«Όποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά»
Παραφράζοντας αυτή τη φράση του Ρήγα Βελεστινλή, που απέδωσε ελεύθερα στα Ελληνικά έναν στίχο με το αντίστοιχο νόημα του Αυστριακού ποιητή Χάλερ, θα μπορούσαμε να συμπεράνουμε σήμερα, ότι: «όποιος δεν είναι ελεύθερος, ούτε συλλογάται, ούτε πράττει καλά».
Επ’ αυτού θέτω μερικά ερωτήματα:
- Είναι ελεύθερος ο πολίτης να αποφασίσει αν δεν έχει αντικειμενική και αληθινή πληροφόρηση;
- Είναι ελεύθερος ο πολίτης να σκεφτεί ανεπηρέαστος, αν η μόνη του έγνοια είναι πως θα πληρώσει τους λογαριασμούς, πως θα εξοικονομήσει πόρους για τα βασικά είδη διατροφής και επιβίωσης;
- Είναι ελεύθερος ο πολίτης που δεν έχει μια βασική εργασία που θα του αποδίδει ένα δίκαιο εισόδημα, για να μπορεί να ζήσει αξιοπρεπώς;
- Είναι ελεύθερος ο πολίτης που δεν ξέρει αν σε λίγο θα έχει κατοικία ( ακόμη και στην περίπτωση που έχει αποπληρώσει με το παραπάνω το κεφάλαιο δανεισμού, μαζί με έναν βασικό τόκο, αλλά με τα τεχνάσματα των τραπεζών /εμπροσθοβαρείς καταβολή τόκων κλπ/ παραμένει αιχμάλωτος και μάλιστα με τον τετραπλασιασμό σήμερα των επιτοκίων που αύξησαν κατά 30% τουλάχιστον η μηνιαία του δόση, επιβαρύνεται η ανασφάλειά του);
- Είναι ελεύθερος ο πολίτης που για να βρει μία δουλειά ( που δεν καλύπτει ούτε τα βασικά του έξοδα, όπως τα χιλιάδες τετράωρα στα σούπερ μάρκετ) πρέπει να περάσει από κομματικοβουλευτικά γραφεία;
- Είναι ελεύθερος ο πολίτης που βομβαρδίζεται κατ αποκλειστικότητα με επικοινωνιακά σκουπίδια, απλώς για να ξεχάσει τα δικά του προβλήματα και να ζει μέσα από τις ζωές των άλλων ( που σε αρκετές περιπτώσεις όλα αυτά τα «πρότυπα» και οι δήθεν διασκεδαστές, χρωστούν εκατομμύρια στο δημόσιο και τα Ταμεία );
- Είναι ελεύθερος ο πολίτης που δεν έχει κανένα δικαίωμα συμμετοχής στη διακυβέρνηση του τόπου του, πέραν της τυπικής του συμμετοχής, ανά τετραετία, στην εκλογική διαδικασία;
- Είναι ελεύθερος ο πολίτης που δεν έχει καμία δυνατότητα παρέμβασης ( πέραν της προαναφερόμενης δυνατότητας)στα κλειστά συστήματα εξουσίας;
- Είναι ελεύθερος ο πολίτης ο οποίος δεν έχει ισότιμη πρόσβαση, στην εκπαίδευση, στην υγεία, στην εργασία ( δεκάδες χιλιάδες μετακλητοί και αρεστοί του συστήματος εξουσίας που χρησιμοποιούν αυτή τους την «εξειδίκευση» ή «προϋπηρεσία» για ανεύρεση καλύτερης εργασίας στο μέλλον), στο διαδίκτυο, στις ευκαιρίες, στην προσβασιμότητα και εν τέλει στην ελπίδα;
- Είναι ελεύθερος ο πολίτης και ιδιαίτερα ο νέος, που η διαχείριση της δύσκολης καθημερινότητάς του και οι αντικειμενικές του δυσκολίες, δεν του αφήνουν χρόνο να σκεφτεί το μέλλον του, να δράσει για την καλυτέρευσή του, να σκεφτεί τα μείζονα προβλήματά του( οικογένεια, παιδιά, διασκέδαση) αλλά και τα κοινωνικά προβλήματα, τα προβλήματα του περιβάλλοντος, του πλανήτη, καθώς και τα ζητήματα της Δημοκρατίας;
Επί αυτών των δέκα ερωτημάτων θα πρέπει κατά τη γνώμη μου να απαντήσει ο κάθε ένας και η κάθε μία ξεχωριστά και ιδιαίτερα οι νέοι άνθρωποι με το χέρι στην καρδιά, ( αν δηλαδή είναι ικανοποιημένοι από την κατάσταση που υπάρχει σήμερα στη χώρα κι αν έχουν επιλυθεί στο ελάχιστο κάποια από τα προαναφερόμενα προβλήματα ) πριν κατευθυνθούν στην επόμενη κάλπη.
(Ο Βασίλης Μαστρογιάννης είναι δρ Δημοσίου Δικαίου)
