Είναι η στιγμή που λυγίζει ο άνθρωπος, κάμπτεται ο χρόνος, αλλά ορθώνεται η συνείδηση.
Η τραγωδία των Τεμπών, από μόνη της, αποτελεί εθνική καταστροφή. Τα νέα παιδιά που χάσαμε ήταν ο Ανθός μιας Νέας κοινωνίας που αναμέναμε.
Είναι συγκλονιστικό οι γονείς, αντί να βλέπουν τα όνειρά τους, να κλαίνε πάνω σε φέρετρα με τα αποκαΐδια των βλασταριών τους.
Αλλά είναι και η πεπατημένη που δείχνει κάθε φορά ότι την έχουμε… πατήσει.
Είναι καταστροφικό αυτό που επιτρέψαμε να εκκολαφτεί.
Ιδίως όταν εκστομίσθηκε η αθλιότητα περί «ανθρώπινου λάθους»!
Ο πρωθυπουργός, αρχικά, επιχείρησε να περιορίσει τις ευθύνες σε ένα άτομο. Τον Σταθμάρχη. Και στη συνέχεια να διαχύσει την ευθύνη σε όλους (ή, εν πάση περιπτώσει, σε πολλούς). Ζήτησε «συγγνώμη» εκ μέρους ολόκληρου του πολιτικού συστήματος. Με την Ύβρη επιχείρησε, όχι μόνο να αποσείσει τις ευθύνες για το έγκλημα, αλλά να αρθεί πάνω απ όλο το πολιτικό σύστημα!
Σκύλευση
Όμως, το αίμα είναι ζεστό ακόμη και πρέπει να είμαστε δίκαιοι: Δεν είναι απλώς ότι επιχείρησαν τις εγκληματικές ευθύνες να τις περιορίσουν (μόνο) σε ένα ακατάλληλο σταθμάρχη, αλλά δοκίμασαν και την σκύλευση της συγκάλυψης.
Τοποθετώντας στην σχετική επιτροπή ακόμη και διορισμένο συνεργάτη του υπουργού Μεταφορών. Με τον γιο του ανώτατου δικαστικού στην ίδια πλευρά των υπουργικών συνεργατών. Εκεί που οι πολιτικοί (Καραμανλής) και δικαστικοί (Ντογιάκος) γόνοι τέμνουν τη ζωή μας!
Με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, ανερυθρίαστα, να δηλώνει ότι δεν υπάρχει θέμα γιατί ο «δεσμός» εκτελεστικής και δικαστικής εξουσίας έσπασε μετά την παραίτηση Κ. Καραμανλή…
Αλλά δεν ήταν η πρώτη φορά που επιχειρήθηκε συγκάλυψη. Τώρα όμως είναι το αίμα στη μέση… Σε ένα φτωχοποιημένο λαό χωρίς προοπτική και ελπίδα, προσφέρανε βαγόνια-φέρετρα.
-Το έγκλημα συνίσταται στο γεγονός ότι, εν γνώσει τους, επέτρεψαν «τυφλά τρένα» να τρέχουν στις ίδιες ράγες με 180 χιλ. την ώρα. Και μετά πήγαν να συγκαλύψουν τις ευθύνες.
-Προηγουμένως στις υποκλοπές, όπου παρακολουθούσαν πολιτικούς αντιπάλους και δημοσιογράφους που ήλεγχαν οικονομικά σκάνδαλα, ψήφισαν νύχτα νόμο για τη συγκάλυψη (ενημέρωση των θυμάτων υπό προϋποθέσεις μετά από 3 χρόνια).
-Στην οικονομία και τα ελλείμματα, περισπούν τους πολίτες μιλώντας για ανάπτυξη και στην ιδιοποίηση των πόρων του Ταμείο Ανάκαμψης, ταΐζουν επιδοματάκια στους ψηφοφόρους…
-Το πιο ακριβό ρεύμα της Ευρώπης, λόγω ξεδιάντροπης εξάρτησης από το (εισαγόμενο) Φυσικό Αέριο, το αποδίδουν (μόνο) στον πόλεμο.
Εξέστω Κλαζομενίοις ασχημονείν (συγκαλύπτειν)!
