα και χιλιάδες χιλιόμετρα μακρύτερα, η Ελλάδα συγκλονίζεται σήμερα από ένα άλλο σκάνδαλο το οποίο περιλαμβάνει περιπτώσεις σεξουαλικής κακοποίησης ακόμη και ανηλίκων. Άμεσο αποτέλεσμα των αποκαλύψεων είναι η γέννηση του ελληνικού #metoo που πέρασε με ορμή από τον αθλητισμό στο χώρο του θεάτρου.
Τις τελευταίες ημέρες, όμως, φαίνεται ότι κάποιοι θέλουν να βάλουν φρένο στην προσπάθεια να έρθουν όλα στο φως. Έτσι ακούγονται όλο και συχνότερα, δυστυχώς ακόμη και από ανθρώπους του καλλιτεχνικού χώρου, επιχειρήματα που στοχεύουν στην αποδυνάμωση των καταγγελιών. Από το ανόητο «δεν φαινόταν τέτοιος άνθρωπος», στο απαράδεκτο «εμένα δεν μου συνέβη» που αφήνει να υπονοηθεί ότι φταίνε και τα θύματα μέχρι το πονηρό «ναι αλλά έχει παραγραφεί» που επιχειρεί να εξισώσει το νόμιμο με το ηθικό.
Ακόμη πιο απογοητευτική είναι όμως η στάση μερίδας του πολιτικού και μιντιακού κόσμου. Η κραυγή «σπάστε τη σιωπή» που ακούστηκε ομόθυμα από τον πολιτικό κόσμο στην περίπτωση της Σοφίας Μπεκατώρου μετατρέπεται αίφνης σε πολιτική αφωνία. Αντίστοιχα, ο πύρινος καταγγελτικός λόγος ορισμένων Μέσων μετατράπηκε εν μια νυκτί στον αδιανόητο ισχυρισμό ότι όλα αυτά γίνονται «για το τίποτα».
Τι να φταίει άραγε; Μήπως ότι οι αποκαλύψεις στρέφονται πλέον σε πρόσωπα που βρίσκονται στην αυλή της εξουσίας;
Ή μήπως ότι ο κλοιός σφίγγει γύρω από μεγαλοσχήμονες που δηλώνουν διατεθειμένοι «να πάρουν και άλλους μαζί τους»;
Ό,τι και να συμβαίνει από τα δύο θα πρέπει να γνωρίζουν όλοι ότι η ελληνική κοινωνία θα είναι πολύ αυστηρή μαζί τους. Και αυτό δεν αφορά μόνο τους θύτες, αλλά και εκείνους που τους συγκάλυπταν.
(Ο Μιχάλης Χατζηκωνσταντίνου είναι δημοσιογράφος)
