Αν η νίκη της Μελόνι και της ακροδεξιάς παράταξης στις Κάλπες της 25ης Σεπτεμβρίου είναι ήδη προεξοφλημένη πώς η Σουηδία, η χώρα υπόδειγμα κοινωνικής συνοχής με ανοιχτές πόρτες εδώ και δεκαετίες στους πρόσφυγες και τους μετανάστες, ανεξάρτητα από το τελικό εκλογικό αποτέλεσμα εκτοξεύει την Ακροδεξιά στην θέση του δεύτερου κόμματος;
Τι κοινό έχουν οι χώρες του Βορρά με την Γαλλία του κοινωνικού αποκλεισμού και της χρόνιας ανεργίας, με την Βρετανία της βαθιάς φτώχειας και την Ιταλία που πρώτη από όλους ανέδειξε την Ακροδεξιά σε κυβερνητικό εταίρο από το 1994;
Ο κοινός παρονομαστής υπάρχει και δεν είναι άλλος από την συσσωρευμένη κόπωση των χωρών της Ε.Ε. που είναι συνεχής από το 2008 μέχρι και σήμερα.
Από την επόμενη μέρα της χρεοκοπίας της Lehman Brothers τον Σεπτέμβριο του 2008, την έναρξη της Κρίσης στην Ευρωζώνη την Άνοιξη του 2010, το προσφυγικό κύμα του Φθινόπωρου του 2015,μέχρι την έκρηξη της Πανδημίας στις αρχές του 2020, η Ε.Ε συμπιέζεται με τον προνομιούχο σε σχέση με το Νότο Βορρά να σκιάζεται από ανασφάλειες και αβεβαιότητες για το μέλλον της Γηραιάς Ηπείρου.
Αν οι χώρες του Νότου φοβούνται έναν νέο φαύλο κύκλο κρίσης χρέους και δημοσιονομικής λιτότητας, οι «φειδωλοί του Βορρά» ανησυχούν ότι θα κληθούν να χρηματοδοτήσουν την χαλαρότητα των υπολοίπων.
Αυτή η κατάσταση πραγμάτων στην Ευρώπη είχε ήδη αποσταθεροποιήσει μια σειρά από χώρες από την Βρετανία και την Γαλλία μέχρι την Ιταλία και τις υπόλοιπες χώρες του Νότου ενισχύοντας την Ακροδεξιά σε όλες της τις εκφάνσεις πολύ πριν από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Το τοπίο στην Γηραιά Ήπειρο σήμερα προβάλλει να είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της Ακροδεξιάς.
Κοινωνική δυσαρέσκεια , ανασφάλεια και καταβαράθρωση του επιπέδου ζωής μετά από έναν σκληρό χειμώνα, τον χειρότερο μετά το 1945, και ταυτόχρονα έλλειψη οποιασδήποτε προοπτικής για εμβάθυνση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης συνθέτουν ένα σκοτεινό ορίζοντα για τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες.
Το ερώτημα που τίθεται για το ορατό μέλλον δεν είναι πώς θα ανακοπεί η επέλαση της Ακροδεξιάς αλλά το αν η Ε.Ε. πέραν των προενεργειών των κυρώσεων που έχει επιβάλλει η Δύση στην Ρωσία θα μπορέσει να διαχειρισθεί ως κανονικότητα την ακροδεξιά διακυβέρνηση στις χώρες-μέλη της.
Η άνοδος της Ακροδεξιάς, η αναδίπλωση στην ταυτότητα και η περιχαράκωση απέναντι στο διαφορετικό προχωρούν χωρίς αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση, και χωρίς το σκοτεινό παρελθόν να οριοθετεί την σύμπηξη ενός ετερόκλητου μετώπου κάθε λογής δυσαρεστημένων.
Από τους μακροχρόνια άνεργους της Βόρειας Αγγλίας μέχρι τους μέχρι πρόσφατα υποδειγματικούς στην πολιτική και δημοκρατική τους ορθότητα Σουηδούς.
Τηρουμένων των ιστορικών αναλογιών η κατάσταση είναι πιο ανησυχητική από την δεκαετία του ΄30 καθώς τότε το μεσσιανικό όραμα της Αριστεράς , των Σοσιαλδημοκρατών αλλά και της Κομιντέρν αποτελούσε ανάχωμα στην ακροδεξιά επέλαση.
(Ο Γιώργος Καπόπουλος είναι δημοσιογράφος-διεθνολόγος)