Παρακολουθήσεις αντιπάλων-όχι τρένων
Δεν χωρά αμφιβολία και κυνικά αναπολώντας:
α/Δεν μπορούσε άραγε η χώρα, έστω μαζί με το παράνομο και διαβολικό Predator, να εγκαταστήσει και το σύστημα ηλεκτρονικής παρακολούθησης και των τρένων;
β/Μαζί με το σύστημα των τηλε-πλειστηριασμών να βάλει και το σύστημα ης τηλε-διοίκησης στο Σιδηρόδρομο;
Ο κ.Μητσοτάκης εμφανιζόταν έως τώρα να υποτιμά τον αντίπαλο, ουσιαστικά όμως έβλεπε τα προβλήματα σαν δυνατότητα περισπασμού. Ήταν αφορμή για διασπάθιση δημόσιου χρήματος και ευκαιρία κομματικού οφέλους.
Είχαμε απέναντί μας έπαρση, αλαζονεία, ανικανότητα αλλά, κυρίως, την αυθαιρεσία της «αυθεντίας» με το «επιτελικό κράτος». Που δεν ήταν παρά ο έλεγχος κάθε δημόσιας δραστηριότητας (ακόμη και με παρακολουθήσεις). Η παραγκώνιση των άξιων με το κόλπο των «αρίστων».
Αυτό το σύστημα που πήγε, προς στιγμήν και λόγω έλλειψης εναλλακτικής, να εγκατασταθεί, κατέρρευσε υπό το μέγεθος του αίματος, δυστυχώς, και το κρίμα αθώων ψυχών.
Σταθμάρχης Αθηνών
Ο κ.Μητσοτάκης δεν μπορεί τώρα να καταφύγει σε προεκλογικό διάγγελμα με περιεχόμενο τύπου: «πετύχαμε αρκετά, ψηφίστε μας ξανά για να κάνουμε περισσότερα». Κάτι που συνηθίζεται εν όψει μιας νέας θητείας.
Στη συνείδηση των πολιτών τον βαραίνει το αίμα των αθώων. Ακριβώς γιατί επέτρεψε να κινούνται τα τρένα-φέρετρα, μας έλεγε ότι «έβλεπε το φως στο τούνελ», αλλά μας έκρυβε ότι στην ίδια γραμμή ήταν το τρένο που ερχόταν κατά πάνω μας…
Παρά το γεγονός ότι η χώρα είναι χρεοκοπημένη, λόγω της θητείας Καραμανλή (2004-2009), ότι έχουμε εκχωρήσει εθνικές αρμοδιότητες σε υπερεθνικά όργανα, λόγω ένταξής μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ότι η περιουσία μας είναι υποθηκευμένη για 99 χρόνια, λόγω πειραματισμών της περίοδο 2015-19 (γ’ μνημόνιο και κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ), ακόμη κι έτσι ο κ.Μητσοτάκης δεν κάνει για Σταθμάρχης των Αθηνών.
Και στο Μέγαρο Μαξίμου γνωρίζουν, μετά ταύτα, ότι είναι άπιαστος ο σχεδιασμός για ποσοστό (άνω του 33%) που επιτρέπει προσφυγή σε δεύτερο εκλογικό γύρο σε στόχο την αυτοδυναμία (37,5%).
Οι εκλογές, πιθανότατα, θα μετατεθούν (σ.σ.: αν και με τη χθεσινή δήλωση του πρωθυπουργού για… μετεκλογική διερεύνηση των διαχρονικών αιτιών της κακοδαιμονίας των σιδηροδρόμων, δείχνει ότι ακόμη επιδιώκει οι εκλογές να γίνουν στις 9/4/2023).
Υπάρχει λοιπόν λίγος χρόνος να αναδειχθεί το (αντίπαλο) θετικό υπόδειγμα. Ένα πρόγραμμα λειτουργικό, αποτελεσματικό, κοστολογημένο, κυρίως με διαδικασίες λογοδοσίας, απολογισμού και προτεραιοτήτων.
Κατά συνέπεια, κερδίζει έδαφος η πρόταση Ανδρουλάκη για κυβέρνηση από την πρώτη κάλπη. Με ένα σαφές κοινωνικό/σοσιαλδημοκρατικό Πρόγραμμα (σ.σ. πλέον, μετά και την τραγωδία των Τεμπών, ένα Σωστικό της Πατρίδας Σχέδιο).
Δεν επιτρέπεται να μείνουμε απαθείς, ενώ τα τρένα περνούν πάνω σε λάθος γραμμές.
(Ο Χρήστος Μέγας είναι δημοσιογράφος)
