Ποιος μπορεί να προβλέψει σε αυτές τις εκλογές πόσοι ψηφοφόροι θα προτιμήσουν να απέχουν από τις εκλογές; Μην ξεχνάμε το υψηλό ποσοστό του 42,08% που είχε η αποχή στις εθνικές εκλογές του 2019 που ήταν το δεύτερο μεγαλύτερο ποσοστό αποχής που σημειώθηκε στην μεταπολεμική Ελλάδα και ευνόησε την Ν.Δ. Το μεγαλύτερο ποσοστό καταγράφηκε στις εκλογές του 2015 με 43,43% και ήρθε πρώτος ο Σύριζα..Η αποχή είναι ένα μήνυμα απέναντι στο υπάρχον πολιτικό σύστημα ανάλογα με τις συνθήκες που επικρατούν
H καθημερινότητα του κόσμου είναι πολύ δύσκολη. Οι λογαριασμοί υπέρογκοι, οι αγορές στα σούπερ -μάρκετ κάθε μέρα και ακριβότερες, τα ενοίκια απλησίαστα και ο μισθός χαμηλότερος να μην φτάνει ούτε για τα βασικά. Φτώχεια, ανέχεια και αδικία στην κοινωνία από την μία, πλούτος και προνόμια σε λίγους από την άλλη.
Στις γειτονιές και στις τοπικές κοινωνίες δίνονται οι μάχες, εκεί διεκδικούμε μια διαφορετική πορεία. Εκεί καθορίζεται η πολιτική, όχι μόνο στο Κοινοβούλιο. Η κοινοβουλευτική δημοκρατία έχει εμφανίσει παθογένειες και φαινόμενα που αποκλείουν την ουσιαστική συμμετοχή των πολιτών. Ένα περίκλειστο σύστημα μακριά από την πραγματική ζωή των πολιτών. Η μόνη εμπλοκή των πολιτών είναι να επιλέγουν μεταξύ, πανίσχυρων επαγγελματικών ομάδων πολιτικών, κάθε τέσσερα χρόνια, που θεωρητικά είναι ίσοι απέναντι στην ψήφο. Χρειαζόμαστε πολιτικές και πολιτικούς που αν όχι να προέρχονται αλλά να ενδυναμώνουν τους συλλογικούς αγώνες
Η Κυβέρνηση δεν διστάζει ακόμη και να ψηφίζει την ιδιωτικοποίηση του νερού για να το μετατρέψει σε ένα ακριβό αγαθό, από ένα βασικό αναγκαίο αγαθό για όλους. Απέναντι στην νεοφιλελεύθερη λαίλαπα των ιδιωτικοποιήσεων, η Αριστερά πρέπει να προβάλλει ένα ισχυρό κοινωνικό κράτος. Πρέπει να προτάξει την αναγκαιότητα του δημόσιου χαρακτήρα
Κυβερνήσεις που υπηρετούν τους λίγους και ισχυρούς ,πολιτικοί που παίρνουν εντολές από ντόπια και ξένα συμφέροντα να ιδιωτικοποιούν στρατηγικές υποδομές και δίκτυα της χώρας, με γνώμονα το κέρδος λίγων και όχι το συμφέρον της κοινωνίας, δεν μπορούν να είναι επιλογές μας.
.Οι πολίτες απαιτούμε διαφάνεια και λογοδοσία..Ένα βολεμένο πολιτικό προσωπικό που περιμένει να συνταξιοδοτηθεί, δεν έχει να προσφέρει, παρά μόνο, να συντηρήσει ότι παλαιοκομματικό υπάρχει. Η αποχή μπορεί να γίνει καταφύγιο των απογοητευμένων και των νέων που δεν πείθονται από τους υψηλόμισθους γραφειοκράτες των κομματικών στρατών που η αγωνιστικότητα τους αρχίζει και τελειώνει σε μια φωτογραφία πίσω από το πανό.
Η ευθύνη της Αριστεράς είναι μεγάλη. Έχει την ευκαιρία να μιλήσει στην κοινωνία, να την ακούσει και μαζί να προχωρήσουν σε μία αναγκαία οικονομική και κοινωνική αλλαγή που θα βασίζεται στις αξίες της Αριστεράς .Ο δρόμος θα είναι δύσκολος
( Η Ιωάννα Λιούτα είναι Πολιτική Αναλύτρια με εξειδίκευση στην Οικονομική Διακυβέρνηση και στις Δημόσιες Πολιτικές)
