Η συνέντευξη της… εξαπατημένης υπουργού Λίνας Μενδώνη, εάν δεν υπέκρυπτε άγ(χ)ος για την προσφερθείσα υπερπροστασία προς έναν εκλεκτό της κυβέρνησης που κατηγορείται για συρροή βιασμών ανηλίκων, πιθανότατα είναι έργο κάποιου επικοινωνιακού ταλέντου.
Η υπουργός Πολιτισμού τοποθέτησε έναν επικίνδυνο, σύμφωνα με τα λόγια της, καλλιτεχνικό διευθυντή στο Εθνικό Θέατρο. Κοντολογίς, η υπεύθυνη πολιτεία όρισε τον λύκο να φυλάει τα πρόβατα. Ως εκ τούτου, οι ευθύνες της είναι προφανείς και πρωτοφανείς: επιλέγει επικίνδυνους ανθρώπους, βάζει βιαστές -με βάσει τις κατατεθείσες μηνύσεις και τις υπουργικές παραδοχές- να κανοναρχούν παιδιά,.
Χώρια που εξαπατάτε από ηθοποιούς. Η επιτομή της υποκρισίας… Το τέλος της είναι προδιαγεγραμμένο καθώς η υπόθεση έχει περάσει στην δικαιοσύνη. Δεν μπορεί να σταθεί. Η υπουργός Πολιτισμού είναι άγος, όχι μόνο για την κυβέρνηση, αλλά για την πατρίδα. Θα φύγει, ελπίζουμε σύντομα, με το χειρότερο όνομα. Δεν μπορεί καν να «παίξει» το ρόλο της Ιφιγένειας. Και, ως είθισται, τα στερνά «τιμούν» τα πρώτα.
Ευρύτερα, το (επικοινωνιακό) ζητούμενο εξ αρχής ήταν το τείχος προστασίας έναντι του κ. Μητσοτάκη. Όμως, αν η κ. Μενδώνη εξαπατάται από έναν θεατρίνο, κατά λογική συνέπεια ο ίδιος πρωθυπουργός επιλέγει υπουργούς (αν δεν όρισε απ’ ευθείας τον καλλιτεχνικό διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου), που είναι επιρρεπής σε επικίνδυνες τακτικές. Κατά (πολιτική) συνέπεια ο ίδιος ο πρωθυπουργός μπορεί να έχει εξαπατήσει τον/την ψηφοφόρο με την (δήθεν) αριστεία και την αξιοκρατία…
Με τον παραπάνω αναπόφευκτο και, κυρίως, λογικό και ηθικό συλλογισμό, το πολιτικό κόστος φτάνει στην κυβέρνηση και ακουμπάει τον πρωθυπουργό.
Με την κατάπτυστη συνέντευξή της η κ. Μενδώνη πέτυχε(!) να συγκεντρώσει πάνω της όλη την μήνιν των πολιτών που της σύρουν τα «εξ αμάξης». Άρα, και εντελώς προσωρινά, λειτούργησε άκουσα-εκούσα σαν τείχος προστασίας στο Μαξίμου. Το επικοινωνιακό, έστω τυχαία ή ηλιθίως, τείχος προστασίας.
Ηθική και καθημερινότητα
Αυτά για το ηθικό άγος των ημερών. Όμως υπάρχει και η καθημερινή, έτσι κι αλλιώς, πραγματικότητα…
Μέσα στην κρίση ο κ.Μητσοτάκης διατηρεί για τον ίδιο τον ρόλο του «πατερούλη» που μοιράζει επιταγές σε πληγέντες από την πανδημία. Αλλά σύντομα (2022) θα κληθεί να αναζητήσει τα χρήματα για να καλύψει τα τεράστια ελλείμματα που έχουν δημιουργηθεί (όχι σπανίως από τις επιλογές του). Τότε, είτε θα (έχει) προκηρύξει εκλογές, είτε θα αναζητηθεί συνταγή τύπου Ντράγκι στην γειτονική Ιταλία.
