Προφανώς λόγω της θέσης μου δεν είμαι αυτό που λένε «αντικειμενικός». Με αυτή την παραδοχή, επιστρατεύοντας όση κοινή λογική έχω θα αποπειραθώ μια αξιολόγηση του debate. Δεν θα σταθώ στην άνεση, χιούμορ, αμεσότητα που διαθέτει ο Τσίπρας, προσόντα γνωστά τα οποία ξεδίπλωσε χτες. Πολύ σημαντικό επίτευγμα ήταν ότι αυτός έβαλε την ατζέντα και εκ των πραγμάτων δεν συγκροτήθηκε αντι ΣΥΡΙΖΑ Μέτωπο ενώ αντιθέτως οι αντιδεξιές συμπτώσεις προέκυπταν αβίαστα. Όσο και να ξόρκιζαν την προοπτική προοδευτικής διακυβέρνησης , όσο και να ορκίζονταν ότι ουδέποτε κλπ κλπ αυτή πεισματάρικα κάθε λίγο και λιγάκι πεταγόταν στην συζήτηση. Αφοπλιστικά ενωτικός, αβίαστα ηγεμονικός, στάθηκε στο μείζον που είναι η αλλαγή και η ήττα του καθεστώτος Μητσοτάκη. Αγνόησε επιθέσεις , απευθύνθηκε στο σύνολο της προοδευτικής παράταξης ως ηγέτης του μεγαλύτερου κόμματος που είναι έτοιμο να αναλάβει τις ευθύνες του και αυτό περιμένει και από τους άλλους. Η επιμονή , τρία χρόνια τώρα , σε αυτή την γραμμή ήταν δύσκολο να παρακαμφθεί. Είναι χαρακτηριστικό ότι πολλές ερωτήσεις σε άλλους αρχηγούς άρχιζαν με την φράση: ο κύριος Τσίπρας λέει ότι ,,, τι απαντάτε ;. Έδωσε μία ατάκα με πολιτικό βάρος «Μόνο η ενότητα, σώζει τον λαό». Μήνυμα με πολλούς αποδέκτες πολύ πέραν του Κουτσούμπα.
Ενώ ο Τσίπρας έπαιξε φουλ επίθεση ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν σε συνεχή άμυνα. Προσπάθησε να μην κάνει το μεγάλο λάθος. Αυτό σε προστατευμένο περιβάλλον δεν θα έπρεπε να είναι ιδιαίτερα δύσκολο. Χτες όλοι κατάλαβαν γιατί δεν θέλει μια ελεύθερη συζήτηση με τον Τσίπρα. Στις παρακολουθήσεις και τα Τέμπη δεν έδωσε απαντήσεις και αυτό καταγράφηκε. Αν δεν είχαμε τύπο 107 αυτά θα ήταν κυρίαρχα θέματα στην προεκλογική συζήτηση. Με το που ήρθαν χτες στην επιφάνεια , φάνηκε η αντικειμενική και υποκειμενική ανεπάρκεια της κυβέρνησης και προσωπικά του Κυριάκου Μητσοτάκη. Τέλος αναγνώρισε για πρώτη φορά ότι όντως υπάρχει σκάνδαλο υποκλοπών, ότι γνώριζε πράγματα και η αρχική επίκληση άγνοιας ήταν αναληθής . Η προσπάθεια ανάδειξης κυβερνητικού έργου ήταν ελάχιστα πειστική, ιδίως σε κοινωνικά και οικονομικά ζητήματα. Γενικότερα διατήρησε την εικόνα ενός πρωθυπουργού που δεν νοιάζεται , δεν νιώθει τα προβλήματα του κόσμου.
Ο Ανδρουλάκης πήρε χτες μια ανάσα. Ήταν καλύτερος του αναμενόμενου, στο ΠΑΣΟΚ ΚΙΝΑΛ φοβόντουσαν τα χειρότερα με βάση τις μέχρι χτες προεκλογικές του επιδόσεις. Αντικειμενικά – και αυτό δεν είναι κακό, αντιθέτως – έπαιζε στο γήπεδο που είχε οριοθετήσει ο Τσίπρας. Και μόνο η χρήση της λέξης αλλαγή , όση προσπάθεια διαφοροποίησης και να έκανε, τον έφερνε κοντά στον Τσίπρα, οι αναφορές του σε προγραμματικά ψήγματα αντικειμενικά έδειχναν την επικάλυψη. των προγραμμάτων Η αναφορά του στον τρόπο εκλογής διοικητών στα νοσοκομεία έδωσε την ευκαιρία στον Τσίπρα να του πει: Ναι βέβαια, έλα μαζί να το κάνουμε. Τέλος ελπίζω να κατάλαβε ότι ζήτησε να πάει φυλακή ο Μητσοτάκης για το σκάνδαλο των υποκλοπών. Είναι η πιο σκληρή διατύπωση που έχει ακουστεί και έχει άμεσες πολιτικές συνέπειες. Εκ των πραγμάτων δυναμιτίζει κάθε γέφυρα επικοινωνίας με τον Μητσοτάκη και λογικά αποκλείει μετεκλογική συνεργασία. Εκτός αν δεν καταλάβαμε καλά .
Κουτσούμπας και Βαρουφάκης δεν ήσαν στην καλύτερη τους φόρμα. Ούτε αντισυστημισμό απέπνεαν ούτε κάτι ιδιαίτερα ριζοσπαστικό κατέθεσαν. Ο Κουτσούμπας προσπάθησε να μαλακώσει πρόσφατη διατύπωση του «ότι όλοι ίδιοι είναι». Εγκλωβισμένος όμως στην σεχταριστική πολιτική του λίγο μετά « ξανακύλησε». Και ο Βαρουφάκης για μια ακόμα φορά απέδειξε την απόσταση θεωρίας και πράξης ιδίως όταν τα πράγματα ζορίζουν. Η ενωτική πίεση του Τσίπρα απέδωσε καρπούς.
Ο Βελόπουλος ήταν επαρκής για το κοινό του. Σε καιρούς κρίσης πάντα υπάρχει ένα συγκεκριμένο κομμάτι του πληθυσμού που αρέσκεται στον δεξιό και ακροδεξιό ανορθολογισμό και την παραδοξότητα. Το ερώτημα είναι αν ο κ.Σαμαράς ή το τμήμα του ΛΑΟΣ που μετανάστευσε στην ΝΔ θα προσελκύσουν την εκλογική πελατεία του Βελόπουλο ή θα συμβεί το αντίθετο. Χτες πάντως ο Βελόπουλος πήρε μια ανάσα. Το αν θα του φτάσει μέχρι την κάλπη είναι ένα ερώτημα.
(Ο Νίκος Μπίστης είναι μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ)
