Όσο θα αποκλίνουν οι ευρωπαϊκές στρατηγικές της Γερμανίας και της Γαλλίας τόσο θα παρατείνεται η υποτέλεια της άμυνας και της ασφάλειας της Ευρώπης από τις ΗΠΑ με προδιαγεγραμμένη την ταυτόχρονή δυσαρέσκεια τόσο της Ουάσιγκτον όσο και της Μόσχας απέναντι στην Γηραιά Ήπειρο …
Ποιος είναι ο κοινός παρονομαστής της Συνόδου Κορυφής της Ομάδας G-7,της Ετήσιας Διάσκεψης Ασφαλείας του Μονάχου , και της Συνόδου των Υπεξ των 27 με την συμμετοχή του επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας Μπλίνκεν;
Δίχως αμφιβολία στις τρείς παραπάνω τηλεδιασκέψεις κυριάρχησε μια ρητορική η για να είμαστε πιο ακριβείς ένα ευχολόγιο για επιστροφή στην διατλαντική κανονικότητα μετά το κλείσιμο της τετραετούς περιόδου επιθετικού απομονωτισμού του Τραμπ.
Διάσταση ρητορικής με την πραγματικότητα υπήρχε από την πρώτη στιγμή της ίδρυσης του ΝΑΤΟ το 1949.
Είναι άλλωστε γνωστός ο ορισμός της Ατλαντικής Συμμαχίας ως μιας συνεργασίας που εξυπηρετούσε πολλές γεωπολιτικές σκοπιμότητες και όχι απλά και μόνον την αποτροπή της προβολής ισχύος της Μόσχας.
Ο ορισμός ανήκει στον πρώτο γενικό γραμματέα της Ατλαντικής Συμμαχίας Λόρδο Ισμέι: «Το ΝΑΤΟ υπάρχει για να κρατά τις ΗΠΑ μέσα, την Ρωσία έξω και την Γερμανία κάτω».
Σήμερα τριάντα και πλέον χρόνια μετά την κατάρρευση του Σοβιετικού Μπλοκ και την διάλυση της ΕΣΣΔ η Διατλαντική Σχέση δεν ορίζεται όπως στην περίοδο 1945-91 από την αποτροπή και ανάσχεση του προβαδίσματος στρατιωτικής ισχύος της Μόσχας.
Σήμερα η Διατλαντική Σχέση με κύριο σημείο αναφοράς το ΝΑΤΟ δίνει στην Ουάσιγκτον την δυνατότητα να επηρεάζει αποφασιστικά τους ενδοευρωπαϊκούς συσχετισμούς με την ίδια στόχευση που για τρείς σχεδόν αιώνες είχε ως γραμμή πλεύσης η Βρετανία απέναντι στην Ηπειρωτική Ευρώπη να αποτρέψει την εγκαθίδρυση μιας ενοποίησης υπό την ηγεσίας μιας Μεγάλης Δύναμης και στην συνέχεια μιας Ευρασιατικής σύγκλισης μέσω της συνεργασίας με την Μόσχα.
Μέχρι στιγμής οι ενδοευρωπαϊκοί ανταγωνισμοί και αντιθέσεις κυρίως μεταξύ Γερμανίας και Γαλλίας δίνουν στις ΗΠΑ παράταση αορίστου χρόνου στην ηγεμονική πρωτοκαθεδρία της Δύσης.
Η Γαλλία που φιλοδοξεί να διαδραματίσει ηγετικό ρόλο στην εγγύηση της ασφάλειας της Γηραιάς Ηπείρου καθώς είναι μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και διαθέτει Πυρηνικά Όπλα έχει ζωτική ανάγκη την στήριξη των ΗΠΑ απέναντι στην ιδεοληπτική εμμονή της Γερμανίας στην μόνιμη σκληρή περιοριστική δημοσιονομική πολιτική.
Αφού δεν μπορεί να πείσει το Βερολίνο για την εμβάθυνση της Ευρωζώνης αλλά και την οριστική εγκατάλειψη της λιτότητας στο πλαίσιο της Ε.Ε επενδύει στους ευνοϊκότερους για τις γαλλικές θέσεις συσχετισμούς που υπάρχουν εξορισμού στο πλαίσιο της Ομάδας G-7.
Η χειραφέτηση της Ασφάλειας της Ευρώπης από τις ΗΠΑ μπορεί να περιμένει καθώς προτεραιότητα έχει η αντιμετώπιση της περιχαράκωσης του Βερολίνου στο Μπούνκερ των άκαμπτων όρων του Συμφώνου Σταθερότητας.
Για τους ακριβώς αντίθετους λόγους η Γερμανία θέλει την παράταση της εμπλοκής των ΗΠΑ στις γεωπολιτικές ισορροπίες της Ευρώπης παρά την αντίθεση της στην ταυτόχρονη ανάσχεση της Ρωσίας και της Κίνας που προωθεί ο Μπάιντεν.
Μια υπό την βαρύνουσα επιρροή της Γαλλίας ευρωπαϊκή αμυντική δομή θα αποκαθιστούσε μια πραγματική ισορροπία με την «Γερμανική» Ευρωζώνη καθώς θα έδινε εκ των πραγμάτων διευρυμένα περιθώρια στην γαλλική πλευρά να πιέζει στην συνδιαμόρφωση της δημοσιονομικής πολιτικής.
Με δύο λόγια όσο θα αποκλίνουν οι ευρωπαϊκές στρατηγικές της Γερμανίας και της Γαλλίας τόσο θα παρατείνεται η υποτέλεια της άμυνας και της ασφάλειας της Ευρώπης από τις ΗΠΑ με προδιαγεγραμμένη την ταυτόχρονή δυσαρέσκεια τόσο της Ουάσιγκτον όσο και της Μόσχας απέναντι στην Γηραιά Ήπειρο …
Ο Γιώργος Καπόπουλος είναι δημοσιογράφος-διεθνολόγος