Μέχρι στιγμής, στην τρέχουσα περίοδο δίνεται ο «νυν υπέρ πάντων αγώνας» για την πολιτική αρτιμέλεια του πρωθυπουργού, ώστε να οδηγηθεί ασφαλώς(;) η ΝΔ σε πρόωρες εκλογές. Μετά θα ανοίξουν με δριμύτητα τα οικονομικά ζητήματα, θα διαρρυθμιστούν τα διαμερίσματα στην δεξιά πολυκατοικία, θα ανοίξει ο πόλεμος των μεγάλων επιχειρηματικών οικογενειών για την διάθεση των 31 δις του
Ταμείου Ανάκαμψης…
Μπροστά σε αυτό το φάσμα της αδήριτης καθημερινότητας, η επιλογή της εκτροπής προς τα «μεγάλα», τα «επόμενα» θέματα, την «προοπτική» έχει εντυπωσιακό συντονισμό. Ιδού λίγα παραδείγματα:
-Η προκληθείσα συζήτηση, με αφορμή την «πράσινη ενέργεια», αλλά με αιτία την δημιουργία ισχυρών ιδιωτικών ΔΕΗ με κοινοτικές ενισχύσεις και ευρωπαϊκά δάνεια (Ταμείο Ανάκαμψης), για την απολιγνιτοποίηση. Ενώ το βασικό πρόβλημα είναι η… υπογειοποίηση του δικτύου ηλεκτροδότησης των μεγάλωνα αστικών περιοχών. Δεν είναι άσχετο το γεγονός πως το μεγαλύτερο πρόβλημα συντήρησης υφίσταται στο μικρό ηλεκτρικό δίκτυο (ΔΕΔΔΗΕ), όπου θα μπορούσαν να «κουμπώσουν» και τα μικρά-οικιακά φωτοβολταϊκά ή αιολικά δίκτυα και όχι στο μεγάλο (ΑΔΜΗΕ) όπου συνδέονται τα φαραωνικά φωτοβολταϊκά ή αιολικά πάρκα. Πιθανόν τα ατυχήματα να είναι και ταξικά…
-Έτερο μεγάλο θέμα μοιάζει να προβάλει η τηλεργασία, όταν αμέσως μετά την επαναφορά της υγειονομικής κανονικότητας θα προκύψει, μετ’ επιτάσεως, πρόβλημα απλής… εργασίας, απολύσεων και ελάχιστου (εγγυημένου) μισθού στον ιδιωτικό τομέα.
-Μέσω του σχεδίου για τον ψηφιακό μετασχηματισμό του κράτους εκδηλώνουν ενδιαφέρον επενδύσεων στη χώρα μεγάλες εταιρείες του κλάδου με προτάσεις για Dada Center καθώς θα απορροφήσουν το 20% του Ταμείου Ανάκαμψης (ήτοι άνω των 6 δις ευρώ). Όταν το ζητούμενο είναι απλώς τα… Dada στις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά. Η χώρα, κυρίως η περιφέρεια, όπως αναδείχθηκε με την τηλεκπαίδευση, έχει πρωτίστως πρόβλημα υψηλών ταχυτήτων και ακριβών τελών ηλεκτρονικής διασύνδεσης.
-Η κακοκαιρία ανέδειξε, εκ νέου, το θέμα των (συν)αρμοδιοτήτων (κόψιμο κλαδιών, καθαρισμός δρόμων και λεωφόρων, φωτισμός κ.α.), όταν η Δημόσια Διοίκηση έχει καταρρεύσει, συντελούσης και της τηλεργασίας εν μέσω πανδημίας. Και την ίδια στιγμή πληθαίνουν οι καταγγελίες για μάσκες-αλεξίπτωτα (μαθητές), δυσανάλογα ακριβά rabid test με απευθείας αναθέσεις (Περιφέρειες). Σε σημείο που, σε πολλές περιπτώσεις, αποκαλύπτεται ότι η γραφειοκρατία… ξεπερνιέται όταν το έργο γίνεται με τη διαδικασία των απ’ευθείας αναθέσεων και προμηθειών.
-Το υπουργείο Εργασίας έταζε ψηφιακές συντάξεις, την στιγμή που αποκαλύπτεται ότι δεν μπορεί καν να δώσει… προσωρινές συντάξεις. Και σχεδιάζει «εθνική προκαταβολή» 360-384 € σαν προεκλογικό πασάλειμμα. Γιατί αν δώσει κανονικές συντάξεις το ετήσιο κόστος θα αυξηθεί κατά τουλάχιστον 1,8 δις ευρώ. Ταυτόχρονα οι κυβερνητικοί ξεπερνούν τα όρια του λαϊκισμού υποσχόμενοι αυξημένες επικουρικές συντάξεις, όταν το μόνο βέβαιο στο κεφαλαιοποιητικό σύστημα που προωθούν είναι το ύψος των… ασφαλιστικών εισφορών που θα πληρωθούν και όχι η απόδοση των πληρωμών. Σε σημείο που αναρωτιέται κανείς: Αν είναι τόσο αποδοτικό το κεφαλαιοποιητικό σύστημα, γιατί δεν το επεκτείνουν καις τις κύριες συντάξεις;
Τα καθημερινά αυτά ζητήματα μοιάζει να υποχωρούν, προσώρας, ενόσω η υγεία (πανδημία) και η τηλεοπτική περίσπαση, πασπαλισμένες με σύγχρονο λαϊκισμό, συνθέτουν την οδυνηρή καθημερινότητα. Ο κ. Μητσοτάκης μιλούσε για την επαναφορά της κανονικότητας. Πέτυχε η κανονικότητα της… καθημερινότητας να απειλεί να πάρει τη ρεβάνς.
(Ο Χρήστος Μέγας είναι δημοσιογράφος)
