Η είδηση που τράβηξε το ενδιαφέρον μου, σήμερα το πρωϊ, ήταν ότι τοποθετήθηκε ένα περιπολικό σε κάθε είσοδο της Αττικής οδού προκειμένου να εμποδιστούν οι απείθαρχοι οδηγοί που θα ήθελαν να παραβιάσουν το απαγορευτικό, να περάσουν.
Η είδηση μου προκάλεσε διαδοχικά κατάπληξη, θυμηδία και εν τέλει οργή. Κατάπληξη για το ότι εν έτει 2022 ο αστικός μύθος που αναφέρει την πρακτική του Καποδίστρια να βάλει φρουρά να φυλάξει τις πατάτες για να τις εκτιμήσουν οι γηγενείς, εξακολουθεί να θεωρείται δόκιμη. Για να απολαύσουν οι νεοέλληνες την ζωή και την περιουσία τους πρέπει να απαγορευτεί η είσοδος τους στην Αττική Οδό η οποία φτιάχθηκε, όμως, για να βελτιώσει την καθημερινότητά τους και να τους παρέχει μεγαλύτερη προστασία της ζωής και της περιουσίας τους.
Εν τέλει, η συλλογική αποτυχία μας να τροχιοδρομήσουμε την κοινωνική μας ζωή βάσει κανόνων δεν προδιαγράφει, σίγουρα, ένα αισιόδοξο μέλλον.
Υποσημείωση: Πέραν το πεσσιμισμού θα ήταν σκόπιμη η επανεξέταση των θεμελιακών αξιών με τις οποίες γαλουχούνται τα παιδιά μας στα σχολεία. Σ’ αυτές δεν περιλαμβάνονται μόνον τα σχολικά εγχειρίδια αλλά το ήθος και η υποδειγματική συμπεριφορά των δασκάλων.
Θυμηδία μου προκάλεσε η ευρηματικότητα των αρμοδίων όσον αφορά τον σχεδιασμό και την εφαρμογή πολιτικών για την αντιμετώπιση των καταστροφών και των κινδύνων. Από τόσες χιλιάδες σελίδες που έχουν γραφτεί με βάση τα επιστημονικά ευρήματα που συσχετίζουν τις σύγχρονες τεχνολογίες με την πρόληψη και την αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών, επελέγη, εν Ελλάδι, ένα προ-νεωτερικό μέτρο: Η τοποθέτηση ενστόλων σε περιπολικά ανά μια είσοδο ενός κλειστού αυτοκινητοδρόμου για να απαγορεύσουν την είσοδο. Βασίμως, λοιπόν, μπορώ να εικάσω ότι στην επόμενη κακοκαιρία ο στρατός, η αεροπορία και το ναυτικό θα συνδράμουν την αστυνομία ώστε να ελέγξουν κάθε στενό και παράδρομο απανταχού της επικράτειας.
Η οργή στρέφεται κατά της μνημειώδους ανικανότητας ενός κρατικού μηχανισμού που περιλαμβάνει δύο διακριτά τμήματα: Το πρώτο έχει να κάνει με το πολυκέφαλο πολιτικό τμήμα της διοικήσεως: Εν προκειμένω, μισή ντουζίνα υπουργών, υφυπουργών, γενικών και ειδικών γραμματέων και (μετακλητών) φαρισαίων, ένας μικρός στρατός ανθρώπων καταφέρνει, μετά από αλλεπάλληλες αποτυχίες, να λάβει ένα μέτρο που δεν δικαιολογεί την ύπαρξή τους! Απίστευτη προχειρότητα, πλήρης ανυπαρξία σχεδίου, ανικανότητα για την εφαρμογή ακόμη και των παγίων σχεδίων και κανόνων. Αλλά και το μη πολιτικό τμήμα της διοικήσεως δεν πάει πίσω! Θα είχε ενδιαφέρον εάν μπορούσε κανείς να κάνει μια πραγματική αξιολόγηση του έργου και της συνεισφοράς όλων εκείνων των διοικητικών στελεχών των οποίων τα ονόματα εμφανίζονται σε κάθε έγγραφο της Πολιτικής Προστασίας. Αλλά αυτά δεν ευδοκιμούν στην διοικητική ενδοχώρα μας.
Παρακολουθώντας, τις μέρες αυτές, τις κατακλυσμιαίες εξελίξεις και μεταβολές στον παγκόσμιο χάρτη ισχύος, τα τεκταινόμενα, παρ’ ημίν, μας δημιουργούν ένα αίσθημα απογοήτευσης αλλά και ανησυχίας κατά πόσον αυτός ο κρατικός μηχανισμός θα μπορούσε να αντιμετωπίσει πολύ μεγαλύτερες και δυσκολότερες κρίσεις από εκείνη του «Φιλίππου».
Υπάρχουν, βεβαίως, κι εκείνοι που θα επικαλεστούν τον Θεό της Ελλάδας και τα σχετικά. Αυτός υπήρχε και θα υπάρχει πάντα όσο θα υπάρχουν αντίπαλοι της προόδου και του εκσυγχρονισμού του κράτους μας.
Ο Παναγιώτης Καρκατσούλης είναι εμπειρογνώμων δημόσιας διοίκησης, Σύμβουλος ΑΣΕΠ, π. βουλευτής
