Ο κυβερνητικός ΣΥΡΙΖΑ προέκυψε από τις πλατείες και σαν αποτέλεσμα μιας (διαρκούσης) πολυπαραγοντικής οικονομικής κρίσης.
Το αντισυμβατικό «κίνημα» εδραζόταν στο παράδειγμα της Ισπανίας, απ όπου ξεπήδησαν οι Podemos. Οι οποίοι δεν υφίστανται πλέον ως (σοβαρή) πολιτική δύναμη.
Είναι φυσικό αποτέλεσμα να… συρρικνωθεί εδώ και ο ΣΥΡΙΖΑ; Και γιατί τότε δεν συνέβη το 2019;
Τότε ως κυβέρνηση είχε ακόμη τους «αρμούς της εξουσίας», έκανε σωρεία εξυπηρετήσεων, ενώ οι δημόσιοι υπάλληλοι φοβόταν μην κακομεταχειριστούν και πάλι (στο πρότυπο του υπουργού Δημόσιας Διοίκησης Κυριάκου Μητσοτάκη της περιόδου 2012-13). Μετά τις ευρωεκλογές, όπου οι ψηφοφόροι έστειλαν το μήνυμα, πολλοί ψηφίσαν υπέρ της προσωπικής οικονομικής σταθερότητας και των διόδων προς την εξουσία…
Ορισμένες διαπιστώσεις όμως για το μέλλον προβάλουν αβίαστα:
1.Ο ΣΥΡΙΖΑ ως πολιτική δομή και δύναμη δεν υπακούει-αναφέρεται πλέον σε κανένα υπόδειγμα. Μετεωρίζεται μεταξύ ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, την οποία βδελύσσεται το 90% των παραδοσιακών-ιδρυτικών μελών του και μιας αριστεράς(;) που δεν υπάρχει πουθενά αλλού.
2.Δεν ήρθε σαν κυβερνητική δύναμη προκείμενου να συμπληρώσει-προσθέσει (σοσιαλδημοκρατική προσέγγιση της ιστορίας), αλλά να αμφισβητήσει, έστω και εάν δεν είχε να (αντι)προτείνει.
3.Ζήτησε οι νεοεισερχόμενοι στην αγορά εργασίας να λαμβάνουν χιλιάρικα μισθό (880χ14=12.320), λες και είναι δουλειά του κράτους η διατίμηση της εργατικής δύναμης. Κάτι που κοστίζει περισσότερα από 20.000 ευρώ το χρόνο στον μικρό και μεσαίο επαγγελματία. «Επαγγελματίες της ανάγκης» που βιοπορίζονται «συγκαλύπτοντας ένα μεγάλο ποσοστό της πραγματικής ανεργίας στη χώρα, οι οποίοι μαζικά και σε ποσοστό άνω του 54% επέλεξαν τη ΝΔ!
4.Μέσα στην προεκλογική τούρλα επανήλθε το φάντασμα της υπερφορολόγησης (εισφορές ανάλογα με το εισόδημα). Μην ξεχνάμε ότι οι ελεύθεροι επαγγελματίες και αγρότες είναι πάνω από 1,3 εκ. οικογένειες.
5.Περισσότεροι από 1,1 εκ. συνταξιούχοι δεν πήραν φέτος αύξηση, ενώ άλλοι 360.000 έχασαν το ΕΚΑΣ την περίοδο 2016-18. Πάνω που πήγαιναν να ξεχάσουν αυτή τη δραματική τροπή, κατηγορώντας εσχάτως τον Μητσοτάκη για την εξαίρεση, ήρθαν οι δηλώσεις Κατρούγκαλου να θυμίσουν τη μήτρα του κακού…
6. Τα επιδόματα που εισήγαγε ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν καταργήθηκαν αλλά, με αφορμή την υγειονομική κρίση και, κυρίως, την υποχώρηση του στόχου για το πλεόνασμα, η ΝΔ τα… τελειοποίησε παρέχοντάς τα σε περισσότερους. (Όσοι επαγγελματίες και αγρότες δεν βρίσκουν προσωπικό, και είναι πολλοί, θεωρούν –δικαίως ή αδίκως, δ3εν έχει σημασία τώρα- ότι εκεί εδράζεται μια δήθεν αποφυγή ανάληψης εργασίας…)
Τελικώς, υπήρχε πραγματικός λόγος για ένα κοινωνικό αντι-ΣΥΡΙΖΑ κλίμα.
Τα κόμματα που ξεπετάγονται μετά από πολέμους ή μέσα από κρίσεις πρέπει να επιλέξουν ένα υπόδειγμα, διδάσκει η υπερεκατονταετής ιστορία (τουλάχιστον από το 1917 και μετά).
Ακόμη χειρότερα: Στις 25 Ιουνίου ο ΣΥΡΙΖΑ πάει στις εκλογές χωρίς να προλάβει να διατυπώσει κυβερνητικό «αφήγημα» (που δεν διέθετε στις 25/5). Με… υπό παραίτηση την εκπρόσωπό του και μια αναβληθείσα συζήτησα για τις ευθύνες Τσίπρα ως προς την συντριπτική ήττα. Ουσιαστικά η αξιωματική αντιπολίτευση μας διαβεβαιώνει ότι από τις 26 Ιουνίου θα ξεκίνησε ένας μακρύς κύκλος κριτικής, αυτοκριτικής και εσωστρέφειας και λιγότερο… αντιπολίτευσης. Αυτό όμως αφορά το στελεχιακό δυναμικό της Κουμουνδούρου, ουδόλως όμως τους αγωνιούντες επαγγελματίες και εργαζόμενους.
Πόσο μάλιστα που στην πολιτική δεν είναι καλό να απολογείσαι ή να δικαιολογείσαι…
Το ΠΑΣΟΚ, συνδυαστικά με την διαδικασία αποδρομής του ΣΥΡΙΖΑ, μοιάζει να έχει ανέβει για τα καλά στην πολιτική σκηνή. Ιδίως μετά την καίρια επιτυχία του… μισού συνθήματος Ανδρουλάκη: «Ούτε τον Μητσοτάκη…» (πρωθυπουργό). Κάτι που διευκόλυνε την αποσυσπείρωση του ΣΥΡΙΖΑ. Μένει στις 25 Ιουνίου να επιτύχει και το άλλο μισό σύνθημα: «…ούτε Τσίπρας» ώστε να μετακινηθεί το υπόλοιπο ποσοστό που μένει παγιδευμένο στην ΝΔ. Ειδικά τώρα που, εν τοις πράγμασι, το σύνθημα «Ούτε… Ούτε…» είναι απόλυτα… εφικτό.
Αναφορικά με την κρίση των πολιτών κυριολεκτικά πάνω από τις κάλπες της 25ης Ιουνίου και για τη (μη) αξιοπιστία της κυβερνητικής πρότασης της ΝΔ κρατήστε τη «ντιρεκτίβα» της Κομισιόν για οροφή στις δαπάνες στο +2,6% το 2024, κάτι που θα προκαλέσει νέες κοινωνικές ζημίες, μετά την σκληρή έμμεση φορολογία και την απώλεια εισοδήματος 7,4% το 2022.
Για την αξιοπιστία της πολιτικής και το θετικό αφήγημα με συγκεκριμένους πόρους και μετρήσιμα αποτελέσματα, ας διατηρήσουμε τον υπεύθυνο προγραμματικό λόγο του Νίκου Ανδρουλάκη και του ΠΑΣΟΚ.
(Ο Χρήστος Μέγας είναι δημοσιογράφος-υποψήφιος βουλευτής ΠΑΣΟΚ στην Άρτα)
